Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Τέρμα το τσιγάρο ρε σεις!....

"Η ολική απαγόρευση καπνίσματος «αυτή τη φορά» θα εφαρμοστεί καλύτερα, διαβεβαιώνει η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Η υπουργός Υγείας τόνισε ότι δεν υπάρξουν εξαιρέσεις στο μέτρο, το οποίο τίθεται σε ισχύ την 1η Σεπτεμβρίου.

Μιλώντας σε εκπομπή του ΣΚΑΪ διαβεβαίωσε ότι οι Αρχές έχουν τους απαραίτητους ελεγκτικούς μηχανισμούς για να εφαρμόσουν το νόμο, αναφέροντας χαρακτηριστικά τους επόπτες δημόσιας υγείας, την δημοτική αστυνομία ακόμα και το λιμενικό.

Τη Δευτέρα θα γίνει συνάντηση στο υπουργείο, προκειμένου να δοθούν οι οδηγίες και η εγκύκλιος για την εφαρμογή του μέτρου.

Υπενθυμίζεται ότι από την 1η Σεπτεμβρίου απαγορεύεται χωρίς εξαίρεση το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους, τους εργασιακούς, καφέ, μπαρ κ.λπ.

Θα δοθεί μεταβατική περίοδος οκτώ μηνών σε καζίνο και νυχτερινά κέντρα με εμβαδόν άνω των 300 τ.μ., ώστε να συμμορφωθούν.
Από 1ης Σεπτεμβρίου καταργούνται, επίσης, τα καπνιστήρια σε όλους τους χώρους εργασίας και οι καπνίζοντες θα πρέπει να πηγαίνουν έξω από την είσοδο του κτιρίου ή στην ταράτσα."


ΠΗΓΗ: http://news.in.gr

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Είμεθα έτοιμοι;


Ο φίλος μου ο Μάρκος από την Πάρο, ανακοίνωσε χθες οτι: από αύριο αρχίζει ο επόμενος τρύγος των σταφυλιών για να βγεί το κρασί και το τσίπουρο της χρονιάς.

Εγώ χθες δοκίμαζα στη γεύση τα σταφύλια από διαφορετικές ποικιλίες και διαφορετικά κλήματα και ... τα μπέρδεψα τελείως! Άλλα ήταν έτοιμα και άλλα, σαν τους Ροδίτες της εικόνας, ακόμη δεν απόκτησαν το φυσιολογικό τους ροζέ χρώμα και είναι και μισόξυνα.. Εδώ ξέρω μερικούς που ήδη πάτησαν αυτή τη βδομάδα και μάλιστα με υψηλόβαθμο αποτέλεσμα. Έτσι λένε...Να τους πιστέψω;

Βέβαια κάθε χρονιά έχει και διαφορετικό χρόνο ωρίμανσης. Ειδικά εδώ στις Κυκλάδες πότε φυσάει - πότε δεν φυσάει και μας πάει σαν τρένα πότε μπρος και πότε πίσω. Παλιά πάταγα στις 10-15 του Σεπτέμβρη, πέρσυ με το ζόρι άντεξαν έως τις 6 του Σεπτέμβρη, φέτος δεν τα βλέπω να βγάζουν τον Αύγουστο. Οι ζέστες τα ωρίμανσαν πιο σύντομα. Αυτό που μου τη δίνει είναι η διαφορά που έχουν αν και είναι ποικιλίες με ταυτόσημη ημερομηνία ωρίμανσης.. Πάντως επειδή δεν θα κάτσω να σκάσω κι'όλας, θα περιμένω με το μουστόμετρο ... ανά χείρας!

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Να διούμε πως θα ξεμπλέξομε......


Μπλέξαμε τα μπούτια μας...
Ούτε ο εισαγγελέας δεν κατάφερε έως σημερα να ξεμπλέξει το κουβάρι της ρεμούλας.
Νέα προκαταρτική εξέταση λέει διέταξε για νέα σκάνδαλα στα οικονομικά του Δήμου και τώρα μάλιστα συμπεριλαμβάνει και αιρετούς...
Εντω μεταξύ, μάθαμε και ποιοί υπάλληλοι περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο για υπεξαίρεση από τα τέλη παρεπιδημούντων...

Από την Σαυράδα: Εξελίξεις...

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Ο Γιώργος Βέλτσος γράφει για την Μύκονο


"Γράφω για τη Μύκονο. Ξηλώνω και υφαίνω έναν ιστό από δημοσιευμένα και αδημοσίευτα γραπτά μου. Και δεν λογαριάζω τους μνηστήρες..."

Μια αδιόρατη πίκρα, μια νοσταλγία για ένα τόπο που τον θεωρεί "χαμένο".. Ο Βέλτσος αφήνει κατά μέρος την συνήθη "σανσκριτική" του γλώσσα και μας δείχνει κάτι από το μέσα του.
Και όμως Γιώργο, πολλά είναι ακόμη στη θέση τους, αδιαφορώντας για τα "καλοκαιρινά" τερτίπια. Ο ήλιος ακόμη ακολουθεί την ίδια πορεία την αδιατάραχτη στον ουρανό της Μυκόνου.
Την ίδια που σου έδειξε ο πατέρας σου.
Την ίδια που έδειξες και συ στο γιό σου..

"Αρχίζει την πορεία του από δεξιά προς τα αριστερά της γραμμής του ορίζοντα. Τη μικρότερη μέρα του χρόνου βασιλεύει στις Δήλες. Τη μεγαλύτερη, στον κάβο της Τήνου - τη Μεγαλόχαρη"

Τίποτα δεν χάθηκε!

Από το Βήμα: Η Μύκονος του Γιώργου Βέλτσου

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Η ώρα των "αποκαλύψεων"...

"Η αλήθεια είναι ΜΙΑ και την έχετε μπροστά σας!!!"

Με το παραπάνω "τσιτάτο", ο νυν Δήμαρχος Μυκόνου αρχίζει την "εξομολόγησή" του, στους Μυκονιάτες, για τις πράξεις και τις ενέργειές του μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των "χαμένων τριπλοτύπων" από τον Δήμο Μυκόνου.

Ο "Μέγας" δημοσίευσε ένα ένθετο σε μηνιαία Μυκονιάτικη εφημερίδα και εκεί υπόσχεται οτι μας λέει ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Απαντάει όμως και στις επικρίσεις των κατηγόρων του της αντιπολίτευσης, για ολιγωρία με στόχο την συγκάλυψη. Βαρειές κατηγορίες που όπως φαίνεται από τα λεγόμενά του, είναι κομματάκι "τραβηγμένες"..

Η καλά ενημερωμένη Σαυράδα στο νέο της ιστολόγιο, έχει αρχίσει την σε σειρά δημοσίευση του ένθετου-εξομολόγηση. Καλά κάνει, μερικοί από μας που δεν διαβάσαμε ούτε αράδα σχετική στο νετ να μάθουμε μερικά από τα λεγόμενα στα καφενεία..

Το σχετικό ποστ ΕΔΩ: ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Την γνώμη μου θα την πω... μετά το πέρας της ιστόρησης...

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Της δικαιοσύνης ήλιε...


"Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ"
τραγουδάει ο μεγάλος Μπιθικώτσης και οι υπέροχοι στίχοι του Ελύτη μας φέρνουν κατάφατσα με την σημερινή πραγματικότητα της πολιτικής σκηνής στη χώρα μας.

Δεν έφθαναν οι εξεταστικές και τα επερχόμενα "γουνάκια" για τις υπουργάρες που πέρασαν ωσάν λαίλαπα και κόντεψαν να μας στείλουν όλους στον Καιάδα, αλλά έχομε και τα τοπικά μας εδώ στη Μύκονος....

Οι ανακρίσεις για το εκατομμύριο που έκανε φτερά από το Δήμο έχουν τελειώσει και οσονούπω θα μάθουμε - να δγιούμε πότε - ποιοί θα δικαστούν. Ελπίζαμε να το μάθουμε πριν τις εκλογές ώστε να υπάρχει μια "καθαρή" εικόνα για τους υποψήφιους.

Όμως δυστυχώς όπως μαθαίνουμε, νέα οικονομικά "σκάνδαλα" προέκυψαν από τους ελέγχους των ορκωτών λογιστών. Η δικαιοσύνη είναι στραβή λένε.. αλλά ενίοτε ανοίγει το ένα μάτι και "δείχνει" ποιοί θα αναγκαστούν να λογοδοτήσουν.

Τα πρόστιμα για ανείσπρακτες οφειλές ΔΕΝ καταλογίζονταν για χρόνια και όπως τα λέει η Σαυράδα, "η ανοχή στα χρέη.. πληρώμεται".

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Εκατόν δέκα τέσσερα....


Οχι!
Δεν πρόκειται για το πάλαι ποτέ λαϊκό σύνθημα αντίστασης στην πολιτική αυθαιρεσία της εποχής. Πρόκειται για την σημερινή - δυστυχώς - απερίσκεφτη (το λιγότερο!) πρακτική ορισμένων επιχειρήσεων στα νησιά μας. Μια πρακτική που μας πάει πίσω ολοταχώς! Δεν λέω οτι είναι έτσι παντού... αλλά ειδικά εφέτος με την κρίση, τα δικαιολογημένα παράπονα έχουν δυναμώσει και η ελπίδα όλων είναι να βάλουμε ΟΛΟΙ μυαλό σύντομα..

Η Ρίκα Βαγιάνη είναι γνωστή για το ύφος και την "μπέσα" της. Τα λέει όπως τα αισθάνεται και πολλές φορές (και πρόσφατα) δέχτηκε επιθέσεις ακριβώς για το θάρρος και την επιμονή της να τα λέει όλα με τ'όνομά τους!

Το άρθρο της με τίτλο "Το κουστούμι" μας φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια για ένα από τα πιο σημαντικά και κρίσιμα προβλήματα του τουρισμού..


Εκατόν δεκατέσσερα ευρώ: τρείς μεγάλοι κι ένα νήπιο, εξετάζουμε με προσοχή το λογαριασμό της παραλιακής ταβέρνας, όπου μόλις έχουμε απολαύσει ένα «ελαφρύ» μεσημεριανό, μετά τη βουτιά. Ελαφρύ για τα ελληνικά δεδομένα, βεβαίως: δυόμιση μπαρμπούνια. Δίπλα τους, ως μπιζουδάκι, μια μικρούτσικη καραβίδα (τη ζήτησε το νήπιο να δοκιμάσει πως είναι). Μια τυρόπιτα, μια χωριάτικη, δύο μπίρες και δύο αναψυκτικά. Α, και έξι κυδώνια, αλλά αυτά μην τα μετράτε. Ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα, παρά το τσουνάμι λεμονιού με το οποίο τα κατακλύσαμε. Δίπλα τους, τα μαχαιροπίρουνα φάνταζαν πιο ζωντανά. Δεν τα αγγίξαμε.

Κανονικά, έπρεπε να γράψω τη φράση-κλισέ, «το θέμα δεν είναι τα εκατόν δεκατέσερα ευρώ». Τη φράση, δηλαδή, που κοτσάρουμε σε παρόμοιες αφηγήσεις, για να μην νομίζουν οι αναγνώστες ότι ο υπογράφων είναι τσίπης. Ε, όχι μάνα μου, δεν θα το γράψω το κλισέ, γιατί ακριβώς, τα εκατόν δεκατέσσερα ευρώ είναι το θέμα! Μπαίνω, λοιπόν στο θέμα: Βρισκόμαστε σε μια οποιαδήποτε παραλιακή ταβέρνα, ενός οποιουδήποτε ελληνικού νησιού. Μιλάμε για τον απόλυτο μέσο όρο. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που δεν τον δίνω στεγνά τον ταβερνιάρη, αφού υπάρχουν χιλιάδες όμοιες περιπτώσεις. Οσοι διαβάζετε τώρα, ξέρετε κι από μία. Τουλάχιστον. Φυσικά, χριστιανοί μου, το θέμα είναι τα εκατόν δεκατέσσερα ευρώ! Δεν θα κάτσω να ανοίξω κουβέντα για το αν ήταν πεθαμένα ή ζωντανά τα κυδώνια, έστω κι αν η συζήτηση με το σερβιτόρο ήταν απολαυστική: «Κυρία μου, κουνιούνται». «Δεν κουνιούνται». «Δεν τα βλέπετε; Κουνήθηκαν!» «Δεν κουνήθηκαν, αδελφέ!» «Κουνήθηκαν πριν που μιλούσαμε, αλλά κοιτούσατε εμένα και δεν τα είδατε».

Νόστιμο, δεν λέω. Αλλά πίσω στο θέμα μας: Εκατόν δεκατέσσερα ευρώ. Το κοστούμι είναι ασήκωτο Είναι πάρα, πάρα πολλά χρήματα για τρεις (και μισό) ανθρώπους, μεσημέρι, σε ένα ταβερνάκι. Δεν παλεύονται οι τιμές παιδιά, στις εξοχές. Ούτε νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι κλέφτες, ή απατεώνες. Δεν ξέρω τη δουλειά τους ή το κόστος τους. Αυτό που ξέρω είναι ότι ενώ η μεσοαστική τάξη στην Ελλάδα έχει αφανιστεί, οι έμποροι αγαθών και υπηρεσιών που ζουν από την αγοραστική της δύναμη συμπεριφέρονται με ένα τρόπο τόσο εξωφρενικό, εκτός πραγματικότητας, που αγγίζει το σουρεαλισμό: κάνουν τελείως την τρελή.

Μιλάμε, η Αστέρω στο γάμο του Κίτσου. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα. Σαν να μην τους αφορά καθόλου το γεγονός ότι δεν υπάρχει πια καμία περίπτωση να κινηθούν οι επιχειρήσεις τους με αυτό το πλαφόν-φαρμακείο. Σαν να ήρθαμε με τουριστικό γκρουπ από μια μακρινή χώρα, που δεν γνωρίζει ΔΝΤ, σφαγές στους μισθούς, δάγκες της Εφορίας και λοιπά εξωτικά. Αρνηση; Στρουθοκαμηλισμός; Η μήπως τυφλή απόγνωση του εμπόρου, που απλά, «δεν την παλεύει» και κοιτάει να αρπάξει οτιδήποτε σήμερα; Τώρα;

Προσπαθώ να συνυπολογίσω όλα τα δεδομένα, να μη βλέπω μόνο την πλευρά μου. Αλλά τα γραπτά μένουν, κι ο λογαριασμός στο παραλιακό ταβερνάκι εξακολουθεί να είναι εκατόν δεκατέσσερα ευρώ. Εκ των οποίων τα έντεκα για τα ανέγγιχτα κυδώνια-μούμιες του Τουταγχαμόν που χρεώθηκαν κανονικά, αφού ο σερβιτόρος-φυσιοδίφης διέγνωσε εντός τους ανεπαίσθητα στη ίχνη ζωής . Και τα δεκαπέντε για τη μιάμιση μπουκιά κατεψυγμένης καραβίδας. Δεκαπέντε ευρώ, μια καραβίδα. Ανέμισα το κουφάρι της μπροστά στην ταμειακή, και νομίζω ότι είπα τη λέξη «αθεόφοβοι». Αυτό το τελευταίο, που ήταν χριστιανικού περιεχομένου, τον συγκίνησε τον ταβερνιάρη, που έσκυψε συνωμοτικά στο αυτί μου και άφησε να εννοηθεί ότι «αύριο, που θα ξανάρθω» θα είναι το κουστούμι διαφορετικό.

Δεν υπάρχει αύριο στη σχέση μας ήταν αυτό που (δεν) του είπα. Δεν υπάρχει αύριο γενικώς, ήταν αυτό που μουρμούριζα, αφήνοντας για πάντα πίσω μου τα κυδώνια-ζόμπι, την καραβίδα αντίδωρο, τα εκατόν δεκατέσσερα ακατέβατα- και το τέλος των διακοπών, όπως τις ξέραμε.

( ΥΓ. Κάθε σχόλιο είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτο. Σας παρακαλώ όμως, αν διαβάσατε ως εδώ, προωθήστε το σε ανθρώπους της δουλειάς, ξενοδόχους, εστιάτορες, κλπ. Σημασία έχει να συγκεντρώσουμε, μαζί με τις απόψεις των καταναλωτών, και αυτές των επιχειρηματιών. Δεν μπορεί να έχουν όλοι μαζί τάσεις αυτοκτονίας! )


Από το: www.protagon.gr