Συνάντηση σήμερα Καραμανλή-Μητσοτάκη

"Η ΝΔ δεν θα χαριστεί σε κανέναν και είναι αποφασισμένη να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο", δήλωσε ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μετά τη συνάντηση που είχε το πρωί της Παρακευής, με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, στο Μέγαρο Μαξίμου.

"Η μεγάλη διαφορά- πρόσθεσε ο κ.Μητσοτάκης -είναι ότι το ΠΑΣΟΚ τα σκέπαζε, ενώ η ΝΔ δεν τα σκεπάζει. Ας περιμένουμε, ανέφερε, να φανούν οι αληθινές διαστάσεις του ζητήματος."

Όπως ανέφερε, έθεσε τα σοβαρά αυτά περιβαλλοντικά προβλήματα της Κρήτης, που αφορούν την υπερβόσκηση από τις κατσίκες και ζήτησε
να μην επιδοτούνται οι κατσίκες, αλλά να επιδοτούνται μόνο τα πρόβατα!!

ΣΣ: Φωτο του επίτιμου..δεν βάλαμε για ..ευνόητους λόγους..δεν τα πιστεύουμε αυτά..αλλά καλύτερα να κρατάς και μια πισινή!

EΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ BLOGGERS

Η έρευνα αποτελεί μέρος της μεταπτυχιακής διατριβής του φοιτητή Ζαφείρη Καραμπάση στα πλαίσια του διατμηματικού μεταπτυχιακού προγράμματος "Δυνητικές Κοινότητες : Ψυχο-Κοινωνιολογικές Προσεγγίσεις και Τεχνικές Εφαρμογές"

Τα στοιχεία της έρευνας κατατίθενται ανώνυμα. Ας βοηθήσουμε το Πάντειο Πανεπιστήμιο στην έρευνά του.
Το μπλογκ της έρευνας εδώ.

Η παλιοκουντούρα

Πήρα μια "κλήση" χθες από τον Δημήτρη, να σκαρώσω μια ιστορία με μια δική του συνταγή και γω την δέχτηκα.
Τα υλικά που μούδωσε ήταν: παιδιά, είχε, διάολος, γαμούσε, δουλειά. Και όπως περιδιάβαινα το αμπελάκι μου, μούρθε!! ..

Η παλιοκουντούρα
Η αλήθεια είναι οτι δεν το περιμέναμε, ούτε εγώ που ήμουν καινούργια στο χώμα, ούτε οι παραδίπλα παλιές ρίζες. Τον είχα για σοβαρό άνθρωπο τον κυρ-Γιώργη.
Ερχόταν πάντα σιγοτραγουδώντας και πότε -πότε έστριβε το πελώριο γκρίζο του μουστάκι καθώς στεκόταν πάνω μου συλλογισμένος. Ήθελα πολύ να του μιλήσω, να του πω για τον πυρετό που μ' έπιανε όποτε με ζύγωνε, να τον ευχαριστήσω για το δροσερό νεράκι πούριχνε στα πόδια μου. Ήθελα να του τα πω όταν ερχόταν μόνος του, χωρίς τα φωνακλάδικα παιδιά του, μα κάτι μ' έπιανε και το μόνο που κατάφερνα να κάνω, ήταν να ανασηκώσω λίγο τα φύλλα μου ίσαμε το γόνατό του έτσι κοντή που ήμουν ακόμη..
Τα χρόνια περνούσαν και εγώ όσο και να προσπαθούσα δεν ψήλωνα. Φαΐ καλό δεν εύρισκα εύκολα, νερό όμως πάντα είχε, μόνο για μένα ο κυρ-Γιώργης και το παράπονό του τόλεγε φωναχτά πάνω μου..
"Εσύ μωρή παλιοκουντούρα είσαι άτιμο σόϊ, βάλε μυαλό γιατί θα σε βγάλω!"..
Δεν καταλάβαινα γιατί με φώναζε παλιοκουντούρα, ούτε ήξεραν να με φωτίσουν οι πιο παλιές από δίπλα.. κι' έτσι νόμιζα οτι το σόϊ μου ήταν έτσι κοντό, λιψό και μισοκαμωμένο και δεν έδινα και τόση σημασία μια και ήταν φανερό οτι μ'αγαπούσε, αστειευόνταν, δεν θά' κανε ποτέ κάτι κακό.
"Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, πιάσε τα βαθιά με τη ρίζα σου όσο πιο γρήγορα μπορείς",
μου ψιθύριζε η διπλανή που ήταν πια οκτώ χρονών και ξεπατωνόταν στα τσαμπιά κάθε χρονιά.. Κρεμόταν τα σταφύλια από τα χέρια της τρία-τρία και λύγιζαν από το βάρος τους πάνω στο σύρμα πούχε απλωμένο ο κυρ Γιώργης πάνω από την κεφαλή μου.. Την άκουγα καθαρά να βγάζει ένα στεναγμό ανακούφισης όταν την ξαλάφρωνε το κλαδευτήρι του κάθε χρονιά.
Και γώ πάσχιζα όλη μέρα κι' όλη νύχτα να παραμερίσω την μεγάλη πέτρα πούχε κάτσει ακριβώς από κάτω μου και μου γαμούσε όλη την προσπάθεια να ψηλώσω, να φτάσω και γω την διπλανή μου την ψηλομύτα..
Τρία χρόνια τώρα προσπαθούσα και το μόνο που είχα καταφέρει μετά από τόση δουλειά ήταν να πάω την μεγάλη μου ρίζα μια πιθαμή παραπέρα.. Μάλιστα σήμερα το πρωί σαν να ένοιωσα κάποια υγρασία να έρχεται προς τα πάνω από την άκρη της πέτρας και αναθάρρησα.. Έβαλα τα δυνατά μου και σπώχνοντας όσο πιο πολύ μπορούσα, έβαλα την πιο χοντρή μου ρίζα επιτέλους στο μαύρο χώμα, κάτω από την πέτρα... Ενα κύμα από θεσπέσιες μυρουδιές και γεύσεις με συνεπήρε και ρίχτηκα με τα μούτρα στο φαΐ.. Το μόνο που ήθελα ήταν να φανεί τώρα ο κυρ Γιώργης να του τα πω, να του δείξω όλη μου τη χαρά..
Και ήλθε! Αμίλητος και βλοσυρός στάθηκε πάνω μου κρατώντας στο χέρι του την τσάπα.. Μα τι κάνει; Ενα ρίγος με συντάραξε... Οι διπλανές έπιασαν το μοιρολόϊ...
Ήθελα να φωνάξω βοήθεια, να του πω όλη την αλήθεια, να του φωνάξω οτι τώρα έχω πια φαΐ και θα μεγαλώσω γρήγορα, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να στρίψω τ' αδύνατα μπράτσα μου προς τα κάτω και στα φύλλα έτρεξε το δάκρυ μου..
Το τελευταίο που είδα ήταν την τσάπα που σηκώθηκε ψηλά και κατέβηκε μ' ορμή πάνω μου!!

Η ώρα του αμπελιού

Ήλθε η στιγμή να πιάσω τα πρώτα ραντίσματα στ' αμπέλι για φέτος. Αργησα λίγο, μα ο φετεινός καιρός δεν έχει αφήσει ούτε μια ασχολία να πάει κατά τα "δεδομένα"..Λες τώρα είναι ή ώρα να κάνω τούτο, αλλά ο καιρός στα χαλάει. Πάντα οι ασχολίες με τη γη και τα ζωντανά της ήταν "προγραμματισμένες" σύμφωνα με τις ημερομηνίες στο περίπου βέβαια. Και όλα αυτά είχαν "βγεί" από την συσωρευμένη πείρα και γνώση των ανθρώπων που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.. Τώρα για τα επόμενα χρόνια, με τις αλλαγές στο παγκόσμιο κλίμα, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε αρκετά από αυτά..

Τα παραπάνω μου ήρθαν όταν διάβασα προχθές σε Μυκονιάτικη εφημερίδα την μικρή αλλά ουσιαστική ανακοίνωση του "ΕΡΟΣ" για τα αμπέλια..
"ΕΡΟΣ Μυκονίων" ..Οτι άλλο σκέφτεστε για τον τίτλο να το ξεχάσετε, γιατί πρόκειται για τον "ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΟΙΝΟΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ", που ξεκίνησε το 2002 και έχει καταφέρει πολλά έως σήμερα.. Για να ξέρετε οτι ..έχουμε και τέτοια!!
Την ανακοίνωση την δίνω παρακάτω για όσους δεν την είδαν..

"Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΙΟΥ"
από τον ΕΡΟΣ Μυκονίων

Ο Ερασιτεχνικός Οινοελαιουργικός Σύνδεσμος (ΕΡΟΣ) μοίρασε και φέτος 4500 κλίματα, σε παλιούς και νέους αμπελουργούς. Ευελπιστούμε οι φίλοι μας να δώσουν γη και ύδωρ σε αυτά, ώστε σε 2 έως 3 χρόνια να καμαρώνουμε νέα αμπελάκια στη Μύκονο. Τα κλήματα είναι δωρεάν του Δήμου Μυκόνου προς τον Σύνδεσμό μας, για λογαριασμό των μελών του αλλά και άλλων μερακλήδων ερασιτεχνών αμπελουργών. Ευχαριστούμε τον Δήμαρχο που συμμετέχει στην προσπάθειά μας για την αναβίωση των αμπελώνων της Μυκόνου.
Οι ποικιλίες που χορηγούμε είναι Μυκονιάτικες από παλιά αμπέλια των παπούδων μας. Κάθε χειμώνα μαζεύουμε υγιείς κλιματίδες, οι οποίες θα αποτελέσουν εμβόλια για τα νέα κλήματα που εμβολιάζονται σε ειδικό κέντρο.
Καλούμε όλους τους φίλους που έχουν μια πατημασιά γης, να τολμήσουν να στήσουν ένα αμπελάκι που θα τους αποδώσει πολλαπλάσια απ' ότι θα τους ζητήσει. Η χαρά της δημιουργίας, το πράσινο χαλί δίπλα στο σπίτι μας, η γλύκα της ρόγας, καθαρής βιολογικής από τα δικά μας χέρια, το άρωμα του κρασιού, το νέκταρ της απόσταξης. Τούτο το πράμα βάλθηκε να ξεσηκώσει τις αισθήσεις μας. Όποιος καλλιεργεί τη γη μπορεί να μας περιγράψει την ψυχική γαλήνη που αισθάνεται. Καθαρίζει το μυαλό, παραμερίζει το άγχος της καθημερινότητας. Μας βάζει χωρίς να το καταλάβουμε, σε πρόγραμμα συχνής σωματικής άσκησης, μας βάζει σ' ένα κόσμο απλό, μαγευτικό, ξένοιαστο, υγιεινό. Δώστε χώρο στη φυσική ζωή σε βάρος της ρομποτικής ζωής που ζούμε, η οποία μας τρέχει ολοταχώς για τον..Αη Λούκα..

Και μην ξεχάσουμε να ραντίσουμε το αμπελάκι μας για να κόψουμε όμορφα και καθαρά σταφύλια τον Σεπτέβρη..

ΡΑΝΤΙΣΜΑΤΑ σε ποσότητα νερού 10 λίτρων

1.- Λίγο πριν αρχίσουν να φουσκώνουν τα μάτια (έως τέλος Φεβρουαρίου)
Με βρέξιμο θειάφι 100 γραμ. διαλυμένο στο νερό.

2.- Όταν οι βλαστοί έχουν μήκος 5 - 10 εκ.
Με βορδιγάλειο πολτό 0,5% (2 - 3 κουταλιές της σούπας) σε συνδιασμό με παραδοσιακό θειάφισμα.

3.- Λίγο πριν την άνθιση,
Με βορδιγάλειο πολτό 1% ( 3 - 4 κουταλιές της σούπας) και 1 - 2 κουταλιές της σούπας εντομοκτόνο.
Ακολουθεί θειάφισμα.

4.- Όταν η ρόγα έχει μέγεθος μπιζελιού,
Με βορδιγάλειο πολτό 1 - 2 % (3 - 4 κουταλιές της σούπας) και θειάφισμα.

5.- Όταν αρχίζει το γιάλισμα της ρόγας,
εντομοκτόνο 1 -2 κουταλιές της σούπας.

Σημειώνουμε οτι το παραδοσιακό θειάφισμα μπορεί να αντικατασταθεί με βρέξιμο θειάφι σε αναλογία μία κουταλιά της σούπας.
Όλα τα παραπάνω ραντίσματα γίνονται για να αποτρέψουμε την προσβολή από περονόσπορο, ωίδιο, ευδεμίδα. Αναφέραμε τα ελάχιστα απαραίτητα για μια καλή σοδειά..

Αγνωστοι αι βουλαί του υψίστου!

Σήμερα 09,33 πμ.
Άλλα είχα κατά νου να κάνω για σήμερα Κυριακή πρωί και άλλα θα με αναγκάσει να κάνω ο σημερινός μουντός μελαγχολικός καιρός..
Πήρα θάρρος απο τον λαμπρό ήλιο όλης της βδομάδας που πέρασε και ονειρευόμουν να περάσω το πρωϊνό μου δίπλα στα μελισσάκια μου. Είχα σκοπό να τα ανοίξω πάλι, να δώ πως τα πάνε με το φρέσκο χτίσιμο, να δώ αν ακόμη τρώνε το ζαχαροζύμαρο του χειμώνα που περίσεψε, να δώ τις γέννες που κάνουν οι περσινές μου βασίλισσες, αν έχουν οι κερύθρες γόνο κλειστό, αν ετοιμάζουν την νέα γεννιά από εργάτριες..

Ήθελα ν' ακούσω το φτερούγισμά τους, εκείνο το ζουζουνητό που με ηρεμεί δηλώνοντας την ενέργεια που έχει ένας ακούραστος οργανισμός, μια κοινωνία που δεν γνωρίζει σχόλη..

Πίνω τον καφέ μου κοιτώντας έξω από το παράθυρο την κίνηση των δέντρων στις διαθέσεις του κρύου ανέμου.. Πάει το σχέδιο!!

Άλλαι αι βουλαί του Κυρίου...

Ε.. λοιπόν αφού είσαι έτσι... Κύριε.. θα πάω και γω για ούζα στο γυαλό! Οχι θα κάτσω να σκάσω!!

O Apophis και ο.. αρουραίος

Σήμερα έχει ένα καταπληκτικό ήλιο!
Το ανάλαφρο βοριαδάκι ίσα που καθάρισε για τα καλά την ατμόσφαιρα και η διαύγεια κάνει τα χρώματα της ανοιξιάτικης φύσης να λάμπουν μεγαλοπρεπώς!
Είναι τόση η ψυχική ανάταση που φέρνει τέτοια μέρα, που καμμιά "άσχημη" είδηση δεν είναι ικανή να την μειώσει..Απεναντίας το "χορτασμένο" πνεύμα μου ψάχνει να βρεί αστείες "εκδοχές" ακόμη και της πιο μεγάλης συμφοράς! Σαν κι'αυτή που θα έφερνε μια υποτιθέμενη σύγκρουση κάποιου αστεροειδούς με τον πλανήτη μας..

Διαβάζοντας τις σημερινές ειδήσεις, ανάμεσα στις άλλες "καταστροφές" που ως συνήθως μας σερβίρουν τα ΜΜΕ, βλέπω και τον "Apophis" να συγκρούεται λέει με την γη..Οχι κάποτε στο μακρυνό μέλλον, αλλά στις 13 Απριλίου του 2036...Προσέξατε ακρίβεια; Αν θέλαμε και ώρα θα μας το έλεγαν πολύ ευχαρίστως..να το ξέρουμε...να δούμε τι θα κάνουμε εκέινη την ώρα, να μην μας πιάσει στον ύπνο!! Αν και απ'ότι μας λένε, αν παρ' ελπίδα συμβεί αυτό, μάλλον δεν μας σώζει τίποτε!

Ο Απόφις ( Apophis) είναι ένας "βράχος" αρκετά μεγάλος..περίπου 300 χιλιόμετρα μήκος έχει και "τρέχει" με 50.000 χιλιόμετρα την ώρα! Ετσι και πέσει στη γη..ε τότε
μάλλον δεν θα μείνει ζωντανό ρουθούνι!! Από το όνομά του και μόνο, ψιλιαζόμαστε με πόση κακία θα μας πέσει..Απόφις ονομαζόταν ένα καταχθόνιο πνεύμα των αρχαίων
Αιγυπτίων, που τον παρουσίαζαν με την μορφή μεγάλου φιδιού ( απ -οφις = πάλι Ελληνικός δάκτυλος στο όνομά του..). Ορκισμένος εχθρός του ΡΑ ήταν και του φωτός.
Αιώνιο μέλημά του, να καταστρέψει το φως του ήλιου και να φέρει το σκοτάδι....μπρρρρρ!

Βγήκαν λοιπόν τα οικονομικά (πρώτα - πρώτα) σχέδια για την αποστολή που θα αντιμετωπίσει την απειλή της σύγκρουσης, αν και η πιθανότητα να γίνει (όπως οι ίδιοι λένε) είναι 1 στις 45.000!! Θα στοιχίσει λένε λοιπόν η σωτηρία του πλανήτη μας 150 εκ. δολλάρια..Ψίχουλα μπροστά στην ανυπέρβλητη υπηρεσία που θα προσφέρει στην
ανθρωπότητα έτσι; Ασχετα αν δεν είναι σίγουρο οτι θα γίνει η σύγκρουση, άσχετα αν δεν γνωρίζουν ακόμη αν οι μέθοδοι που θα χρησιμοποιηθούν θα φέρουν αποτέλεσμα ή ο μοχθηρός Απόφις θα συνεχίσει απτόητος την πορεία σύγκρουσης με την γη..

Το τι θα κάνουν δεν έχει αποφασιστεί ακόμη. Υπάρχουν αρκετές προτάσεις που όλες όμως δεν έχουν ιδιαίτερη αξία επειδή δεν μπορούν να δοκιμαστούν..Μία πρόταση είναι
να πάει ένα σκάφος δίπλα του σε παράλληλη πορεία πολύ κοντά του και με την μάζα του να επηρρεάσει την ..δίδυμη πλέον πορεία, οδηγώντας και τα δύο σώματα μακριά
από την γη..Αλλη λέει το σκάφος που θα στείλουμε να ρίξει με μεγάλη ταχύτητα ένα βλήμα συμπαγές πάνω του.. Η κινητική του ενέργεια να μεταβάλλει λίγο μεν αλλά
ουσιαστικά την πορεία του..Λίγο χλωμό αυτό το σενάριο όμως, λόγω μεγάλου μεγέθους του "βράχου"..

Η πλέον σίγουρη λύση είναι να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα για να τον διαλύσουν!! Εχουμε και "προηγούμενο" με αυτή τη λύση...Ίσως θυμόσαστε την ταινία όπου
προσγειώνονται κάτι άσχετοι "γεωτρυπανάδες" σε έναν αστεροειδή, (αμερικανοί φυσικά! ), του κάνουν μια τρύπα διακοσίων μέτρων στον κώλο και του χώνουν μια πυρηνική
κεφαλή μέσα.. Αίσιο το τέλος με μόνο μια απώλεια του ηρωϊκού Μπρους Γουίλις που θυσιάζεται για μας...όπως ο χριστός να πούμε! Μόνο που πρέπει λένε, αυτό να γίνει
πολύ μακριά από την γη, έγκαιρα, δηλαδή από... σήμερα εάν είναι δυνατόν, για να μην έχουμε άλλα περίεργα.. Μπορεί λένε, τα κομμάτια από τον Αποφις, ή κάποια από αυτά να μην φύγουν μακριά, αλλά να πέσουν στη γη με χειρότερες ασφαλώς συνέπειες.. Δηλαδή και να το κομματιάσουμε, αλλά και να φάμε τα κομμάτια του...

Εδώ λοιπόν, όπως διάβαζα αυτά τα ανατριχιαστικά γεγονότα που θα ( ; ) συμβούν, και ενώ ήμουν σχεδόν σε "έκσταση" από το πρωϊνό θαύμα της Άνοιξης, μου ήλθε στο νου
μια σχεδόν αστεία ιστορία που σύμφωνα με αυτούς που μου την είπαν συνέβη πριν από πολλά χρόνια εδώ στο νησί..

Ήταν πολλά χρόνια ζευγάρι τα γερόντια κάπου στο "χωριό" λοιπόν και έμεναν πια μοναχοί τους μια και τα παιδιά είχαν πια "αποκατασταθεί". Αλλα στην Χώρα και άλλα
στην Αθήνα.. Είχαν λίγα ζωντανά, έβαναν λίγα μποστανικά μπροστά το χωριό, είχαν και το παλιό αμπέλι για το λιαστό τους και την έβγαζαν μια και υγεία ακόμη υπήρχε.

Μεγάλο τους πρόβλημα όμως ήταν οι αρουραίοι. Πιο μεγάλοι από τον κάτσουλα (τη γάτα) του χωριού, που φυσικά δεν τόλμαγε να τους ριχτεί..
Εβανε ο γέρος παγίδες με πλάκες, έπιανε που και που κανέναν και τον σκότωνε με μια ξυλιά στη κεφαλή, αλλά τελειωμό δεν είχαν μια και τα σημερινά κόλπα με τα
φάρμακα που τους εξολοθρεύουν στο λεφτό δεν υπήρχαν τότε. Τους είχε μεγάλο άχτι ο γέρος και όλο έβριζε...έβριζε..αλλά με τα βρισίδια δεν έβλεπε καλό..
Αποφάσισε λοιπόν τον επόμενο που θα πιάσει, να τον κάνει "μάρτυρα"! Σαν παράδειγμα να πούμε για τους άλλους, πάνω του θάβγαζε όλο το άχτι του..

Μιά κυριακή πρωί γυρνώντας από τη λειτουργιά στο μοναστήρι, είδε την πλάκα στην άκρη της αποθήκης νάναι κάτω! Τον έπιασα είπε.. Πήγε λοιπόν φουριόζος στην
αποθήκη, έκοψε ένα μικρό κομμάτι "μισαδάκι", φούχτωσε και ένα μακρύ φιτίλι, πήρε και ένα γερό σπάγγο και μετά έπιασε μένα τσουβάλι τον μεγάλο ποντικό..

Εδώ οφείλω να πω οτι "μισαδάκι" είναι κομμάτι από μασσούρι δυναμίτη, ο οποίος δεν έλειπε από τα "χωριά" τότε. Είτε από το μεταλείο της Μυκόνου που έβγαζε τον
βαρήτη, είτε αγοραστός από τους Ναξιώτες οι οποίοι τον είχαν εύκαιρο λόγω εξόρυξης του σμυριγλιού, είτε από τις παλιές νάρκες που έβγαναν από την θαλασσα. Μάλιστα
υπάρχουν πολλά θύματα από την τελευταία αυτή "πηγή"..

Ο γέρος έδεσε γερά το μισαδάκι στην πλάτη του αρουραίου τυλίγοντάς τον με τον σπάγγο, έχωσε και το φυτίλι μέσα, και παίρνοτας τα σπίρτα από το χωριό, βγήκε έξω στο
διπλανό χωράφι που απλωνόνταν για πάνω από 100 μέτρα άδειο από ζώα, κτίσματα ή ανθρώπους..Η γριά του φώναζε όση ώρα αυτός τύλιγε τον αρουραίο βρίζοντας..Του
έλεγε οτι είναι μεγάλη αμαρτία να πεθάνει έτσι ο ποντικός.."δώστου μια ξυλειά βρε άκαρδε" ..τούλεγε, αλλά ο γέρος δεν έδινε σημασία έτσι που γιάλιζε το μάτι του..

Άναψε το σπίρτο με τόνα χέρι και όπως το φυτίλι πήρε φωτιά και προχώραγε γοργά προς το μισαδάκι, άφησε τον αρουραίο ελεύθερο στο χωράφι και γύρισε τρέχοντας πίσω προς το χωριό γελώντας δυνατά με το χουνέρι που σε λίγο θα πάθαινε ο ποντικός.. Όπως έτρεχε ο γέροντας, οχι και τόσο γρήγορα φυσικά, είδε ξαφνικά τον αρουραίο να τον προσπερνά και να τρέχει και αυτός προς το χωριό τους, αντί να πάει προς το χωράφι, ζωσμένος με το μισαδάκι και με το φυτίλι να καίει αφήνοντας ένα απαίσιο σσσσσ! Σε μισό λεπτό ξεπέρασε και την γριά που σταμάτησε κι' αυτή και έντρομοι και οι δυό τον είδαν που χώθηκε στο σπίτι τους! Πριν προλάβουν να πουν κουβέντα..ένα δυνατό ΜΠΑΜ ακούστηκε και καπνός από τους ψευτοσουβάδες του χωριού τους απλώθηκε στον μικρό τους κήπο....

Να μην πάθουμε λοιπόν τα ίδια με τον Απόφις!

Η μαγεία της άνοιξης

Εχθές άνοιξα τα μελισσάκια μου και η χαρά μου είναι μεγάλη..Ήταν η πρώτη συστηματική επιθεώρηση της χρονιάς μια και πιάσαμε αισίως Άνοιξη!!
Εφέτος λοιπόν λόγω καλοκαιρίας, οι μέλισσες δεν ξεκουράστηκαν σχεδόν καθόλου!! Συνέχισαν τις καθημερινές τους δουλειές με τον γνωστό ζήλο. Αποτέλεσμα ήταν να έχουμε από τώρα πολλά γεννητούρια..
Σε όλα τα μελισσάκια είδα από δύο έως τέσσερα πλαίσια με κλειστό γόνο..
Συνήθως τέτοια εικόνα έχω από τα μέσα του Μάρτη, αλλά εφέτος το παράκαναν..
Μακάρι να έχουμε λίγες όψιμες βροχές,
να ποτίσουν τα βουνά και τις πεζούλες,
να ανθίσουν πάλι τα αγριολούλουδά μας,
να πάνε οι μέλισσές για επίσκεψη με ευλάβεια,
να δώσουν και να πάρουν την γύρη τους,
να πιούν το νέκταρ τους για μπατίκι,
και μαγικά καθώς ξέρουν να το κάνουν μέλι...

Πρωτομηνιά!

"Ασπροκόκκινη κλωστή δεμένη
στη δαχτύλα περασμένη
η μαρτιά μου θε' να στέξει
κι' όσο θέλει ας φέξει! "



Καλό μήνα σε όλους μας με μια ωραία ανοιξιάτικη ανθοδέσμη!
Την χρειαζόμαστε την άνοιξη και την ομορφιά της...

Εχε γειά φίλε Δημήτρη! Καλό καταβόδιο! Εκεί στον άλλο κόσμο θα βρείς και άλλους...
Χαιρετισμούς στον Θοδωρή και στον Μπάμπη!