Το επιπλώσαμε και σας περιμένουμε!

Οι δουλειές του χωριού δεν τελειώνουν ποτέ, έλεγαν οι πιο παλιοί και είχαν δίκιο. Όταν λες σήμερα θα τελειώσει αυτό που ξεκίνησα οπωσδήποτε, κάτι άλλο ξεφυτρώνει και σου χαλά το σχέδιο της υπόλοιπης μέρας. Είπα και γω οτι θα πάω στο σεμινάριο για την οινοποίηση, βλέπεις έχουμε και τ' αμπελάκι που τόχω παραμελήσει τελευταία με τα μελίσσια, αλλά δεν τα κατάφερα. Ενώ τόχα το πρόγραμμα σκαρώσει καλά, φίλος αγαπητός έφυγε για την Αγγλία και εγώ έπρεπε να πάω να ταΐζω τα σκυλιά του για όσες μέρες λείψει. Η μεγάλη κόρη πήρε το δίπλωμα της γιατρίνας και πήγαν οικογενειακώς εκεί να παραστούν στην παράδοση του πτυχίου. Μεγάλη γιορτή και για το κορίτσι, αλλά και για τους γονείς του που είναι κυριολεκτικά "χεσμένοι" από τη χαρά τους. Η κόρη είναι τώρα ερευνήτρια με εξειδίκευση στο DNA, ήδη δουλεύει σε ένα μεγάλο εργαστήριο με ειδίκευση την έρευνα στην "κυστική ίνωση" μια μοιραία κληρονομική πάθηση των πνευμόνων και πληρώνεται καλά. Τώρα που τελείωσε θέλει να έλθει στην Ελλάδα.. Πατρίδα βλέπεις.. Μόνο που το βλέπω λίγο χλωμό να βρεί δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασε και είναι καλή.. Τέλος πάντων , άσχετο με το δικό μου αλλά σχετικό με την καθυστέρηση. Να πάω εκεί στις τρείς το μεσημέρι στα σκυλιά, να τα βγάλω βόλτα στο Ευαγγελιστράκι για το πιπί τους, να τα ταΐσω, να πάω σπίτι να τσιμπήσω κάτι βιαστικό, μετά να πάρω τα εργαλεία και να πάω στο σουρό με τις πέτρες να τελειώσω την μετακόμιση, ε..με πήγε αργά και χάσαμε το σεμινάριο. Και τα μικρά μυστικά της οινοποίησης θα παραμείνουν μυστικά για μένα.

Δυο 24ωρα μετά και τα μελισσάκια είχαν σχεδόν αποδεχθεί τη "νέα τάξη πραγμάτων". Ήδη όπως έμαθα οι εργάτες δούλεψαν εκεί κοντά στα 10 μέτρα από το μελίσσι εχθές, χωρίς να έχουν σοβαρή ενόχληση. Την ώρα που πήγα εγώ είχαν φύγει βέβαια και αφού το έμαθα, πήρα τη μηχανή και πήρα τις πρώτες φωτογραφίες.
Εδώ είναι η πρώτη εικόνα που βλέπεις όταν πλησιάζεις από το αυτοκίνητο πάνω από το σουρό με τις πέτρες. Στο βάθος φαίνεται και ένα μικρό αμπελάκι του γείτονα..
Η παλιά κυψέλη έξω βέβαια από τις πέτρες δίπλα στην καινούργια και μέσα μόνο οι κέρινες κατασκευές που είχαν μείνει από προχθές. Στο βάθος κάπου εκεί μέσα ήταν χωμένη
Και εδώ είναι αυτό που έχει απομείνει μέσα στην παλιά κυψέλη και πρέπει να το κόψω με το μαχαίρι και να το βάλω μέσα στην νέα, για να μπορέσουν να βγούν όσα περισσότερα μελισσάκια γίνεται.

Οι μέλισσες όση ώρα έπαιρνα τις φωτογραφίες, ακόμη και αυτές από κοντά των κεριών, ήταν ήρεμες και πηγαινοέρχονταν στις κανονικές τους δουλειές χωρίς να μου δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Μου έκανε εντύπωση αυτό το γεγονός, λες και τους "άρεσε" κατά κάποιο τρόπο η νέα κατάσταση. Ή τουλάχιστον αυτό θα ήταν πολύ "βολικό" για μένα να συμβαίνει. Γιατί όσο νάναι το θανατικό που τους έλαχε..καθόλου δεν είχε τελειώσει! Τους περίμενε κι'άλλο σε λίγο που θα έκοβα τα κεριά που ήταν μέσα στη κυψέλη. Αποφάσισα να κάνω γρήγορα την υπόλοιπη δουλειά που έμενε γιατί ήδη είχε πάει 5 και γω ήμουν στο "πέλαγος".. Παράτησα την καλιτεχνική δουλειά και πήγα στο αυτοκίνητο, ντύθηκα, άναψα το καπνιστήρι, πήρα τα εργαλεία και το χασαπομάχαιρο και κατέβηκα πάλι εκεί.

Η ηρεμία μας "τελείωσε" όταν πλησίασα ντυμένος. Μάλλον η μυρωδιά από τα προχθεσινά τσιμπήματα πάνω στη στολή τις αγρίεψε και μόλις πλησίασα άρχισαν τα ίδια. Τώρα όμως ήξερα οτι δεν μπορούν να μου κάνουν σχεδόν τίποτα. Είχα ντυθεί καλά και σ'αυτό βοηθούσε και ο βοριάς που χθές ήταν αρκετά δυνατός και δροσερός.. Άνοιξα την νέα κυψέλη. Ήταν σχεδόν γεμάτη από μέλισσες. 'Εβαλα πάνω της έναν όροφο κενό που θα φιλοξενούσε για λίγες μέρες - ελπίζω - τα κομμένα κεριά και άρχισα το μεκέλεμμα..Έκοβα μία-μία τις κηρήθρες στην λαβυρινθοειδή κέρινη κατασκευή και τις τοποθετούσα μαζί με όσες μέλισσες παρέμεναν πάνω της μέσα στον όροφο όρθιες να ακουμπάνε στο πλάϊ του ορόφου. Το μαχαίρι γλυστρούσε ανάμεσα σε λάβρες, μέλια και ζωντανές μέλισσες που καθώς κολλούσαν με το μέλι πάνω του, δεν μπορούσαν να πετάξουν και πέθαιναν χωρίς αντίσταση.. Τελείωσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα αυτή τη μακάβρεια, αλλά αναγκαία δουλειά και αφού είδα οτι υπήρχε ακόμη κενό μέρος στον όροφο, πήγα μέσα στις πέτρες προσπαθώντας να πάρω και από κει όσες μπορούσα. Έκοψα τις δυό πρώτες μεγαλύτερες και βγήκα έξω να τις βάλω μέσα. Κοιτώντας τες είδα οτι ήδη οι μέλισσες είχαν μετακομίσει το περισσότερο μέλι και μάλλον θα το πήγαν μέσα στο νέο τους σπίτι και χάρηκα. Δεν υπήρχε σημαντικός λόγος να συνεχίσω. Είχε γεμίσει πια ο όροφος. Οι υπόλοιπες κηρήθρες μέσα στις πέτρες ήταν χτισμένες "πλάκα" πάνω τους.. Είχαν βέβαια γόνο και αρκετές μέλισσες. Αποφάσισα να τις αφήσω εκεί. Η νέα κυψέλη, η διόρωφη πλέον θα παρέμενε στη θέση της για λίγες μέρες, μέχρι να "καθαρίσουν" οι μέλισσες όλη την περιοχή εκεί γύρω από τα μέλια και ίσως να βγούν και αρκετά νέα μελισσάκια από τις πέτρες.

Κοίταξα τριγύρω να δω τι μπορούσα να κάνω ακόμη.. Δεν μου ήλθε τίποτα άλλο, εκτός από την σκέψη οτι για το παλιό ξεχασμένο μελίσσι, οι μέρες της απόλυτης μοναξιάς, της ξενοιασιάς και της ελευθερίας, είχαν τελειώσει..Μια νέα εποχή άρχισε σήμερα για την κοινωνία τους. Μια εποχή που παρ'όλες τις καλές μου προθέσεις, θα ήσαν υποχρεωμένες να ακολουθούν τις δικές μου "εντολές", να υποστούν και να αντεπεξέλθουν στα δικά μου λάθη χειρισμών. Πλήρης η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στα πλάσματα της φύσης.. για το καλό τους!!

"Και έπλασε ο Γιαχβέ ο Θεός από τη γη όλα τα ζώα του αγρού, και όλα τα πτηνά του ουρανού, και τα έφερε προς τον Αδάμ, για να δει πώς θα τα ονομάσει, και ό,τι όνομα θα έδινε ο Αδάμ σε κάθε έμψυχο, αυτό και να είναι το όνομά του" (Γεν. 2:15-19).