Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Απο - στάξαμε!!


Εν αρχή η .. φωτιά! Ανάψαμε τον φούρνο να κάψει καλά, διότι ως γνωστόν το άγριο θέλει ώρες!


Μετά ήλθε η σειρά της λαμαρίνας με το αγριογούρουνο. Μπόλικα κρομύδια κομένα στη μέση και λίγα μυρωδικά!


Το καζάνι τ'ανοξείδωτο ήταν από τα χθές γεμάτο με στρόφυλα. Η φωτιά πήρε μπρός στο σιγανό. Θ'άπαιρνε τουλάχιστον 6 με 7 ώρες να βγάλει το υστεροτσίπουρο..Είχαμε λοιπόν ώρες μπροστά μας να ... περιμένουμε να τελειώσει.. Και για να μη βαρεθούμε το λοιπόν, ανάψαμε και την ψησταριά!


Η σχάρα χωράει μόνο.. 20 ορτύκια τη δόση.. και χρειάστηκε να μπεί δυο-τρείς φορές πάνω στην καρβουνοσιά.. και μετά στο τραπέζι, όπου άδειαζε πριν ακόμη προλάβει να καθίσει στα ίσια!



Και όσο το τσίπουρο έρρεε σιγά - σιγά και γέμιζε τον τζέτζερη....



Εμείς τα πίναμε έτσι για να μην... βαρεθούμε δηλαδή!
Και υπό την σκέπη του παραδιπλανού αγίου....



Νυχτώσαμε ενώ η σιγανή βροχούλα που έπεφτε από νωρίς του πρωϊνού της Κυριακής, συνόδευε τις τελευταίες ιστορίες των ... κατορθωμάτων μας!!

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Οι διακοπές τελείωσαν.. τα κεφάλια μέσα!!

Τον Ιούλη το πρωτόδα μέσα στο κλουβί, "φυλακισμένο" αλλά αθώο!
Μετά από ένα περίπου μήνα άρχισε να χάνεται ο πληθυσμός.


Οι χειρότεροι μήνες εδώ για τα μελισσάκια είναι μετά την ανθοφορία της ρίγανης και του λιγοστού θυμαριού. Η γης ξεραίνεται και μόνο στη χώρα και στους τόπους με τις βίλλες μπορούν να βρούν λίγη γύρη..

Έπρεπε να το βάλω σε κουτί εδώ και μήνες, το ξέρω. Αλλά τ'άφησα έτσι για πείραμα.. Αυτός είναι ο "άνθρωπος"! Πειραματίζεται με ζωντανά .. γιατί μπορεί! Επροχθές όμως το πείραμα τερματίστηκε! Το ηρωϊκό μελισσάκι με την αδάμαστη τάση για ελευθερία μπήκε όμορφα .. όχι όμως και ήσυχα σε κουτί!


Οι χτισμένες και κολημένες στο πλέγμα πίτες ήταν 5 (και μια μκρή), αλλά ο πληθυσμός είχε μειωθεί και έμεινε μόνο στις τρείς στο κέντρο. Πάνω από το πλέγμα και τις πίτες της φαμίλιας, είχαν φιάξει μια "κεραμοσκεπή" από κερί έτσι ώστε τα νερά της βροχής να γλιστρούν στα πλαϊνά και να μην μπαίνουν ανάμεσα στις πίτες με τον κόσμο και τον λιγοστό γόνο..

Η κυψέλη "ανέβηκε" στην ξύλινη σχάρα που έβαλα στα ανοίγματα του πλέγματος, τόσο ψηλά ώστε να την φτάνω και ν'άναι ακριβώς από κάτω από τις πίτες..Οι πίτες καπνίστηκαν καλά, κόπηκαν μία - μία, δέθηκαν με σπάγγο σε πλαίσια μόνο με σύρμα και μπήκαν μέσα στη κυψέλη με τη σειρά που είχαν και στην... εξοχή! Οι μέλισσες τινάχτηκαν στο κουτί και ώς φαίνεται έπεσε με τις πρώτες και η βασίλισσα γιατί το σμήνος μαζεύτηκε σύντομα μέσα..


Ήθελα να βγάλω φωτογραφίες τις κομμένες πίτες με τον λιγοστό γόνο και ακόμη πιο λίγο μελάκι, αλλά υπήρξε ξαφνικά μια συντονισμένη επίθεση από παντού.. Τα μελισσάκια δεν είχαν ενοχληθεί ποτέ πριν και δεν τους άρεσε η ιδέα μου να τα κλείσω σε κουτί.. Έρχονταν από παντού με φόρα και χτυπούσαν με ορμή το χοντρό πανί και το συρμάτινο προστατευτικό της μάσκας... Το άσχημο ήταν ότι με τα γάντια, δεν γινόταν γρήγορη και καλή δουλειά με το δέσιμο του σπάγγου και αναγκάστηκα να τα βγάλω! Φυσικά μόλις είδαν "γυμνό δέρμα", αφηνίασαν! Που χρόνος για μηχανές και εικονολήψεις!! Αλλά ω του θαύματος, μου άφησαν μόνο 2-3 κεντριά όλη αυτή την ώρα...Πριν κλείσω το καπάκι, έβαλα πάνω στα πλαίσια ένα κεραμικό γεμάτο με ζάχαρι υγρή!


Σήμερα το πρωΐ έχει μια καλή λιακάδα. Τα μελισσάκια είναι ήρεμα και μπαινοβγαίνουν δουλεύοντας με όρεξη, κουβαλώντας γύρη από τις τελευταίες ακονιζιές που έχουν άνθη ακόμη.. Από βδομάδα, αν δεν πιάσουν οι παγωνιές που μελετάνε, θα το ανοίξω να δώ τι τρώνε...