Οι τελευταίες μέρες της άγριας ζωής μιας μέλισσας

Ο τρόπος που αμύνεται μια μέλισσα, είναι απαράμιλλος στο ζωϊκό βασίλειο. Αμύνεται απέναντι σε οποιοδήποτε αντίπαλο με το ίδιο θάρρος, με την ίδια αυταπάρνηση και κυριολεκτική αυτοθυσία, χωρίς να δίνει σημασία στο μέγεθος, στην δύναμη ή στο πλήθος του εχθρού. Και πεθαίνει ηρωϊκά μαχόμενη, άσχετα αν καταφέρνει να αποτρέψει τον εχθρό ή οχι..Δεν μπορώ να γνωρίζω βέβαια αν αυτό το ξέρει η μέλισσα, αν ξέρει δηλαδή οτι η μάχη που δίνει έχει πάντα σαν αποτέλεσμα τον θάνατό της. Είτε η κοινωνία που υπηρετεί κερδίσει τη μάχη είτε οχι, αυτή σαν ένας ευσυνείδητος στρατιώτης θα κάνει πάντα το καθήκον της, δίνοντας την ζωή της για την επιβίωση της κυψέλης. Θα καρφώσει το κεντρί της με ορμή στο σώμα του εχθρού και φεύγοντας θα αφήσει εκεί και ένα κομμάτι του εαυτού της, του κορμιού της..Γιατί έχει "επιτρέψει" η εξέλιξή της στα εκατομμύρια χρόνια να συμβεί αυτό δεν μπορώ να απαντήσω, ούτε βλέπω εγώ τουλάχιστον, μια προφανή χρησιμότητα σε αυτή την αμετάκλητη απώλεια.. Γεγονός είναι οτι αυτό συμβαίνει σε πολύ λίγα πλάσματα της φύσης, απ' όσα λίγα γνωρίζω..

Όσοι ασχολούνται με τις μέλισσες, θα έχουν να διηγηθούν πολλά περιστατικά με επιθέσεις μελισσών, άλλες φορές ήπια και άλλες πολύ βίαια.. Εγώ έως εχθές, ήξερα μόνο για τα ήπια.. είχα εμπειρία από αρκετά τσιμπήματα, όμως από λίγες σχετικά μέλισσες που ενοχλήθηκαν από δικές μου αδέξιες κινήσεις στους χειρισμούς της κυψέλης, ή από περριτή "μαγκιά" μου.. Όταν περάσει αρκετός χρόνος χωρίς κανένα τσίμπημα, ξεθαρεύω.. και λέω οτι με έμαθαν πια ότι δεν θέλω το κακό τους.. και αρχίζω να ανοίγω την κυψέλη χωρίς προφυλάξεις.. Ε..τότε λες και το γνωρίζουν, κάποια από τις εργάτριες που είναι υπηρεσία "σεκιούριτι", αρχίζει να κάνει κύκλους γύρω από τη ξεσκέπαστη μούρη μου, με το πολύ χαρακτηριστικό της βούϊσμα να μου λέει οτι αν δε φύγω σε λίγα λεπτά θα μου ορμήξει! Όποτε κάνω το λάθος να το παίξω "μάγκας" και να αγνοήσω το βουϊτό, έχω ένα ή περισσότερα οδηνηρά τσιμπήματα και το χειρότερο είναι οτι βλέπω την ηρωϊκή φύλακα να πεθαίνει σε λίγο, λόγω της δικής μου βλακείας..

Όλα τα παραπάνω έγιναν κάτι σαν "καλές αναμνήσεις" μετά τον χθεσινό κανονικό πόλεμο που είχα με ένα σχεδόν άγριο μελίσσι. Λέω σχεδόν άγριο γιατί αν και υπήρχε σε κανονική ξύλινη κυψέλη, είχε ξεχασθεί εκεί κάτι χρόνια και είχε μετατραπεί σε έναν άγριο οργανισμό μελισσών, έτοιμο να αντιμετωπίσει κάθε είδος εξωτερικής επίθεσης..
Κάποιος πριν 9-10 χρόνια πήγε σε ένα χωράφι μια κυψέλη, αυτός ο φουκαράς αποδήμησε πρόωρα εις κύριον και η κυψέλη ξεχάστηκε από τους ανθρώπους εκεί, δίπλα στην ξερολιθιά του χωραφιού, ανάμεσα σε αγριολούλουδα και φρύανα. Δεν υπήρχε ούτε μονοπάτι κοντά, ούτε σπίτια. Ποιός να την δεί; Ως γνωστόν όμως όλα αλλάζουν, τα τελευταία χρόνια χτίστηκαν αρκετά σπίτια στην περιοχή και το χωράφι το χέρσο, που είχε και ωραία θέα στο γαλάζιο του κόρφου πουλήθηκε σε γνωστό μου, ο οποίος βέβαια άρχισε τα χτισίματα και τα σκαψίματα.. Τα χτισίματα έγιναν μακριά από το ξεχασμένο μελίσσι, αλλά από τα σκαψίματα βγήκε πολύ πέτρα, είδος σε επάρκεια στη Μύκονος. Τα ξεκληρισμένα βράχια στριμώχτηκαν κοντά στις ξερολιθιές που είναι σαν σύνορα για το χωράφι και το μελίσσι κινδύνεψε να πλακωθεί από ογκόλιθους. Σαν να βλέπω μπροστά μου την αμηχανία τους όταν έβλεπαν το ατσάλινο τέρας να αδειάζει τα αγκωνάρια στο σπίτι τους..

Η παλιά ξύλινη κυψέλη σαν από θαύμα ..επέζησε της επίθεσης της μπολτόζας, βρέθηκε όμως ξαφνικά να είναι μισοσκεπασμένη από τα βράχια. Το γεγονός αυτό δεν επηρρέασε καθόλου όπως φαίνεται την ζωή στο μελίσσι. Τα χρόνια περνούσαν, το μελίσσι συνέχιζε να ζεί, να αλλάζει προφανώς βασίλισσες και να μεγαλώνει, αδιαφορώντας για την ανθρώπινη δραστηριότητα τριγύρω. Το μοναστήρι νάναι καλά! Ο ιδιοκτήτης όμως πριν λίγες μέρες χρειάστηκε αρκετή "πέτρα" για να χτίσει τις αυλές του και αφού είχε δίπλα του, έβαλε ένα συνεργείο "πετράδων Αλβανών", - έτσι και αλλοιώς μόνο Αλβανοί πλέον ασχολούνται με τέτοιες ..κατώτερες εργασίες όπως χτίσιμο κλπ - να σπάσει πέτρα δίπλα ακριβώς από το ξεχασμένο μελίσσι.. Αυτό μάλλον δεν άρεσε καθόλου στις μέλισσες που είχαν την ησυχία τους για πολλά χρόνια και το έδειξαν με όλη τους την σοβαρότητα πάνω στους φουκαράδες τους εργάτες, που έφυγαν κυνηγημένοι από τους σωρούς της πέτρας και δεν ήθελαν να ξαναγυρίσουν εκεί με τίποτα. Ο φίλος μου τηλεφώνησε, μου είπε οτι αν δεν πάω γρήγορα να το "διώξω"... (έτσι μου τόπε!) θα βάλει την μπολτόζα να χαλάσει όλη την περιοχή εκεί στα πέριξ.. Ετσι θέλοντας να σώσω όσες περισσότερες μπορούσα από τον βέβαιό τους χαμό, βρέθηκα από προχθές να παλεύω με ένα άγριο μελίσσι! Από τη μια να τις λυπάμαι για την αναστάτωση και το "τίμημα" που έπρεπε να πληρώσουν συνεισφέροντας στην "ανάπτυξη" της Μυκόνου...και από την άλλη να τις βρίζω για τις ανελέητες επιθέσεις που συνεχώς μου έκαναν προσπαθώντας να με εμποδίσουν να καταστρέψω το ωραίο τους σπιτικό...

Για αρχή έβαλα νωρίς προχθές το πρωί εκεί κάπου δίπλα μια καινούργια κυψέλη φρεσκοβαμένη και κάτασπρη σαν τα σπίτια της χώρας, μπας και τις δελεάσω με καινούργιο σπίτι!! Μέσα είχα τρία πλαίσια με φρέσκο κερί που μύριζε από μακριά και αφού το μύρισαν άρχισαν λίγες-λίγες να μπαινοβγαίνουν εξετάζοντας το νέο άσπρο άγνωστο αντικείμενο που έφτασε στη γειτονιά τους.. Το μεσημεράκι χθες έντυσα έναν εργάτη και την αφεντιά μου "αστροναύτες" και πήγαμε κοντά. Μετακινήσαμε όσες περισσότερες πέτρες μπορέσαμε από γύρω του ώστε να φανεί η αρχή της παλιάς ξύλινης κυψέλης. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό! Το μελίσσι σαν ένας εξωγήϊνος οργανισμός είχε αναπτυχθεί έξω από την μισοδιαλυμένη κυψέλη και είχε χτίσει μεγάλες κηρήθρες πάνω στις πέτρες, εισχωρώντας όλο και βαθύτερα στο μεγάλο σωρό! Οι μέλισσες στην αρχή έκπληκτες μάλλον από την ..αποκοτιά μας.. μας περιτριγύριζαν βουΐζοντας απειλητικά και κατόπιν αφού είδαν οτι δεν κολώνουμε..άρχισαν την συντονισμένη επίθεση.. Περιέργως έδειξαν από την αρχή..ιδιαίτερη προτίμηση σ'εμένα..ευτυχώς δηλαδή γιατί αν έβαζαν στο μάτι τον Αλβανό, οι πέτρες θα ήταν ακόμη εκεί!

Οι στολές των "αστροναυτών" έστω και για την μελισσοκομία.. ενώ προστατεύουν αρκετά καλά λόγω του χοντρού υφάσματος που είναι κατασκευασμένες, δεν είναι οτι το καλύτερο για την εποχή! Ιδρώσαμε γρήγορα και ενώ οι σταγόνες του ιδρώτα έπεφταν πάνω στο συρμάτινο προφυλακτικό του προσώπου, οι μέλισσες αγρίεψαν περισσότερο και τσιμπούσαν αδιακρίτως και πάνω στο χοντρό ύφασμα!! Στους μελισσοκόμους είναι γνωστό οτι το μελίσσι αγριεύει με την μυρωδιά του ιδρώτα μας, αλλά πως να μετακινήσεις ογκώδεις πέτρες με τα χέρια ενώ η θερμοκρασία είναι ψηλά χωρίς να ιδρώσεις.. δεν το γνωρίζω ακόμη!! Ερχότουσαν λοιπόν με φόρα πραγματικοί καμικάζι και μας τσιμπούσαν πριν ακόμη τις ακούσουμε να έρχονται!! Σαν τις έξυπνες βόμβες που λένε οι "έξυπνοι" αμερικανοί στρατηγοί!

Σε μια μάχη .. το αποτέλεσμα μετράει, όπως λένε έτσι.. και η μάχη μπορεί να θεωρηθεί οτι κερδήθηκε, οχι όμως ο πόλεμος! Και από τις δυό μεριές. Οι μέλισσες παρ' όλες τους τις απώλειες, ίσως νόμισαν οτι μετά από μία και μισή ώρα σκληρής μάχης με πολλά θύματα από μέρους τους μας έδιωξαν. Και μεις οι δυό με πρησμένα τα μπράτσα και το σβέρκο μας, είδαμε με σχετική ικανοποίηση να φαίνεται ένα άνοιγμα αρκετά μεγάλο στο σωρό με τις πέτρες. Να φαίνεται η παλιά κυψέλη με το διαλυμένο της σκέπασμα, οι τερατώδεις κατασκευές από κεριά πάνω στις κοτρώνες, με τις χιλιάδες των μελισσών να κινούνται πάνω τους, ένα ολοζώντανο απειλητικό "τέρας" να μας περιμένει και να πετάει ολόγυρα βουΐζοντας. Η συνέχεια του πολέμου θα δοθεί σήμερα το απόγευμα. Θα είναι η σκληρότερη μάχη απ'όλες που θα ακολουθήσουν.. Πρέπει να δοθεί έτσι και αλλοιώς! Το "αλλοιώς" είναι η πλήρης εξαφάνιση του μελισσιού από την άκαρδη μπουλτόζα! Το "έτσι" θα είναι να σωθεί ένα τμήμα του μελισσιού μαζί με την βασίλισσά του αν είναι δυνατόν να πάει να ζήσει σε ένα άλλο τόπο, πιο ήσυχο, μακριά από την ανάπτυξη, στο χωριό μου..

Φωτογραφίες μην περιμένετε τώρα.. Όταν μάχεσαι για την...επιβίωση ενάντια σε άγρια ζώα δεν κοιτάς να βγάζεις φωτογραφίες! Θα μου πείτε και πως βγάζουν τόσο ωραίες φωτογραφίες οι άλλοι στις ζούγκλες της Αφρικής απένταντι σε αιμοσταγείς αρσενικούς λέοντες; Ε..μα αφού γνωρίζετε αγαπητοί επισκέπτες, οτι το νάσιοναλ γεωγράφικ...πληρώνει αδρά.. ενώ η μπλογκόσφαιρα..είναι τζάμπα! Δεν σφάξανε!