Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Ο Χταπόδης του λιμανιού...

Σύμφωνα με τους παλαιούς θρύλους και τις διηγήσεις... το τέρας χταπόδι ζούσε στο γιαλό και πότε - πότε άρπαζε τα κακά παιδιά ή κάνα ψαρά μεθυσμένο...
Άλωστε και ο μέγας φυσιοδίφης(!) των βυθών και των ουρανών Βίκτορας Ουγκός, κάτι παρόμοια όντα περιέγραψε, την τρομερή εκείνη μέρα που ο Ναυτίλος κονταροχτυπήθηκε καταμεσής του ωκεανού...

Ε λοιπόν σας πληροφορώ οτι εδώ και λίγες ημέρες, ένα λιγότερο υπάρχει από αυτά τα τρομακτικά όντα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο λιμάνι μας.. Το νίκησε κατά κράτος ο κάπταιν Μηνάς και η περιφανής του νίκη γιορτάστηκε σε δυό δόσεις... Η μια ήταν με μερικούς πλοκαμούς του στα κάρβουνα και η δεύτερη με χοντρό μακαρόνι ...

Μην σας ξεγελά η μισοκακόμοιρη έκφραση του οφθαλμού του τρομερού όντος. Η μάχη ήτο αμφίρροπη και το βλέμμα του κατάντησε έτσεδα από το ...γούλιασμα! Οφείλω να σας ομολογήσω οτι η επιλογή μου να συνοδευτούν οι δοξαστικές εκείνες στιγμές με φετεινό Ροδίτη/Παριανό, ήταν ναι μεν πετυχημένη αλλά κατέβασε τη στάθμη του βαρελιού μου γενναία...

4 σχόλια:

chaniabee είπε...

Πάντα τέτοια ρε φιλαράκι!!!! Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να την περνάμε χωρίς πιοτό και καλή παρέα!!!!

glam είπε...

Ναι ωρε το άτιμο! Πως κατεβαίνει έτσι γρήγορα , όταν είναι καλό.....

Beekeeper είπε...

Aν σκεφτείς οτι χτες έτρωγα κατεψυγμένα καλαμαράκια με ρύζι, μπορείς άνετα να φανταστείς οτι το βλέπω το ζωντανό και μου τρέχουν τα σάλια. Που να ταν καλοκαιράκι και να χώνατε και κανα ουζάκι...

zepos είπε...

Με το χταπόδι πάνε ούλα τα πιοτά..
Το ζητούμενο είναι να τάχεις με καλή παρέα και μεις τα είχαμε...
Αντε και στ'αδέλφι του αμα ξανάρθει κατα δω ο χταποδάς!