Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Κινητά τηλέφωνα και αγένεια!

Το Σαββατοκύριακο πήγα για μπάνιο και δυστυχώς έπρεπε να ανεχθώ μία κυρία, η οποία πήγαινε συνεχώς πέρα-δώθε μιλώντας στο κινητό της δυνατά, για τουλάχιστον 30 λεπτά! Η ενόχληση ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ και να διαβάσω το βιβλίο μου....

Μα πόσο αναίσθητες είναι κάποιες;

Έλεος πια!!

Ήμαρτον θεέ μου!

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Η φωτιά μας έλειπε!


Μας έχει τρελλάνει ο βοριάς εδώ και μήνα. Ξεκίνησε με θύελλες και 10άρια, έσπασε τα φρέσκα κλαδιά, έριξε τα φρούτα μαζικά και ασυγκίνητα καταγής, μάρανε τα όποια λίγα θυμαράκια που είχαν τολμήσει ν'ανθίσουν στο βουνό. Συνέχισε κουρασμένος ώς τις μέρες τούτες που βράζει η υπόλοιπη χώρα να μας δροσίζει και με χαρά είδα τ'αμπέλι να προσπαθεί να ανοίξει νέα φυλλαράκια κι'αναθάρρυσα. Τα μελισσάκια μου βγήκαν με όρεξη να μαζέψουν οτι απέμεινε πριν ξεκινήσει και πάλι να φυσά το καλοκαιρινό καυτερό μελτέμι.

Αυτό που έλειπε για να συμπληρωθεί η κακοχρονιά, ήταν μια καλή φωτιά στο βουνό. Και ήρθε σήμερα από το πρωί που σκέπασε τις πλαγιές πάνω απ'το σπίτι μου πυκνός καπνός από τα φουκαριάρικα τα φρύανα και τις αξαριές που φέτος είχαν πάρει τ'απάνω τους με τις ανοιξιάτικες βροχές. Τηλεφώνησα αμέσως στον Λαδόπουλο τον Ομοσπονδιακό θηροφύλακά μας. Εκείνος άμεσα ειδοποίησε την δημαρχία, την πυροσβεστική και την αστυνομία. Μετά με πήρε στο τηλέφωνο λέγοντάς μου οτι ήδη ξεκίνησε μια ομάδα για το βουνό..Ε είπα οτι θα την σβύσουν σύντομα και εριξα και μερικά καντήλια στον παλιομαλάκα που την ξεκίνησε.

Μπα! Η φωτιά έκαιγε συνέχεια τις πλαγιές από βορνά, μεγαλώνοντας προς όλες τις κατευθύνσεις καίγοντας όσα φουκαριάρικα θυμάρια είχαν απομείνει. Έκαψε όσες πέρδικες βρήκε στο ανενόχλητο διάβα της, χάλασε τις φωλιές και τα κυτάρια των κουνελιών και πέρασε όλη την βορνή πλαγιά με τον βοριά να την σπρώχνει προς τις κατοικιές μας. Κατάκαψε μάλλον όλο το οροπέδιο του Αη-Λιά και σχεδόν έκλαψα κοιτώντας τον πυκνό καπνό να απλώνεται σε όλο τον βορινό ορίζοντα.. Χάθηκε για χρόνια ένας ανέγγιχτος βιότοπος που τον περπατούσα ξεραθυμώντας εδώ και χρόνια.

Το απόγευμα κατά τις 4.5, είδαν οτι έφτασε πια πάνω από τα σίτια μας και οτι αν κατέβαινε κάτω τίποτα δεν θα την σταματούσε από το να μας κάψει το βιός, φάνηκαν επιτέλους δυό πυροσβεστικά αεροπλάνα και άρχισαν το κατάβρεγμα.. Τους πήρε πάνω από 3 ώρες να την σβύσουν και εδώ θέλω να στείλω ένα μεγάλο ΦΧΑΡΙΣΤΩ, στους πιλότους που κατέβαιναν κολητά στο βράχο για να στοχεύσουν το νερό με τον βοριά να δυσκολεύει..

Όμως χρουστώ και μια μούτζα στους υπεύθυνους της κολυσιεργίας. Επρεπε να καεί δηλαδή το βουνό όλο για να φωνάξουν τα αεροπλάνα; Εκτός και αν τα φώναξαν νωρίς, αλλά δεν ήταν εύκαιρα για οποιοδήποτε άλλο λόγο.. Ε τότε θα μείνει στα χρουστούμενα η μούτζα..