Η γουρούνα των χριστουγέννων

Τα χριστούγεννα του 81, ήταν η χρονιά που αγόρασα το πρώτο μου τετρακίνητο φορτηγάκι. Ήταν το πρώτο παρόμοιο που ήλθε τότε στο νησί και γώ ο περήφανος ιδιοκτήτης του, αποφάσισα να το πάω μια μεγάλη χριστουγεννιάτικη βόλτα ανά την Ελλάδα ..έτσι για να το στρώσω..
Το συνδύασα λοιπόν με το κυνήγι και πήρα τα βουνά και τα λαγκάδια που λέει ο λόγος μαζί με μια σκυλίτσα που είχα φέρει από την Γερμανία, την ΛΙΛΛΑ μου..καλή της ώρα..
Η παραμονή των χριστουγέννων με βρήκε λοιπόν στην Ήπειρο και εκεί, σ'ένα μικρό χάνι ήταν που άκουσα την παρακάτω διήγηση που όσο την θυμάμαι τόσο περισσότερο ανατριχιάζω!!

Το μικρό χάνι πάνω στη στροφή του δρόμου συνόρευε με το βενζινάδικο, και ήταν το "Στέκι των Κυνηγών"... Ετσι έλεγε τουλάχιστον η παλιά ταμπέλα πάνω από την πόρτα. Μια ίδια ξύλινη ταμπέλα πιο μικρή όμως, ήταν καρφωμένη στον χοντρό κορμό του πλάτανου που κρέμαγε τα κλαδιά του πάνω από τα κεραμίδια του μαγαζιού. Ωραία θ'άταν ν'άμουνα εκεί μέσα, σκέφτηκα προσπερνώντας το καθώς οδηγούσα στην Εθνική προς Ηγουμενίτσα. Εβρεχε απ'το πρωί που είχα αφήσει τα Γιάννενα και εγώ συνέχιζα να οδηγώ αποφασισμένος οτι δεν θα μου χάλαγε το κυνήγι αυτή η "ψιχάλα", όμως ήξερα οτι εδώ σ'αυτά τα μέρη η βροχή δεν είναι και τόσο εύκολο να σταματήσει σύντομα. Εφτασα μετά από μισή ώρα στην γέφυρα αλλά πριν στρίψω στο χωματόδρομο αριστερά πούβγαζε ψηλά σ'ένα καλό πλάτωμα που γνώριζα οτι κρατούσε μπεκάτσες, μετάνοιωσα. Που να τραβιέμαι σκέφτηκα μέσ'τη βροχή και γυρίζοντας μπρος-πίσω έβαλα πλώρη για το μικρό Χάνι.

Ηταν κι'άλλοι κυνηγοί εκεί κι'όλας. Είχαν αφήσει τ'αυτοκίνητα με τις μπαγκαζιέρες κάτω απ'τον πλάτανο και μάλλον θα ζεσταίνονταν μέσα σκέφτηκα βλέποντας τον πυκνό άσπρο καπνό πούβγαζε το μπουρί της σόμπας. Πάρκαρα κι'εγώ εκεί δίπλα και τρέχοντας έσπρωξα την πόρτα και μπήκα στο μισοσκότεινο Χάνι. Πήγα κι'έκατσα σ'ένα μικρό τραπεζάκι στο παράθυρο και κοίταζα μια έξω την βροχή και τ'αυτοκίνητα που περνούσαν βιαστικά και μια την μεγάλη παρέα κυνηγών που θορυβούσε στο βάθος απέναντί μου. Ήταν γουρουνάδες κι'ανάθεμα αν έβγαζα λέξη από τα λεγόμενά τους. Είχαν μια βαρειά προφορά κι'έκοβαν τις λέξεις ..στο καλύτερο! Εκεί που πήγαινα να καταλάβω τι έλεγε ο ένας, άρχιζε ο άλλος μια απ'τα ίδια! Το μόνο που ήξερα ήταν οτι μιλούσαν για γουρούνια και οτι έπιναν ρακί! Παράγγειλα κι'έγώ καφέ και ρακί και έστησα αυτί. Ο ένας έβαζε συνέχεια στοίχημα οτι η βροχή θα σταματήσει σε μισή ώρα, ένας άλλος είπε να πιάσουν το κρασί γιατί δεν πρόκειται να κυνηγήσουν σήμερα και παράγγειλε με δυνατή φωνή παϊδάκια σαλάτες και κρασί. Κι'όταν ήρθαν τα πρώτα, είπε στον γέρο που τους σερβίριζε δείχνοντας προς τα δώ : "Βάλε και στο παληκάρι στο παράθυρο τα ίδια από μένα ". Τον ευχαρίστησα ξαφνιασμένος και είπα μέσα μου καλά παιδιά φαίνονται, θα τους κεράσω κι'εγώ ύστερα.

Το κρασί και τα ζεστά παϊδάκια πηγαινορχόντουσαν λοιπόν και ζεσταθήκαμε όλοι για τα καλά. Εν τω μεταξύ, άλλοι δυο νεαροί μπήκαν βιαστικά μισοβρεγμένοι. Κυνηγοί κι'αυτοί σκέφτηκα βλέποντας το ντύσιμο. Έπιασαν το μοναδικό άδειο τραπεζάκι δίπλα στην μεγάλη ξυλόσομπα και γρήγορα έγιναν κι'αυτοί ένα μ'όλους πίνοντας και κερνώντας.

Ξαφνικά έπεσε σιωπή στο μικρό χάνι και όλοι κοιτούσαν την πόρτα. Εκεί έστεκε ένας ηλικιωμένος ξερακιανός, τυλιγμένος με μια βαρειά σκούρα τσόχινη κάπα με κουκούλα. Στο ροζιασμένο χέρι του κρατούσε ένα βαρύ στραβόξυλο για μπαστούνι που σε κάθε του βήμα το κτυπούσε με θόρυβο στο ξύλινο πάτωμα, κι'ήρθε κι'έκατσε στην άδεια καρέκλα του τραπεζιού μου! Έριξε πίσω την βρεμένη κουκούλα ο άγνωστος άνδρας και φάνηκε το ρυτιδωμένο του μούτρο. Μου φάνηκε ότι μου έγνεψε κάτι.. Του χαμογέλασα χαιρετώντας τον κι'είπα να τον κεράσω κάτι, αλλά πριν προλάβω ν'ανοίξω το στόμα μου, μας ζύγωσε ο μεγαλύτερος απ'την παρέα των γουρουνάδων κι'είπε στον άνθρωπο:

"Γεια χαρά κυρ-Βλάσση τι χαμπάρια ; Θα πιεις κάτι μαζί μας μια και μας βρήκες;" Ο κυρ-Βλάσσης κούνησε το κεφάλι του μουρμουρίζοντας και γώ δεν ξέρω τι και ο άλλος συνέχισε : "Και μια και δεν μας βλέπω σήμερα να πηγαίνουμε για γουρούνια να μας πεις και καμιά ιστορία έ!! ".

Ο ηλικιωμένος άνθρωπος ανασήκωσε το κεφάλι του και ένευσε καταφατικά ενώ τα μικρά βαθουλωμένα του μάτια πάνω απ'την γαμψή του μύτη γιάλισαν περίεργα. Έπινε με μικρές γουλιές το κρασί του κι'έκοβε με τ'όνα του χέρι που και πού μικρά κομματάκια ψωμί και τάχωνε βιαστικά στο στόμα του. Οι κουβέντες είχαν γίνει μουρμουρητά πια κι'όταν ο άνθρωπος άρχισε να μιλάει δεν ακουγόνταν κανείς άλλος στο Χάνι. Είχε μια συρτή αργή προφορά και κουνούσε πάνω - κάτω το μεγάλο του χέρι, ενώ εξακολουθούσε να βαστά με τ'άλλο την μαγκούρα.

"Που λέτε καλόπαιδα, θα σας πω μια ιστορία που έγινε πριν πολλά χρόνια κι'όποιος δεν με πιστέψει, ας ρωτήσει τον Μάρκο να δεί τι θα του πεί " είπε κι'έδειξε τον μάγερα.

"Ήμουν δεν ήμουν τότε 25 χρονώ, νιόπαντρος με μωρό τον Σταύρο μου και το αίμα μου έβραζε. Πήγαινα μόνος μου πάντα για κυνήγι, ακόμη και για γουρούνια ή ζαρκάδια κι'έτσι η φαμίλια είχε πάντα το κρέας της μια και δεν το μοιραζόμουν με κανένα. Ήταν λοιπόν που λέτε, σαν και σήμερα, παραμονή θυμάμαι και γω έπρεπε να μαζέψω το κρέας για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Πήρα λοιπόν λίγο ψωμί, τα μπαρουτόσκαγια και το καλό το δίκαννο, είχα κι'ένα άλλο του παπού του συχωρμένου αλλά δεν το θαρευόμουν και πολύ, κι'έφυγα από βραδύς γιατί είχα σκοπό ν'ανέβω για την Καλομοίρα, να την στήσω σε μια γουρούνα πούξερα οτι ήταν γεννημένη από μήνες και θ'άχε μεγαλώσει τώρα τα γουρρνάκια. Ελεγα άμα έφερνα δυό θάφταναν και θα περίσσευαν!

Περπάτησα όλη τη νύχτα σχεδόν και πρωί-πρωί πριν χαράξει στήθηκα σ'ένα διάσελο λίγο πιο έξω απ΄το χωριό, εκεί τώρα περνά o χωματόδρομος που βγάζει στου Δεσπότη τον Κάμπο. Τα χόρτα ήταν υγρά και ψηλωμένα, μ'έκρυβαν, δεν φαινόμουν από πουθενά. Εγέμισα το καλό το δίκαννο και έπεσα κατά γης. Ήξερα οτι θ'αρχόταν από κάτω να περάσει το διάσελο για να τα πάει στη βοσκή κι'είχα στήσει αυτί να την ακούσω καθώς θα μουγκάνιζε στα μικρά. Μα η ώρα περνούσε, είχε ξημερώσει για τα καλά και δεν άκουσα ντιπ! "

Ήπιε μια γουλιά κρασί ο γέρος και συνέχισε το ίδιο αργά την ιστορία του μεσ'την απόλυτη σιωπή.

"Επιάστηκε ο αγκώνας μου που λέτε, αυτός που κράταγε τ'όπλο δα κι'είπα να γυρίσω λίγο να τον ξεμουδιάσω. Αυτό ήταν που μ'έσωσε! Τότε ήταν που ένας δυνατός σαματάς απ'τον ανήφορο στα δεξιά μου μ'έκανε να γυρίσω τρομαγμένος.
Εκεί λοιπόν είπα πάει και τελείωσε, εδώ θα αφήσω το κουφάρι μου! Η γουρούνα ερχόταν κατά πάνω μου με φόρα κατηφορίζοντας ανάμεσα στα κοντοπούρναρα! Χωρίς να το καλοσκεφτώ πάτησα την σκανδάλη και ρε παιδιά, να στο σταυρό που σας κάνω, την άλλη στιγμή η γουρούνα ήταν απάνω μου! Κουτρουβαλιαστήκαμε αγκαλιά πάνω από 20 μέτρα στην κατηφόρα! Σκυλοβρομούσε η σκρόφα, αλλά εγώ είχα πιο σοβαρούς μπελάδες. Το δεξί μου πόδι πονούσε πολύ κι'όταν επιτέλους σταματήσαμε χτυπώντας σ'ένα χοντρό δέντρο, βρέθηκα καβάλα της!

H γουρούνα ήταν ακίνητη, ένα σιγανό τρέμουλο μοναχά αισθανόμουνα στα πόδια μου, ψόφια μου φάνηκε, έτρεχε κι'αίμα απ'τα ρουθούνια της κι'εγώ, που ακόμη κρατούσα σαν από θαύμα το τουφέκι΄μ, κοίταξα ψηλά και εκεί είχαν μείνει ακίνητα 5-6 γουρρνάκια. Είχα άλλο ένα βόλι και σήκωσα τ'όπλο να πάρω το πιο κοντινό μικρό. Σημάδεψα καλά και κεί που ήμουν έτοιμος να του δώσω μια στο σταυρό, άκουσα μια φωνή κοντά μου : " Άστο να φύγει και δεν θα χάσεις!"

Μου κόπηκε το αίμα ρε παιδιά! Θάρεγα ότι ήμουν μοναχός εκεί απάνω. Κοίταξα γρήγορα ολόγυρα, κανείς! Ιδέα μου θ'άταν είπα κι'επώμισα ξανά! Ε λοιπόν η ίδια στριγγιά φωνή ακούστηκε πάλι καθαρά : "Αστο σου είπα να ζήσει, έχεις εμένα!"

Χαμήλωσα σιγά-σιγά τ'όπλο και γύρισα παγωμένος να δώ την γουρούνα. Το μάτι της ήταν στηλωμένο πάνω μου, κι'όπως με κοιτούσε έβγαλε και μια στριγγιά μαζί με κόκκινο αφρό! Είχα κοκκαλώσει! Κόντεψα να ξεχάσω τις σουβλιές στο πόδι μου.. Γύρισα αργά να δώ τα γουρνάκια.. Τα μικρά ξέκοψαν γρήγορα και τ'άχασα. Η γουρούνα έκλεισε το μάτι κι'έμεινε εκεί δα ακίνητη.

Εδεσα βιαστικά με το λερωμένο μου μαντήλι το μεγάλο σχίσιμο στο πόδι μου να σταματήσω λίγο το αίμα πούτρεχε, έσφιξα τα δόντια μου κι'έκοψα με μεγάλα βάσανα κομμάτια την γουρούνα. Τα χέρια μου έτρεμαν πολύ, δεν μούφευγε απ'το αυτί η φωνή της.

Έκανα μπόγους τα κομμάτια με το σχοινί πούχα μαζί μου και κουβάλησα σαν γάϊδαρος το κρέας με πολύ κόπο είναι αλήθεια, ο πόνος στο ποδάρι μου όλο και δυνάμωνε! Με πήρε όλη τη μέρα ν'άρθω στο χωριό και δώ λίγο πιο έξω απ'τα χωράφια του Μάρκου, μούφυγε όλη η δύναμη και λιποθύμησα. Με βρήκε η γυναίκα του Μάρκου που είχε πάει να ταϊσει τα γίδια και μ'έσωσε! Ας είναι καλά!

Εκείνα τα χριστούγεννα εγώ την έβγαλα στο κρεββάτι και κρέας δεν έφαγα, δεν μπορούσα! Με το που έβαζα μπουκιά θυμόμουν την φωνή της γουρούνας. Τέλος πάντων η φαμίλια μου όμως, αλλά και του φίλου του Μάρκου έφαγαν καλά αν σκεφτείς και εκείνα τα δύσκολα χρόνια."

O Mάρκος ο ταβερνιάρης βγήκε απ'την κουζίνα του κι'είπε σκουπίζοντας τα χέρια του, μεσ'την απόλυτη σιωπή:

"Η Μαρίνα, η γυναίκα μου δα, εκείνη τη μέρα τάχε ταϊσει τα κατσίκια το πρωί, αλλά θυμάμαι όλη την μέρα μου γκρίνιαζε κι'ήθελε να ξαναπάει. Οσο κι'αν την απόπαιρνα, αυτή επέμενε και μούλεγε συνέχεια ότι έβλεπε σαν σε όνειρο μπροστά της, μια μαυροφορεμένη καμπούρα γριά, να της λέει συνέχεια ότι κάτι πάθαν οι κατσίκες. Κι'έτσι που επέμενε φοβήθηκα κι'εγώ και την άφησα να πάει. Κι'έτσι βρήκε τον Βλάσση χάμω, μισοπεθαμένο μεσ'τα αίματα και γύρω του τα κομμάτια του χοίρου. Όλα αυτά τα χρόνια, ο Βλάσσης λέει ότι ήταν η γουρούνα που έζπρωχνε την Μαρίνα να πάει να τον βρεί! Έτσι για να πατσίσει!!"

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !!!

Γιορτή μελισσάδων στο στάδιο!!

Φεστιβάλ Ελληνικού Μελιού & Προϊόντων Μέλισσας : 14, 15 & 16 Δεκεμβρίου στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας με ελεύθερη είσοδο

Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Περιφερειακής Ανάπτυξης διοργανώνει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον «Φεστιβάλ Ελληνικού Μελιού & Προϊόντων Μέλισσας» στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το τριήμερο 14 – 16 Δεκεμβρίου 2007. Συνδιοργανωτές του Φεστιβάλ είναι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Στρατηγικού Σχεδιασμού, η Γεωπονική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης-Εργαστήριο Μελισσοκομίας, η Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Μελιού και λοιπών Προϊόντων Κυψέλης, η Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Μελισσοκομίας-Σηροτροφίας και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Εργαστήριο Σηροτροφίας και Μελισσοκομίας.

Το «Φεστιβάλ Ελληνικού Μελιού & Προϊόντων Μέλισσας» το οποίο θα λειτουργεί από τις 10 το πρωί έως τις 8 το βράδυ, με ελεύθερη είσοδο, έχει σαν στόχο την καλύτερη γνωριμία με το παραδοσιακό και φυσικό αυτό προϊόν το οποίο έχει εξαιρετική θρεπτική αξία για τον ανθρώπινο οργανισμό, και περιλαμβάνει:

1. ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ
   
2. EΚΘΕΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΕΛΙΩΝ, ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΑΣ & ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΩΝ ΕΦΟΔΙΩΝ
   
3. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΗΜΕΡΙΔΕΣ
   
4. ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΙΕΣ ΜΕΛΙΟΥ
   
5. ΕΚΘΕΤΗΡΙΑ ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΙΑΣ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
   
6. ΕΔΕΣΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ ΜΕ ΜΕΛΙ
   

Στο Φεστιβάλ οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν σχετικά με τα διαφορετικά είδη μελιού ανά την Ελλάδα και να εξοικειωθούν με τις μέλισσες και την παραγωγή τους

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις για τα παιδιά με θέμα «Γνωριμία με το μέλι και τα προϊόντα μέλισσας» και Διαγωνισμός Ζωγραφικής για παιδιά κάτω των 12 ετών με θέμα την Ελληνική Μελισσοκομία.

Η γνωριμία των επισκεπτών με το Ελληνικό μέλι περιλαμβάνει παρουσιάσεις των διαφορετικών ειδών μελιού και γαστρονομικών προϊόντων από κάθε περιοχή της Ελλάδος, καθώς και γευσιγνωσίες από κάθε Νομό ξεχωριστά.

Στο Φεστιβάλ θα συμμετάσχουν:

• Μελισσοκόμοι, επιχειρήσεις και συνεταιρισμοί παραγωγής μελιού και προϊόντων κυψέλης
  
• Τυποποιητές μελιού
  
• Φαρμακευτικές εταιρείες
  
• Δημόσιοι οργανισμοί, Υπουργεία, Επιμελητήρια, Νομαρχίες και Περιφέρειες
  
• Εταιρείες εξοπλισμού, εφοδίων και τυποποίησης.
  

Η Κ&Β Abalysis η οποία εκδίδει το διμηνιαίο επαγγελματικό περιοδικό restaurant.com.gr , τις ιστοσελίδες www.restaurant.com.gr (ιστοσελίδα του περιοδικού με καθημερινά νέα, παρουσιάσεις εστιατορίων, chef, cafe κ.α) και www.x-hellenica.gr, (την Διαρκή Έκθεση Ελληνικών Τροφίμων και ποτών στο διαδίκτυο) καθώς επίσης και την μηνιαία ηλεκτρονική εφημερίδα casss.gr (απευθύνεται σε διευθυντές, στελέχη, αγοραστές αλυσίδων καταστημάτων, χονδρέμπορους εισαγωγής & διανομής και εταιρίες παραγωγής – κυκλοφορεί τον Ιανουάριο 2008), αποτελεί Χορηγό Επικοινωνίας του «Φεστιβάλ Ελληνικού Μελιού & Προϊόντων Μέλισσας» και θα συμμετέχει στην έκθεση με ατομικό περίπτερο (Αριθμός Περιπτέρου 62).

ΠΗΓΗ: www.restorant.com.gr

Οι Αυστραλοί Αβορίγινες χορεύουν.. συρτάκι!

Η Ελληνική κοινότητα του Ντάργουϊν της Αυστραλίας, κάθε χρόνο διοργανώνει την εκδήλωση "ΓΛΕΝΤΙ" στην οποία καλούνται χορευτικά συγκροτήματα απ΄όλη την Αυστραλία. Ανάμεσα σε άλλα συγκροτήματα, μια ομάδα δέκα Αβοριγίνων χορευτών από το μικρό απομονωμένο νησί Έλκο βόρεια της Αυστραλίας, ντυμένοι με τις παραδοσιακές ενδυμασίες της φυλής τους και βαμμένοι αναλόγως, έλαβαν μέρος στην εκδήλωση και προκάλεσαν γέλωτες όταν παρουσίασαν την δική τους εκδοχή χορεύοντας τη μουσική σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη "Ζορμπάς".

Σήμερα ο χορός αυτός τους έκανε γνωστούς παγκοσμίως!!
Υπολογίζεται ότι έως την Τετάρτη περίπου 370.000 άτομα επισκέφτηκαν το YouTube για να απολαύσουν το συγκρότημα ιθαγενών της Αυστραλίας να χορεύουν με ένα διαφορετικό και μοναδικό τρόπο συρτάκι.

Η ιδέα ήταν του πρωτοχορευτή τους, Λάιονελ Ντζιτζιμπιμπιλγουϊ, 21 ετών που ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει στην επιτυχία.
Την περασμένη Τρίτη επέστρεψε στο νησί του και ξαφνιάστηκε όταν είδε πολυάριθμους θαυμαστές (οι περισσότεροι λευκοί) να τον αναμένουν στο αεροδρόμιο για να τον αποθεώσουν. Το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο με αποτέλεσμα να γίνει και πρωτοσέλιδο στη μεγάλη και έγκυρη αυστραλιανή εφημερίδα "The Age". Όπως αναφέρει η εφημερίδα μερικοί από τους χορευτές δεν είχαν φύγει ποτέ από το νησί τους και δεν είχαν πάει ποτέ σε μεγάλη πόλη όπως το Ντάργουϊν.
Τώρα ενδέχεται να περιοδεύσουν τον κόσμο!

Στο νησί Έλκο ζουν περίπου δυο χιλιάδες ιθαγενείς. Οι συνθήκες διαβίωσης τους είναι πρωτόγονες. Τρέφονται με κυνήγι και με ψάρεμα. Δουλειές δεν υπάρχουν...Η ζωή των χορευτών ενδέχεται να αλλάξει τώρα, λόγω της επιτυχίας που έχει παγκοσμίως ο "Ζορμπάς" τους!

Τόσο πολύ άρεσε ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο παρουσίασαν τον ελληνικό χορό, που οι οργανωτές του Ελληνικού Φεστιβάλ, όπως δήλωσε η Λίλιαν Γομάτος, αποφάσισαν να τους καλέσουν και του χρόνου.

Ένα μικρό βίντεο κλιπ από την εμφάνισή τους στάλθηκε στο YouTube και το συγκρότημα έγινε αυτομάτως διάσημο παγκοσμίως. Σήμερα το συγκρότημα δέχεται προσκλήσεις να εμφανιστεί σε όλο τον κόσμο. Και φυσικά και από την Ελλάδα. "Θα πάμε στην Ελλάδα. Θα είναι κάτι το μαγευτικό γι' αυτά τα παιδιά" λέει ο Φρανκ Ντζιτζιμπιμπιλγούϊ.


Δείτε το βίντεο και τον πραγματικά ξεκαρδιστικό χορό των ιθαγενών:
Ο Ζορμπάς σε αβορίγινο στύλ!!

Μεγαλεία!!

Αγαπητοί... σύνγαυροι.. προκριθήκαμε!

Μύνηση και πρόστιμο για φωνακλά κόκκορα!

Διάβασα σήμερα στον ηλεκτρονικό τύπο (γιατί τον γραπτό τον έχω κόψει!) ότι κάποιος Ιταλός αγρότης καταδικάστηκε από δικαστήριο της γείτονος, να πληρώσει 200 ολόκληρα ευρώ πρόστιμο γιατί ο κόκκοράς του φώναζε δυνατά και ενοχλούσε!!
Τι να πω τώρα εγώ;
Πόσο έχουμε κατρακυλήσει σαν κοινωνία γενικώς και ευρωπαϊκώς!
Κάποτε στο πρόσφατο παρελθόν η φωνή του κόκκορα ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής στην επαρχία.
Ήταν κάτι το αυτονόητο.
Χωριό χωρίς κοτέτσια υπάρχει πουθενά στον κόσμο;
Κοτέτσι χωρίς κόκκορα γίνεται;
Κόκκορες ..μουγκοί υπάρχουν;

Κόκκορες .. μουνουχισμένοι υπάρχουν, αλλά όχι ζωντανοί!
Ο φίλος ο Δημήτρης μας τα έδειξε τ'αρχίδια του!..
Του κόκκορα βεβαίως-βεβαίως .. μην υπάρχει καμιά παρεξήγηση, ο Δημήτρης είναι καλό παιδί και από συντηρητικό σόϊ!.

Η μήνυση για τον φωνακλά κόκκορα έγινε από τους γείτονες που ενοχλήθηκαν..Αλλά όπως θα δείτε παρακάτω, ο συγκεκριμένος κόκκορας ήταν ο τελευταίος μιας σειράς ... τενόρων του κοτετσιού..
Διαβάζω:
"Ο χωρικός από το χωριό Μάλες που βρίσκεται κοντά στο Τρέντο, δήλωσε ενώπιον του δικαστού ότι ο κόκορας αυτός είναι ο τελευταίος μιας σειράς κοκόρων που αναγκάστηκε να τους σφάξει γιατί και οι τέσσερις ήταν πολύ πιο ενοχλητικοί από τον τελευταίο, για τους γείτονές του που δεν μπορούσαν να κλείσουν μάτι από τα δυνατά "λαληματά" τους και γιατί ο ίδιος έχει βαρεθεί να πηγαινοέρχεται στα δικαστήρια με μηνύσεις για... ηχορύπανση.
Ο άτυχος χωρικός αφού εξήγησε ότι οι κότες του δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς κόκορα, έκανε έκκληση στο δικαστήριο να επιδείξει επιείκεια έχοντας συμπαραστάτες του και τα μέλη του αγροτικού συλλόγου του χωριού."

Ο χωριανός όπως διαβάζω, πιο πολύ ενδιαφερόταν για την ομαλή σεξουαλική ζωή στο κοτέτσι του παρά για τον κόκκορα!
Τις κότες του σκεφτόταν που δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς το καθημερινό τους ...σεξ!

Ξεχειμώνιασμα

Όλες οι δουλειές των μελισσιών, ξεκινούν και εξαρτώνται από την καλή κατάσταση του ... μεγαλόπρεπου (αλλά ..αρχαίου!) αυτού μελισσοκομικού κτίσματος που στέκεται αγέρωχο κάτω από την περήφανη κορφή του βουνού που φαίνεται (λέμε τώρα) πίσω του! Ο Χειμώνας έρχεται ταχύς και αυτό το Σάββατοκύριακο δεν πήγα εκδρομή!
Έμεινα να βολέψω τα μελισσάκια μου.
Να ξεχειμωνιάσουν κι'αυτά με άνεση.
Να έχουν φαΐ και ζεστασιά.
Τα καθάρισα καλά λοιπόν, τους έβγαλα τα παραπανίσια πλαίσια και ορόφους να είναι μαζεμένα και βολικά τα σπίτια τους.
Τους έβαλα μετά τα φαγητά τους, από λίγο σε όλα να μην ...βαρυστομαχιάσουν!
Τα έκλεισα και τον ευχήθηκα με όλη μου την καρδιά: ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!

Μια μέρα αλλοιώτικη!

Η θέα της βεράντας
Ξυπνάς, ντύνεσαι, βγαίνεις έξω στη βεράντα και με τη τσίμπλα στο μάτι ακόμη, ανασαίνεις βαθειά ρουφώντας την υγρή μυρωδιά της αυγής, τυλιγμένη στην πρωϊνή ομίχλη με της ελιάς και του κυπαρισσιού την ανάσα....
Με μιας, το μυαλό σου ξυπνά και στέλνει ζεστό το μήνυμα: Ζεστό καφέ και κάτι φαγώσιμο.. και πούσε, γρήγορα!
Φιάχνω καφέ για πέντε και τους αρχίζω στις φωνές..
"Άντε ρε ρεμάλια .. σηκωθείτε! Θα μας πιάσει μεσημέρι και οι δουλειές πολλές!"
Πίνουμε αμίλητοι τον ζεστό ελληνικό. Η βεράντα σχεδόν ακουμπάει τον κάμπο με τον μεγάλο ελαιώνα. Είναι το τελευταίο προς τα κάτω σπίτι του χωριού.
Ο Μπάμπης ετοίμασε γιαούρτι με μέλι για πρωϊνό και το τίμησα δεόντως. Οι άλλοι αρνήθηκαν με μια στραβομουτσουνιά, χαϊδεύοντας με περισσή αγάπη τα φουσκωμένα τους στομάχια. Οι χθεσινοβραδυνές χοιρινές ακόμη αναπαύονταν εκεί και ίσα που θα ξέπλεξαν από το μαύρο κρασί, τα χωριανά λουκάνικα και το άσπρο αλμυρό τυρί..
Σηκώθηκα πρώτος και με τον Γιώργη τον μουστάκια πιάσαμε να βολέψουμε το αρνάκι στη σούβλα. Ήταν μωρό ακόμη, οχτάκιλο, και το δέσαμε στα σβέλτα.
Γεμίσαμε και την κοιλιά του με μυρωδικά του Καλίδρομου που τα ξεραίνει ο πεθερός του Μπάμπη υπομονετικά στην κρασοαποθήκη, χωρίς να ξέρουμε και πολύ καλά τι είναι τι!! Το τυλίξαμε με ένα τσουβάλι πρόχειρα, δεν θ'αργούσε να μπεί στην κόλαση του τεράστιου φούρνου, και τ' αφήσαμε να περιμένει έως να τελειώσουμε την κύρια αποστολή μας, να γεμίσουμε τα πλαστικά βαρέλια με τον ευλογημένο καρπό της καφεκόκκινης γης του χωριού.

Σε .. παράταξη!
Τα βαρέλια, οχτώ των 225 κιλών ακριβώς.. μας περίμεναν στοιβαγμένα με τάξη στο κελλάρι. Όλα αριθμημένα και κάθε αριθμός να σε πηγαίνει σε ένα κιτάπι που τηρούσε ο Μπάμπης, για να θυμάται τι ποσοστά από τις τρείς πικοιλίες που καλλιεργεί, έχει ανακατέψει στο καθένα. Ο Μπάμπης πειραματίζεται και αυτό δεν είναι ούτε κακό αλλά ούτε καλό! Το κρασί είναι πάντα δυνατό και μυρωδάτο, παραμένει καλό έως το τέλος και εμείς πάντα αδειάζουμε τα βαρέλια πριν το ερχόμενο καλοκαίρι.. Ετσι και αλλοιώς κάθε χρονιά έχει και τα δικά της να δώσει ή να πάρει. Ποτέ δεν είναι ίδια!

Μας πήρε παραπάνω ώρα να μεταγγίσουμε το κρασί. Βαρειά δουλειά και το φόρτωμα στο φορτηγάκι μας τα εξηντάκιλα και τα εκατόκιλα πλαστικά βαρέλια. Αλλά τίποτα δεν γίνεται σωστά εάν βιάζεσαι και εάν έχεις το νου σου στο αρνάκι.. Ετσι δεν ήταν λίγες οι φορές που τα ψιλομπερδέψαμε, αλλά τ' είναι ο κόκορας τ' είναι το ζουμί του! Όλα πάνε στο στομάχι μας και το μπέρδεμα στις ταμπέλες και ποιός θα πάρει τι.. ίσως μας βγεί σε καλό!

Προς το τέλος της διαδικασίας, πήγα στον φούρνο και άναψα τη φωτιά..Ο μεγάλος σουρός με τα κομμένα ξύλα είναι ακριβώς δίπλα του, κάτω από ένα κεραμίδι και το άναμα είναι παιχνίδι! Ο φούρνος είναι κατασκευή (και αυτή) του πεθερού.. και είναι τόσο μεγάλος, ώστε να χωράει ένα αρνί περασμένο στη σούβλα! Η σούβλα με το αρνί τοποθετημένη σε ένα τρίποδο από τη μια και σε μια ειδική τρύπα της μεταλλικής πόρτας του φούρνου από την άλλη, δεν γυρίζει φυσικά, απλά είναι για να ψήνεται το αρνάκι με την θερμοκρασία χωρίς να ακουμπάει πουθενά.

Η φωτιά θέρεψιε, μετά χώνεψε και τράβηξα τα κάρβουνα έξω. Η θερμοκρασία για ψήσιμο είναι η σωστή, όταν δοκιμάζοντας να βάλεις το μπράτσο σου μέσα στον φούρνο, αντέχεις να μετρήσεις έως το 12 αργά-αργά! Αυτό είναι άλλο ένα μάθημα του πεθερού..και πάντα δουλεύει σαν ρολόϊ! Στην αρχή δεν μπορείς ούτε 5 να μετρήσεις, αλλά η ανοικτή πόρτα ρυθμίζει γρήγορα την σωστή θερμοκρασία.

Βάλαμε τη σούβλα με το αρνάκι μέσα. Κάτω από το κρέας μπήκε ένα μεγάλο ταψί με καθαρισμένες πατάτες, πράσινες πιπεριές, λίγες μελιτζάνες, αλατοπίπερα και για ζουμί.... χύσαμε λίγο κόκκινο κρασί στο ταψί! Όλα αυτά τα ζαρζαβατικά τα κόψαμε από τον περιποιημένο κήπο του ευλογημένου πεθερού.. Νάναι καλά! Μετά κλείσαμε καλά την πόρτα και ξέραμε ότι από κεί και μετά, σε 2 ώρες ακρβώς θα έπρεπε να το βγάλουμε, έτοιμο έως το μεδούλι!

Οοουφ! Σκάσαμε!!
Τα υπόλοιπα κύλισαν σαν σε ταινία..
Ψαζέψαμε ελιές για να τις κάνομε τσακιστές, κοντά 10 κιλά ο καθένας!
Κόψαμε σαλατικά, μαρούλια τρυφερά του κήπου, στρώσαμε το τραπέζι στην μεγάλη βεράντα με την κεραμοσκεπή και καθώς άρχισε μια πολύ ψιλή ψιχάλα και το θερμόμετρο της βεράντας έδειχνε βαθμούς Κελσίου 12, το αρνάκι βγήκε από τον φούρνο, κόπηκε με την σατίρα σε μεγάλα κομμάτια και στρωθήκαμε τοκάροντας την μαυρούκα..

"Αντε και από χρόνου"!!

Πάμε Παρνασσό;

Αυτό το αμπέλι είναι 4 ετών μόλις! Νήπιο δηλαδή, αλλά πραγματικό τέρας για τα μεγέθη του νησιού μας..
Φύεται στο Καλίδρομον!
Το Καλίδρομον όρος στέκεται απέναντι από τον Παρνασσό. Στην πλαγιά που κοιτάει την Τιθωρέα βρίσκεται σκαρφαλωμένο το Μόδι και εκεί από κάτω, στον μεγάλο κάμπο, ανάμεσα από λιόδεντρα, έχει τ'αμπέλια του ο φίλος μου ο Μπάμπης.
Για να λέμε την πάσα αλήθεια τα αμπέλια είναι φυτεμένα από τα χέρια του άξιου πεθερού του, που η αξιοσύνη του ίσως χρειαστεί ένα ολόκληρο βιβλίο για να περιγραφεί. Γεγονός είναι πάντως ότι ο τυχεράκιας ο Μπάμπης, διάλεξε για ..πεθερό έναν τέτοια άξιο άνθρωπο, και μερικοί φίλοι από δω, πάνε εκεί κάθε χρόνο και προμηθευόνται το κρασί της χρονιάς.


Σήμερα ξεκινάμε για κεί και το πρόγραμμα περιλαμβάνει ολοήμερη οινοποσία... για να δοκιμάσουμε την νέα μίξη του Μπάμπη:
Καμπερνέ 60% + Μερλότ 25% + Σεντζιοβέζε 15%...
Για τα ποσοστά δεν παίρω όρκο! Ο Μπάμπης δεν το μαρτυράει τόσο εύκολα το μυστικό και μου φάνηκε τουλάχιστον περίεργο που μου τ' όπε ..αμέσως!


Α.!! Ξέχασα να σας πω ότι για τον οινομεζέ θα έχουμε ένα αρνί από τα ορεινά λιβάδια του Καλίδρομου, περασμένο στη σούβλα και ψημένο στον χωριάτικο φούρνο του Μπάμπη... του πεθερού ήθελα να πω! Και για επιδόρπιο, γιαούρτι της σακούλας με μέλι δικής του παραγωγής.. του πεθερού να μην ξεχνιόμαστε!

Μέλισσα κατά ελέφαντα!!

Διάβασα πρόσφατα ότι, οι ελέφαντες φοβούται πολύ τις μέλισσες!!
Μάλιστα!! Το μεγαλύτερο σύγχρονο θηλαστικό της στεριάς, τρέμει το κεντρί της μέλισσας..
Και μετά σου λένε οι παλιοί μελισσάδες, ότι με τον καιρό θα συνηθίσω τα καρούμπαλα από τις "φιλικές" επιθέσεις των μελισσών μου και δεν θα τους δίνω και πολύ σημασία!
Άρα θα γίνω πιο θαραλέος ακόμη και από ..ελέφαντα! Να το προλάβω αυτό και τίποτα άλλο!

Το ζήτημα προέκυψε από την έρευνα ορισμένων Αγγλικών εργαστηρίων που προσπαθούσαν να βρούν εύκολο και πρακτικό τρόπο να προστατευτούν τα φτωχά χωράφια των Αφρικανών αγροτών από τις ανελλέητες και καταστροφικές επιδρομές των πεινασμένων ελεφάντων. Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης λοιπόν προτείνει να τοποθετηθούν μελίσσια περιμετρικά των καλιεργημένων χωραφιών.

Οι ελέφαντες λένε οι Οξφορδιανοί, αν και παχύδερμα, ως φαίνεται φοβούνται τα τσιμπίματα των μελισσών που θα μπορούσαν να μπουν σε ..ευαίσθητα σημεία, όπως η προβοσκίδα τους! Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν, όταν παρατήρησαν ότι οι ελέφαντες το βάζουν κυριολεκτικά στα πόδια όταν ακούν αυτό το χαρακτηριστικό ζουυυυυυυυυυυμ, της μέλισσας....

Εμένα να δείτε!! Αν όμως έβλεπα έστω και μια φορά στη ζωή μου, έναν μεγάλο αρσενικό ελέφαντα να τρέπεται σε άτακτη φυγή από μια τσατισμένη μέλισσα, ε δεν μπορεί..όλο και κάποια αυτοπεποίθηση θα αποκτούσα σε κάποια παρόμοια κατάσταση.. Έτσι από ..υπερηφάνεια ρε γμτ!!

Για να πειραματιστούν λοιπόν, οι ερευνητές έκρυψαν μαγνητόφωνα σε δέντρα που προτιμούν για τη σκιά τους οι ελέφαντες και έπαιξαν ηχογραφημένους ήχους μελισσών ενώ το κοπάδι ξεκουραζόταν..
Στο 94% των περιπτώσεων τα ζώα έφευγαν από το δέντρο, τις μισές φορές τρέχοντας!!
Συγκριτικά, μόνο το 27% των ελεφάντων τρόμαζε όταν παιζόταν ένας ήχος ελέγχου από άσχετο (λευκό) θόρυβο.

Ένας "ζωντανός φράκτης" από κυψέλες λοιπόν ίσως έδινε μια φτηνή και πολύ πρακτική λύση, λένε οι ερευνητές. Με αυτόν τον απλό τρόπο, θα πετύχουν να διώχνουν μακριά τους ελέφαντες, αλλά και να επωφελούνται από την συγκομιδή του μελιού! Το μειονέκτημα είναι ότι οι αφρικανικές μέλισσες είναι πιο επιθετικές και το κεντρί τους πιο επώδυνο!! Ας το έχουν αυτό στα υπ'οψη οι Αφρικανοί συνάδελφοι!

Το μεγάλο ..θανατικό!

Διαβάζοντας το τελευταίο ποστ του δάσκαλου μελισσοκόμου Θοδώση στην Κόκκινη Μέλισσα, ανατρίχιασα!

Όλοι έχουμε ακούσει για τον θάνατο που σκορπάνε τα φυτοφάρμακα, αλλά όποιος διαβάσει τον Θοδώση, θα δεί και την εγκληματική συμπεριφορά των ανθρώπων όταν τα χρησιμοποιούν!

Επιτέλους τρύγος!

Έφτασε η στιγμή που περίμενα τόσους μήνες. Στέκομαι μπροστά στο πατητήρι κι ακόμα δεν το πιστεύω!
Τα τρύγησα όλο χαρά!
Μεγάλα και βαριά τσαμπιά από τον Ροδίτη!
Πετυχημένο τ' όνομα που τούδωκε ο Δημήτρης! Λεβέντη τον είπε..
Όνομα και πράμα!

Εφέτος είμαι και ολίγον.. "μηχανόβιος"!
Έως τώρα όλα γίνονταν με τα χέρια ή με τα ..πόδια!
Τώρα κατέφθασε και το μηχανικό στιφτίρι της εικόνας! Θα με ξεκουράσει μου είπαν. Ως φαίνεται ίσως δίνω αυτή την εντύπωση..
Ότι θέλω.. ξεκούραση!
Το μεν πνεύμα ανήσυχον η δε σαρξ.. κουρασμένη, ή κάπως έτσι.

Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι εμπρός μου βρίσκονται σουρός οι κόποι μηνών και γω θα μπω μέσα τους σε πολύ λίγα λεπτά και θα τους δείξω τι εστί.. πάτημα!
Βγάνω το σκιάδι΄μ, τ'αποθέτω δι' ολίγον επί της βίδας για τις ανάγκες της σκηνοθεσίας και απαθανατίζω το αίσιο (ελπίζω) τέλος μιας κοπιαστικής αμπελουργικής χρονιάς!

Υπηρεσία.... εμπρησμών!

O Eikonoplastis, "υπακούοντας" στην κυβερνητική εντολή για "συλλογική πυρασφάλεια".. και σαφώς επηρεασμένος από την φιγούρα του Πρωθυπουργού μας, ο οποίος εμφανίστηκε στις τηλεοράσεις μας με στρατιωτικό μπουφάν εν μέσω καλοκαιρινού καύσωνος, για να μας δείξει τον επερχόμενο κίνδυνο των "ασύμμετρων απειλών"...περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την ενδεδειγμένη συμπεριφορά όλων των πολιτών, από σήμερα και στο εξής!

Ιδιαίτερες και αναλυτικές οδηγίες στο: ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΜΠΡΗΣΜΩΝ

S.O.S.: Σώστε μας!

Απελπισμένοι κάτοικοι ζητούν βοήθεια.
Το σημερινό μαύρο πρωινό του Σαββάτου, ξημέρωσε με δεκάδες νεκρούς.
Συνεχίζονται οι πυρκαγιές..
BBC: Οι περισσότεροι νεκροί από φωτιές παγκοσμίως!
Τραγική πρωτιά!
ΚΡΙΜΑ!!

Είμεθα έτοιμοι!..σχεδόν...

Στο τέλος αυτής της βδομάδας, τρυγάμε!

Όλο το χρόνο τα κανακεύαμε, το χειμώνα τα σκάψαμε, τα κλαδέψαμε, τους βάλαμε φαγητά ..οικολογικά (κατσικοβερβελιές + κοτοκουτσουλιές!) να έχουν να μην πεινάνε και μετά όλο το καλοκαίρι τα ποτίζαμε, τα ραντίζαμε, τα κορφολογήσαμε, τα χαϊδέψαμε....άντε να δούμε τι θα μας δώσουν κι' εφέτος για .."μπατίκι"..

Λένε ότι ξερό και ζεστό καλοκαίρι δίνει καλά κρασιά!
Λένε (διαβάζουμε δηλαδή) ότι και το 2003 που ήταν περίπου τα ίδια έδωσε κρασί με ποιότητα αλλά όχι ποσότητες..


Εμείς ζητάμε και τα δυό! Γιατί δυστυχώς δεν μας φτάνει ρε γμτ!!!

Νέα ηλεκτρονική παρουσία

"Δημοσιογραφικός Όμιλος δεν είμαστε. Δημοσιογραφούμε όμως με το δικό μας ανατρεπτικό τρόπο. Πιτσιρικάδες γυρίζαμε στις γειτονιές και ζωγραφίζαμε μούσια στις αφίσες των πολιτικών. Το ίδιο κάνουμε και τώρα μέσα από την ιστοσελίδα αυτή...."

Μετά την "μετωπική" που είχαν στην έκδοση της έντυπης ΓΕΛΛΑΣ, ιδού και η νέα προσπάθεια των μπλόκερς, ηλεκτρονική αυτή τη φορά: www.yellas.gr

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Τα σύκα σύκα και....

Μια οι δουλειές που δεν τελειώνουν ποτέ.. μια οι καλοσύνες που μας μαγεύουν και μας οδηγούν στους υγρούς παράδεισους της γείτονος Δήλου.. δεν έχουμε ασχοληθεί με το ιστολόγιό μας!

Για τον λόγο αυτό, ένα κέρασμα από την συκιά μου, η οποία αδιαμαρτύρητα δίνει το καθημερινό πιάτο της εικόνας!

Καλά να περνάτε! Λίγες μείνανε!!

To βίντεο της Greenpeace

Το βίντεο της Greenpeace θα το είδατε με το "θυμωμένο παιδί" να μας κατηγορεί για όλα. Τα δίκια τα έχει, εκεί όμως που δεν συμφωνώ καθόλου μα καθόλου είναι η "καθαρή απειλή" που βγαίνει από τα χείλη ενός "παιδιού" υποτίθεται.. Κάποτε θα μεγαλώσω λέει το παιδί και τότε θα δείτε.. Δηλαδή;

Διάβασα όμως και μια εκπληκτική "εκδοχή" της υποτιθέμενης αντίδρασης των απειλούμενων με αντίποινα "μεγάλων", όλων μας δηλαδή που έγραψε ο Πετεφρής. Διαβάστε την!

Και το επίμαχο βίντεο!

Η ξανθιά και ο .. γκόμενος!

Στο' πα και στο ξαναλέω
στο γιαλό μην κατεβείς
ο γιαλός φέρνει φουρτούνα
θα σε πάρει να χαθείς...

Κάθε πρωί πίνω τον καφέ μου σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί της παραλίας. Μαζευόμαστε εκεί την ίδια ώρα, τα ίδια λίγα πρόσωπα και πίνοντας το καφεδάκι μας, ψιλοκουτσομπολεύουμε την παλιοκατάσταση... Πάμε στις 7 περίπου, αλλά κανένας από αυτούς τους πρωινούς δεν μένει ούτε ένα λεπτό παραπάνω από τις 8. Οι δουλειές βλέπετε!

Αυτές τις μέρες και έως τα μέσα του Αυγούστου, ο γιαλός και αυτές τις ώρες είναι γεμάτος κόσμο που συνεχίζει τη βραδινή του έξοδο σαν να μην υπάρχει ούτε βράδυ, ούτε πρωί! Απλώς τριγυρίζουν από το ένα μαγαζί στο άλλο μέχρι να μην μπορούν πλέον να πάρουν τα πόδια τους! Και το περίεργο είναι οτι οι γυναίκες είναι σχεδόν πενταπλάσιες από τους άνδρες!!

Μετά τις 8 το πρωί, στην είσοδο της χώρας για την παραλία υπάρχει πόρτα και φύλακας που δεν αφήνει τα ΙΧ αυτοκίνητα να κατέβουν στον γιαλό.. Εκεί διαδραματίζονται καθημερινά σκηνές τρελές με διάφορους μυστήριους που δεν εννοούν να καταλάβουν οτι δεν επιτρέπεται να πάνε "καβάλα" στο γιαλό! Οι δικαιολογίες που προβάλλουν στον φύλακα για να τους αφήσει να περάσουν είναι άπειρες όπως και οι απειλές. Όμως σκηνή σαν την πρωινή την σημερινή δεν έχει προηγούμενο!

Την ώρα που φεύγαμε ο φύλακας έχει σταματήσει μικρό ενοικιαζόμενο ΙΧ ακριβώς στην πόρτα και εγώ αναγκαστικά περίμενα να λήξει η αντιπαράθεση για να περάσω προς τα έξω..Δεν είχα δώσει και πολύ σημασία στα λεγόμενά τους έως ότου, κάποια στιγμή η οδηγός του οχήματος, μια ψηλή ξανθιά με ένα απίστευτα κοντό μίνι και ένα μικρό πανάκι που μόλις έκρυβε το στήθος της, πετάχτηκε έξω και πλησιάζοντας τον ανένδοτο φύλακα του φώναξε:

"Βρε βούρλο..βρε άσχετε, εμένα μου λες δεν θα περάσω;
Ξέρεις βρε τι μπορώ να σου κάνω εγώ;
Ξέρεις ρε που θα σε στείλω;"....

Και αμέσως μετά πιο δυνατά, σχεδόν τσιρίζοντας:
"Βρε ..μαλάκα...ξέρεις ποιός με γαμάει εμένα;..."

Ακόμη γελάω με την ..."εφευρετικότητα" της ξανθιάς!!

Συμβουλές για τον καύσωνα!

Όσο λιγότερες κινήσεις, τόσο καλύτερα!

Αν πρέπει να βγείτε έξω στον ήλιο.. προσοχή, πάντα καπελάκι!

Και αν οι ζέστες .. "σφίξουν",
Πάμε γρήγορα για βουτιές!!

Εν αναμονή!

Περιμένοντας να "γυαλίσουν" τα φετινά μας τσαμπιά με το διονυσιακό τους νέκταρ, αφιερώνω αυτή την εικόνα της οικογενειακής χορευτικής επίδοσης εντός του πατητηριού, στον αγαπητό φίλο που σήμερα θα θεμελιώσει το πατητήρι του!
Καλά κρασιά φίλε!!

Το Καμπιονάτο σαν το παλιό καλό κρασί.

Ένα μπλοκ που έχει και οινολογικό περιεχόμενο, δεν θα μπορούσε να μείνει αδιάφορο μπροστά σε τέτοια είδηση!! Διάσημοι και ακριβοπληρωμένοι αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, δέχτηκαν να "παίξουν" τον ρόλο...αμπελιών και σταφυλιών που οδηγούνται στο πατητήρι.. για να διαφημίσουν την νέα αγωνιστική περίοδο του Καμπιονάτο, το οποίο ως γνωστόν πέρασε πέρσι την χειρότερη κρίση με υποβιβασμό και τιμωρίες ισχυρών συλλόγων, με αποτέλεσμα την μεγάλη πτώση των εισιτηρίων και των εσόδων του.
Για να αποκαταστήσουν και να ενισχύσουν λοιπόν την εικόνα του Καμπιονάτο στους "τιφόζι", επέλεξαν ένα πρωτοφανές σε έμπνευση διαφημιστικό σποτ.
Η είδηση από το: www.Sport24.gr

"O ιταλικός τηλεοπτικός σταθμός "Sky Italia", που έχει τα δικαιώματα για να μεταδίδει τους αγώνες του πρωταθλήματος, με το διαφημιστικό τμήμα του σταθμού να έχει μία απίστευτη έμπνευση προκειμένου να "καλοσωρίσει" το πρωτάθλημα της περιόδου 2007-08.
Συγκεκριμένα, έφτιαξε ένα εκπληκτικό και τρομερά πρωτότυπο διαφημιστικό σποτ, στο οποίο συμμετέχουν τα μεγαλύτερα αστέρια που αγωνίζονται στο ιταλικό πρωτάθλημα, όπου δέχονται να υποδυθούν τα... αμπέλια!!!!
Ναι, καλά διαβάσατε, παίκτες παγκόσμιας κλάσης όπως οι Κακά, Ματεράτσι, Μπουφόν, Ντε
Ρόσι, δεν δίστασαν να... τσαλακωθούν και να υποδυθούν τα αμπέλια κατά την περίοδο του τρύγου, με τους χωρικούς να τα κόβουν και να τα προορίζουν για -τί άλλο-κρασί!

Συμμετοχή στο συγκεκριμένο σποτ που έχει τρελάνει κόσμο στην ποδοσφαιρική Ιταλία (και όχι μόνο) έχει ο άνθρωπος που οδήγησε την Εθνική Ιταλίας στην κατάκτηση του Μουντιάλ στα γήπεδα της Γερμανίας το 2006, Μαρτσέλο Λίπι, (έχει τον ρόλο του οινοπαραγωγού!), η παλιά μεγάλη δόξα του ιταλικού ποδοσφαίρου, Τζανλούκα Βιάλι, που τον βλέπουμε πάνω σε ένα τρακτέρ, ως ένας από τους ανθρώπους που εργάζονται για λογαριασμό του Λίπι, καθώς και ο επίσης άσος του παρελθόντος, Μπέργκομι.

Όλα τα λεφτά είναι βέβαια οι παίκτες που για τις ανάγκες του σποτ είναι γυμνοί, καλύπτοντας το σώμα τους με φυσικό αμπέλι, τα τεράστια βαρέλια μέσα στα οποία τους μεταφέρουν (ως αμπέλια φυσικά!), το κελάρι του Μαρτσέλο Λίπι, όπου υπάρχουν βαρέλια με φωτογραφίες των διάφορων ομάδων του Καμπιονάτο, καθώς και η εκρηκτική Ιλάρια Ντ'Αμίκο!

Το συμπέρασμα; Το Καμπιονάτο είναι σαν το παλιό καλό κρασί... Όσο περνούν τα χρόνια τόσο καλύτερο γίνεται: Τα δύο απολαυστικά βίντεο που ακολουθούν το επιβεβαιώνουν! "

Σχετικό βίντεο από τα γυρίσματα του διαφημιστικού!

Η "άλλη" Μύκονος

"Χάρμα οφθαλμών
Το κορίτσι στεκόταν δίπλα μου στην ουρά για τα αλλαντικά. Σχεδόν γυμνή, μ' ένα μικροσκοπικό μαγιό κι ένα πανάκι-άλλοθι τυλιγμένο στους μηρούς. Μαυρισμένη, και λαμπερή, φτιαγμένη στην τρίχα, από την κορυφή ως τα νύχια των ποδιών της. Τα οποία πόδια ήταν μια φυσική συνέχεια του κοριτσιού. Περιποιημένα από πεντικιούρ-υπερπαραγωγή μέσα σε σαγιονάρες με διαμαντένια κρύσταλλα και ένα δαχτυλίδι-κοτρόνα στο δάχτυλο. Του ποδιού το δάχτυλο, να εξηγούμεθα.

Στην Αθήνα θα τη μάζευαν για τρελή, ή για αδέσποτη νεράιδα. Αλλά εδώ στη Μύκονο το παράξενο θέαμα δεν ήταν εκείνη - ήμουν εγώ. Αχτένιστη, ιδρωμένη, μ ένα φόρεμα της συμφοράς, λερωμένο από βρεφικό γιαούρτι. Με δύο καρότσια τίγκα στις προμήθειες ειδών οικιακής κιγκαλερίας. Κι ούτε ένα δαχτυλίδι στο πόδι, στον αφαλό ή οπουδήποτε αλλού, εκτός από την προδοτική βέρα στο δεξί.

Εγώ ήμουν αλλοπρόσαλλο θέαμα, μια παραφωνία ανάμεσα στις αιθέριες υπάρξεις που τρέφονται με μπουκίτσες σούσι από το Νόμπου και μικρές γουλιές σαμπάνιας στις πεζούλες των «Αστρων». Στην Αθήνα, μια ξεχαρβαλωμένη νοικοκυρά στο σούπερ μάρκετ είναι το αναμενόμενο. Στη Μύκονο, ένιωθα τα βλέμματα του οίκτου καθώς ξεφόρτωνα μπριζόλες, σκυλοτροφές και κάσες με εμφιαλωμένα νερά.

Εφτασε η σειρά μας. Εδωσα την παραγγελία μου -δώδεκα φέτες γαλοπούλα, μισό κιλό μπέικον και δύο σαλάμια. Η νεράιδα πήρε εκατόν πενήντα γραμμάρια διαφανές προσούτο, τα απόθεσε στο ψάθινο καλαθάκι της και ανελήφθη στους ουρανούς.

Εγώ φόρτωσα το σαράβαλο και ξεκίνησα αγκομαχώντας για το σπίτι. Κάποτε, ξέρετε, ζούσα τη ζωή της. Ομως το αέρινο γυμνό ξωτικό δεν έχει ιδέα ότι μια μέρα θα ζει τη δική μου, ιδρωμένη, γαϊδουρινά φορτωμένη ζωή. Θα της αρέσει άραγε; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν ξαναπάω στο σούπερ μάρκετ του πιο χαϊχλίδογλου νησιού στην Ελλάδα χωρίς να λίγο κραγιόν, ένα σκουλαρικάκι, ένα δαχτυλίδι, βρε αδελφέ! Εστω, και στο δάχτυλο του ποδιού."

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να μεταφέρω εδώ το παραπάνω. Δεν το έγραψε καμιά ταλαιπωρημένη "νοικοκυρά σε απόγνωση" που είδε τον εαυτό της σε μια τελείως άδικη σύγκριση με το αιθέριο πλάσμα. Το έγραψε η Ρίκα η Βαγιάννη στο "Έθνος" της 12/07/07. Η Ρίκα είναι παλιά φίλη της Μυκόνου, και όσοι την γνωρίζουν από παλιά θα ξέρουν οτι, δεν πρέπει να φοβάται καμμία σύγκριση γιατί απλά είναι υπέροχη! Σε όλα!

Και όμως! Μια "άλλη" Μύκονος ξεπήδησε ξαφνικά μπροστά στα μάτια της και αδίκως κατά την άποψή μου άρχισε τις συγκρίσεις και τον αυτοσαρκασμό..
Η αλήθεια όμως είναι οτι η Ρίκα είναι η πραγματική εικόνα της εργαζόμενης γυναίκας - νοικοκυράς στη Μύκονο και η αιθέρια ύπαρξη, είναι η "άλλη" Μύκονος.

Μια "άλλη" Μύκονος που μπορεί να αποτελείται από μια (το πολύ) χιλιάδα ανθρώπους που όμως δίνουν το "στίγμα" τους. Είναι άνθρωποι για τους οποίους θα γράψουν οι εφημερίδες, θα τρέξουν οι φωτογράφοι πίσω τους και τα κανάλια θα τους έχουν στο βραδυνό τους δελτίο ειδήσεων. Είναι άνθρωποι που βασικά ομιλούν την Ελληνική ... διάλεκτο, αλλά οπωσδήποτε σε κάθε πρόταση βάζουν και μια-δυο λέξεις αγγλικές, ίσως και καμμιά γαλλική για να γίνει περισσότερο κατανοητή η βαθυστόχαστη σκέψη τους..

'Ομως είναι δικαίωμά τους! Έτσι "γουστάρουν" να ντύνονται, έτσι να μιλάνε, σε πέντε-έξη μαγαζιά μόνο να συχνάζουν, σε δυο το πολύ τρείς παραλίες να πηγαίνουν, γουστάρουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον, να ξέρουν ποιός είναι με ποιόν! Δεν πειράζουν κανένα, εκτός από ορισμένους μονίμως διαμαρτυρόμενους οι οποίοι ασφαλώς έχουν ένα ευθέως ανάλογο με την γκρίνια τους σύνδρομο κατωτερότητας..

Στο νησί κατοικούν και δουλεύουν χιλιάδες σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι.
Το καλοκαίρι την επισκέπτονται εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαποί και έλληνες που είναι με οποιαδήποτε κριτήρια απολύτως ...φυσιολογικοί! Διασκεδάζουν όπως όλοι μας και υποφέρουν όπως όλοι μας...Απολαμβάνουν το κολύμπι σε εκπληκτικής ομορφιάς καθαρές θάλασσες. Εχουν να διαλέξουν από το ακριβότερο έως το φθηνότερο μαγαζί να ξοδέψουν τα λεφτά τους.
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ είναι η πραγματική Μύκονος.

Και όμως, η "άλλη" Μύκονος, η εξεζητημένη εμφάνιση και παρουσία μια μικρής μειοψηφίας ολίγων εκατοντάδων ανθρώπων, καταφέρνει να εισβάλλει στο μυαλό ορισμένων ως "καταστατική" πραγματικότητα του νησιού. Δεν σκέφτονται τίποτε άλλο παρά μόνο αυτούς! Λένε ΜΥΚΟΝΟΣ και εννούν αυτούς, μαζί με ένα μορφασμό αηδίας και αποστροφής, είτε έχουν πάει στο νησί είτε όχι!!
Οι υπόλοιποι αν και είναι απείρως περισσότεροι, απλά δεν υπάρχουν!
Έχει τόσο πολύ επηρρεάσει την γνώμη τους, που αποκαλούν την αληθινή ζωή στο νησί, "άλλη Μύκονος"... Τόσο πολύ!

Η Αγία της Δήλου

Άργησα!!
Είπαμε στις εφτάμισι να σαλπάρουμε, άρα έπρεπε να΄μαι στον Ορνό, στη γλίστρα στις εφτά και κάτι..
Κάτι να ποτίσω τις φετεινές ρίζες αμπέλι που δεν περιμένουν ούτε μια μέρα απότιστες, κάτι να ταΐσω τα σκυλιά του Μάρκου, πούχει τον γέρο του στη Σύρο στο κρεβάτι και πρέπει νάναι απίκου, πήγε κοντά εφτάμισι και αναγκαστικά οδήγησα γρήγορα να τους προλάβω.
Αδίκως όμως γιατί και οι δυό τους δεν πήγαν πίσω..
Ο Γιώρης ο "κόκκινος" νετάριζε κάτι παλιόδιχτα όταν τον ρώτησα αν φάνηκαν. Μπααα! μου είπε βαριεστημένα..
Εκατσα και γω στ'αμάξι, άνοιξα την ΕΡΑ σπορ ν΄ακούσω το πανηγύρι των νέων μεταγγραφών και περίμενα υπομονετικά τον Μηνά με το σκάφος και τον Αντρέα για να ξεκινήσουμε για το πραγματικό πανηγύρι της Αγίας Κυριακής στη Δήλο.
Μούβγαλαν την πίστη στο στήσιμο κανα μισάωρο, αλλά ήρθαν!
Ρίξαμε αμέσως το φουσκωτό στο νερό και σαλπάραμε κοντά εννιά πια, με τον ήλιο νάχει πέσει πίσω απ'τον Διακόφτη και το 7άρι μελτέμι να χώνεται στα αλαφρά μπουφανάκια μας..
Η διαδρομή με το 6άμετρο φουσκωτό είναι ένα δεκάλεπτο παιχνιδάκι έστω και με μποφώρ.. Εως τα Πρασονήσια και τη Χερόνησο κάνει μικρά σάλτα πάνω από τις ασπρισμένες κυματοκορφές και μετά την στροφή από το μονόπετρο έως το μωλαράκι ..πετάει πάνω τους με κόντρα το μελτέμι που ανήμπορο να το σταματήσει, βάλθηκε να μας τρίβει δυνατά τα μούτρα..

Δέσαμε γερά ανάμεσα από τον Αγελετάκη και τον Γιάννη τον "εφοπλιστή", ζωστήκαμε τις ζάντες με τα φαγώσιμα και τα χρειαζούμενα, φορτωθήκαμε το ψυγειάκι με τα κρασιά, τα νερά και την "χιμαδόρ" για το πρωί και κινήσαμε το φιδωτό μονοπάτι ανάμεσα από τα μάρμαρα για την παλαίστρα..
Φακούς είχαμε αλλά το μάτι συνηθίζει γρήγορα τα σκοτεινά αν δεν έχει άλλα φώτα γύρω, και στη Δήλο όταν πέσει ο ήλιος από σκοτάδι άλλο τίποτα!
Τ'άστρα που λαμπυρίζουν κοντινά, ίσα που καταφέρνουν να το αραιώσουν και το μονοπάτι αχνοφαίνεται καλύτερα χωρίς φακό καθώς οι αναρίθμητες πατούσες τόχουν καθαρίσει τελείως από χόρτα..

Μόλις περάσεις το μουσείο αντικρύζεις στα δέκα λεπτά δρόμο τη μικρή "γιρλάντα" με τις λάμπες στην αρχαία παλαίστρα, πόχουν βολέψει οι Βλασσόπουλοι που κάνουν το πανηγύρι. Είναι τα μόνα φώτα του πανηγυριού και της Δήλου και πίσω τους η Μύκονος δεσπόζει όλο τον ορίζοντα κατάφωτη σαν μεγάλη στολισμένη πολιτεία!
Φτάσαμε λαχανιασμένοι απ'το βάρος, ακουμπήσαμε τα συμπράκαλα, καλησπερίσαμε τον Θοδωρή που είχε απομείνει μοναχός να προσέχει να μη σβύσει η φωτιά και κινήσαμε για την μικρή εκκλησιά της Αγιας Κυριακής. Η λειτουργιά δεν είχε τελειώσει ως φαίνεται, αλλά μόλις ζυγώσαμε μετά από άλλα πέντε λεπτά πορπάτημα, απόλυσε και ο κόσμος έβγαινε στον μικρό στενό ανήφορο βιαστικός.. Το σκοτάδι πηχτό και λες την καλησπέρα και το "βοήθειά σας"..χωρίς να ξέρεις σε ποιόν ή σε ποιά!
Περιμέναμε να βγούν όλοι και κατεβήκαμε. Ανάψαμε τα κεριά μας, χαιρετήσαμε τους Βλασσοπουλαίους που μοίραζαν τον άρτο και πήραμε πάλι πίσω το μονοπάτι για τη παλαίστρα...


Εκεί όλα ήταν σε αναμονή.. Τα "τραπέζια" από μαδέρια στρωμένα με ψωμιά και σαλάτες. Οι μισοί καθόνται στις αρχαίες μαρμάρινες σκάλες (κερκίδες) και οι απέναντί τους σε άλλα μαδέρια που ακουμπούν σε πιο χαμηλά σιδερένια δίποδα.. Εμείς από χρόνια γουστάρουμε να φιάχνουμε μοναχοί μας το τραπέζι μας, σε μια πιο σκοτεινή γωνιά.
Πιάνουμε την βορνή μεριά που δεν έχει κερκίδες, δίπλα στα τζετζερέδια με τα φαγητά και ανάμεσα στα κομμάτια από τα σπασμένα αρχαία, τις σκαλιστές τεράστιες κολόνες και τα μισογκρεμισμένα πέτρινα ντουβάρια, στήνουμε τα μαδέρια.. Απέναντί μας σχεδόν έχουμε το πόπολο και στη μέση ανάμεσά μας είναι ο αρχαίος στίβος, στρωμένος από μεγάλες πέτρινες πλάκες, εκεί που πριν τόσες χιλιάδες χρόνια, τα λαδωμένα κορμιά των παλαιστών, διασκέδαζαν τους αρχαίους "πανηγυριώτες"!

Τα στήσαμε όλα στο πι και φι και μετά βοήθησα την ζωντοχήρα την Ερήνη, πούχε έρθει με δυό άγνωστες κοπέλες κι' έναν νέο... μπρατσωμένο, να στήσει ένα τραπέζι δίπλα μας μια που ο νεαρός δεν κατείχε την "τέχνη" ως φαίνεται και κοιτούσε τα γύρω απορημένος με το σκηνικό!!
Έκατσα κατόπιν στο τραπέζι μας με την πλάτη στον πέτρινο τοίχο και ενώ άνοιγα τα φαγητά, οι δυό φίλοι μου άρχισαν το δούλεμα για την "βοήθειά" μου στην ζωντοχήρα..
Απτόητος εγώ δεν έδωσα συνέχεια, γιατί γνώριζα καλά πως μόνο ..χαμένος θα έβγαινα!
Ο Γιάννης μας κέρασε το ζεστό ζουμί, μας κουβαλούσε μετά συνέχεια βραστά, κεφτέδες, σαλάτες, ο Μηνάς γέμιζε τα πλαστικά ποτήρια με το παγωμένο κόκκινο (καμπερνέ+μερλότ περικαλώ!), ο Αντρέας δόστου και έκοβε με τον οπινέλ τα τυριά σε μεγάλες μπουκιές και πολύ σύντομα βγάλαμε τα μπουφανάκια, το ελαφροβόρι μας δρόσιζε τα ιδρωμένα κορμιά και το οινόπνευμα άρχισε να κυκλοφορεί όλο και πιο γρήγορα στις φλέβες...
Θυμάμαι καλά οτι δεν είχε περάσει ούτε μια ώρα από τη στιγμή που το στρώσαμε και βρεθήκαμε να τραγουδάμε με αρκετούς ακόμη στο δικό μας τραπέζι πούχε στο μεταξύ μεγαλώσει στο μάκρος.

Ενας νεαρός, συριανός απ'ότι έμαθα, έπαιζε την τσαμπούνα, τα αυτοσχέδια τουμπάκια το λαλούσαν δυνατά και οι στριγγιές φωνές μας απλώθηκαν στον ιερό αρχαίο τόπο, πέρα από το λιγοστό φως της παλαίστρας, στα σκοτάδια με τ' ανεξερεύνητα ακόμη αρχαία σπίτια, τους τάφους και τους μισογκρεμισμένους ναούς, κι' έγιναν ένα με το μελτέμι, που τις έσειρε πάνω στους πανάρχαιους βράχους του Κύνθου, εκεί που η Λητώ γέννησε τον άρχοντα του ήλιου Απόλλωνα και την δίδυμη αδελφή του, την θεά του κυνηγιού Άρτεμη.

Ο κόσμος όλο και πλύθαινε.. Ο "Φαρούπος" πηγαινοερχόταν στη Μύκονο με το καινούργιο του καΐκι και κουβαλούσε γνωστούς και αγνώστους. Οι νεοφερμένοι φανερώνονταν ξαφνικά καθώς βαδίζοντας προς τα λιγοστά φώτα της παλαίστρας, "έβγαινε" το κορμί τους από το πηχτό σκοτάδι, μια πραγματική "υλοποίηση" ανθρώπων...
Μόλις έφταναν στρώνονταν καταγής αν δεν έβρισκαν κάθισμα σε τραπέζι, ή πάνω στις κοντές μαρμαροκολόνες πούναι γύρω από την παλαίστρα, ή στα χοντρά θραύσματα από τις εκσκαφές. Οι Βλασσοπουλαίοι αμέσως τους πήγαιναν ζεστό ζουμί, το καζάνι δεν κατέβαινε από τη θράκα ούτε λεπτό και αμέσως μετά να η βραστή προβατίνα, να οι κεφτέδες, να τα κρασιά από το μεγάλο πλαστικό βαρέλι πούταν στημένο σε περίοπτη θέση!!

Κατά τις μία μετά τα μεσάνυχτα ήρθε και ο Λευτέρης με το μπουζούκι του και τάλλα παιδιά της ερασιτεχνικής τους κομπανίας. Έπιασαν αμέσως το παλιό ρεμπέτικο πούναι τα σουξέ τους και τα γνωστά λόγια των τραγουδιών πήγαιναν βόλτα στα τραπέζια και στις γύρω παρέες πού ήταν στρωμένες στο χώμα..


Είχαμε και τον Νικόλα στο τραπέζι μας, που δεν πίνει λέει κρασί, τον πειράζει, του φέρνει λέει καούρες.. Πίνει μόνο βότκα λέει, ανέρωτη, παγωμένη αν είναι δυνατόν.. αλλά δεν τον χαλάει και η ζεστή μια που δεν υπήρχε φορητό ψυγείο τόσο μεγάλο..Λόγω λοιπόν αυτής του της "ασθένειας" είχε κουβαλήσει ένα κιβώτιο στολίσκαγιες και τα κατάλληλα σφηνάκια. Τα μπουκάλια άνοιγαν και τελείωναν με σταθερό ρυθμό και ο Νικόλας άρχισε ν' ανησυχεί για το ..μέλλον. Ήρθε κοντά μου και με ρώτησε αν έχω φέρει άλλο πιοτό.. Του είπα οτι έχω τρία μπουκάλια τεκίλες στο ψυγειάκι, αλλά αυτός ..με απέρριψε με έναν μορφασμό αηδίας!!

Ο Βαγγέλης που τα παράτησε όλα στη Μύκονο κι'έπιασε δουλειά σαν αρχαιοφύλακας στη Δήλο, καθόταν απέναντί μου. Του είπα καναδυό φορές να κάνει λίγο δεξιά γιατί μου έκοβε τη όμορφη "θέα" από το διπλανό τραπέζι, και αυτός οχι μόνο δεν κουνήθηκε στάλα, αλλά με άρχισε στις θεωρείες για μετεμψύχωση που μου έφυγε το ..καπέλλο! Ήλεγε συνεχώς οτι στην άλλη του ζωή ήταν ....Μεξικανός, ότι ήξερε που τον είχαν θαμένο, στο Μεξικό βεβαίως, και διάφορα τέτοια.. δυστυχώς ασταμάτητα έως σχεδόν το πρωί!!

Η Αγία, μας.. άφησε να φύγουμε στις πέντε το ξημέρωμα.. Οδήγησε ο Αντρέας στην επιστροφή λόγω του οτι ήταν ο πιο ξεμέθυστος, (πως τα κατάφερε με τόσο κρασί και τεκίλα!) και ήρθαμε πίσω στον Ορνό ακούνητοι σχεδόν, ή ..εγώ δεν κατάλαβα το κούνημα...
Μεγάλη η χάρη της..!!

Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2007 "Νύχτες Ονείρων"

Έτσι ονόμασε ο Δήμος Μυκονίων τις καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Πάντα μου άρεσε η λέξη "πολιτιστικές". Με αυτή τη λέξη στολίζουμε κάθε τι που δεν ξέρουμε που αλλού να το εντάξουμε..
Χοροί, τραγούδια, ζωγραφιές, παραστάσεις, σινεμάδες, μουσικές, πανηγύρια, και άλλα πολλά πάνε όλα και χωράνε στο "πολιτισμό"!
Τι θα είμαστε άραγε χωρίς τον πολιτισμό;
Τώρα δεν θα κάτσω να σκάσω! Ας τα λένε όπως θένε αρκεί να μας κάνουν να ξεχνάμε λιγουλάκι τις μίζερες σκέψεις..και την ..ζέστη φυσικά!
Γιατί εχθές το βράδυ η ζέστη έφτανε και περίσσευε που λέει ο λόγος, για να μας κάνει να ιδρώνουμε σαν ..οικοδόμοι στο γιαπί ντάλα μεσημέρι.

Και όμως τα παιδιά από τον "Μουσικοχορευτικό Σύλλογο Μυκόνου", έδωσαν συναυλία στο γυαλό μπροστά στη Δημαρχία και δίπλα στο Αϊ Νικολάκι..
Και το πόπολο, πιστοί στο ρητό που λέει:

"όπου τραγούδι και χορός,
όπου το φαγοπότι,
παρόν πρέπει να είμαστε,
χορτάτοι και ξυπόλτοι"...

έδωσε μαζικά το παρόν και το απολαύσαμε..


Κοιτάξτε τον πιτσιρικά στην εξέδρα να καμαρώνει σαν γύφτικο σκερπάνι!!

Η συνέχεια λέει την ερχόμενη Τρίτη 3 Ιουλίου στο θεατράκι της Λάκκας για να δούμε παραδοσιακό φλαμέγκο Ανδαλουσίας από τους "Μαrenque de Cordoba"

ΥΣ: Η εικόνα είναι από το: www.e-mykonos.gr

Το θερμόμετρο ανεβαίνει συνεχώς!

Μας πιάσαν οι ζέστες και πήγαμε για μια βουτιά χθες..
Χάλασε η ..μηχανή όμως και που να βρούμε την αιτία!
Δεν είμαστε και μηχανικοί..

Μια πρόσκαιρη.. ενοικίαση!

Τα χτισμένα κεριά στο καπάκι
Είχα διαβάσει τι έλεγε ο Μάρκος ο Παριανός για το "μύρισμα". Είναι μια συνταγή για να προσελκύσουμε ανιχνεύτριες μέλισσες που ψάχνουν κατάλληλο τόπο για νέα κατοικιά..Βάζεις λέει σε μια άδεια κυψέλη πλαίσια με παλιά μαύρη κηρήθρα, λειώνεις μαύρο παλιό κερί σε κατσαρολάκι, προσθέτουμε λίγα άνθη πορτοκαλιάς (αν υπάρχουν λόγω εποχής) και τέλος το ραντίζουμε με εσάνς μελισσόχορτου. Αυτή η τελευταία υπάρχει λέει στα καταστήματα που πουλάνε μελισσοκομικά είδη.. Καλή οργάνωση έ; Το μίγμα ζεστό-ζεστό το αλοίβουμε στην πρόσοψη της κυψέλης και λίγο μέσα στα τοιχώματα... Η "παγίδα" είναι έτοιμη τότε.. Οι μέλισσες θα μυρίσουν το κοκτέϊλ, θα μπουν μέσα για επιθεώρηση και μετά θα τρέξουν πίσω στη μαμα-κυψέλη να μεταφέρουν τα νέα...

Αυτά τα είπαμε τον Απρίλη γιατί τότε περίπου αρχίζει η εποχή που τις πιάνει το σύνδρομο του αφεσμού.. Εγώ από τότε είχα εγκαταστήσει μια παρόμοια "παγίδα" λίγα μέτρα μακρύτερα από τα λίγα μελισσάκια μου. Κάθε μέρα πήγαινα εκεί να δώ αν είχαμε "πιάσει ψάρια", αλλά τίποτα. Η είσοδος της κυψέλης παρέμενε ήσυχη. Δεν είδα ούτε μία μέλισσα να κάνει βόλτες εκεί γύρω.. Το περίεργο είναι οτι λίγο πιο πέρα, σε ένα κλαδί του μεγάλου ευκάλυπτου, έπιασε ένα σμάρι μικρό το οποίο φυσικά συνελήφθη άμεσα και τώρα είναι σε μια καινούργια κυψέλη και προσπαθεί να μεγαλώσει.. Και λέω περίεργο γιατί δεν έπιασε στην κυψέλη-παγίδα αν και πέρασε πολύ κοντά της.

Τέλος πάντων οι βδομάδες πέρασαν και αφού αποφάσισα οτι η περίοδος των αφεσμών πέρασε, πήρα την κυψέλη-παγίδα και την καθάρισα. Δηλαδή πέταξα το παλιό μαύρο κερί από τα δύο πλαίσια που είχα μέσα, την έπλυνα λίγο με καθαρό νερό και την άφησα έξω από το μικρό πέτρινο κελί που έχω για τα εργαλεία της μελισσοκομικής. Υπολόγιζα να την περάσω ένα χέρι χρώμα πρώτα, πριν την βάλω μέσα στην αποθήκη που να σημειώσω βρίσκεται μόνο λίγα μέτρα μακριά από τις κυψέλες μου..
Αυτό έγινε πρίν από 15 περίπου μέρες, στο τέλος του Μάη..

Την Παρασκευή που μας πέρασε, ανέβηκα στα μελισσάκια απόγευμα. Καθώς πλησίαζα την αποθήκη, τελείως ξαφνικά αισθάνθηκα ένα μελισσοτσίμπημα στην πλάτη μου, χαμηλά κοντά στη μέση και πάνω από το λεπτό πλουζάκι. Εβρισα δυνατά και τίναξα την βρώμα που μου επιτέθηκε τελείως αναίτια! Η άδικη επίθεση με κάνει ..ταύρο!!
Όπως έβριζα και κοίταζα γύρω, είδα μέλισσες να μπαινοβγαίνουν στην κυψέλη που είχα παρατήσει κοντά στην πόρτα του κελιού! Ήταν φανερό πλέον οτι κάποιος αφεσμός είχε μπεί μέσα. Χάρηκα βέβαια και ξέχασα γρήγορα το τσίμπημα! Κοίτα να δείς περίεργα πράματα σκέφτηκα. Τόσες μέρες τους είχα τα μυρωδικά και την περιφρόνησαν και τώρα που την έπλυνα μπήκαν μέσα! Και μάλιστα τέτοια εποχή που υπολόγιζα οτι δεν είναι κατάλληλη για σμάρια..

Τα κομμένα κεριά του καπακιού
Κατέβηκα στο σπίτι και πήρα την μηχανή για καμιά φωτο και μετά πήρα γρήγορα τα σύνεργα από το κελί, άναψα το καπνιστήρι μου, ντύθηκα καλά και άνοιξα το καπάκι της να δώ τι πληθυσμό είχα πιάσει. Όπως είπα η κυψέλη ήταν άδεια. Δεν είχε μέσα κανένα πλαίσιο, οπότε τα προκομένα μελισσάκια είχαν χτίσει στο καπάκι τρία μικρά κεριά. Εκοψα τα κεριά από το καπάκι και τους έβαλα 4 πλαίσια με φρέσκο κερί να έχουν να χτίζουν νέα κελιά. Ο πληθυσμός τους δεν μου φάνηκε πάνω από 2 πλαίσια και τους έβαλα μέσα και ένα κεσεδάκι με σιρόπι να έχουν τα φουκαριάρικα τα μεταναστάκια φαγητό τις πρώτες μέρες της εγκατάστασης. Μετακίνησα λίγα μέτρα την κυψέλη προς το μελισσοκομείο και έφυγα τραγουδώντας!

Το κεσεδάκι σιροπιού και τα φρέσκα κεριά

Εχθές, πήγα λίγο αργά το απόγευμα να δώ τι κάνει η νέα αποικία.
Είχαμε και τα κυριακομεσημεριανά ούζα στο γιαλό, είχαμε και το μπάσκετ αργότερα, το χαρήκαμε βέβαια αλλά αργήσαμε γμτ του! Σχεδόν νύχτα το θυμήθηκα.
Το νέο μελισσάκι δυστυχώς είχε φύγει!
Η κυψέλη τελείως άδεια με πολύ μικρή αρχή χτισίματος στα πλαίσια!
Τους την χάλασα που έκοψα τα κεριά από το καπάκι;
Που το μετακίνησα λίγα μέτρα πιο μακριά από την πόρτα του κελιού;
Τι δεν τους άρεσε δεν μπορώ να βρώ οσο και αν προσπαθώ.
Ας είναι! Τους εύχομαι καλή τύχη εκεί που πήγαν. Μπορεί να είναι και καλύτερα. Ποτέ δεν θα μάθω!!

Σα .. σήμερα!

Τότε βάζαμε και ημερομηνία πίσω από τις φωτογραφίες..
Τούτη δω γράφει: 13 - 6 - 1979
Σα σήμερα δηλαδή, αλλά πριν από 28 χρόνια!
Τότε που τα βαρελάκια του κρασιού, όταν παλιώνανε πολύ και τέλειωνε η υπηρεσία τους στην οινοποίηση, τα βάζαμε για γλάστρες στα γιασεμιά έξω απ'την πόρτα, στη πεζούλα!
Που η σημερινή.. "χλιδή" ε;

Μοριακή κουζίνα στον πλανήτη ΓΗ

Τι θα πάρετε παρακαλώ;
Μμμμμ, θα αρχίσουμε με φρέσκο αέρα λεμονιού και μετά καρμπονάρα από καλαμάρια με σαφράν..παρακαλώ..

Σε λίγο πλησιάζει σοβαρός ένας σερβιτόρος κρατώντας με προσοχή ένα κάτασπρο μπώλ με υγρό άζωτο που αφήνει τους παγωμένους του ατμούς να υψώνονται νωχελικά, τραβώντας την προσοχή των διπλανών τραπεζιών.. Ένας δεύτερος σερβιτόρος ακολουθεί με ένα άλλο μικρότερο γυάλινο μπώλ με αυγολέμενο καλά χτυπημένο.
Ακουμπάει ο πρώτος το άσπρο μπώλ στη μέση του τραπεζιού, παίρνει από τα χέρια του δεύτερου το γυάλινο μπώλ με το αυγολέμονο και με ένα ανοξείδωτο μικρό κουταλάκι ρίχνει με τελετουργικό τρόπο λίγο αυγολέμονο στο κάτασπρο μπώλ με το υγρό άζωτο... Το αποτέλεσμα ήταν μια λεμονώδης, τραγανή σαν μαρέγκα, δροσιστικά κρύα, λευκή μπάλα που υποτίθεται ότι έπρεπε να φάμε σε μία μπουκιά, με τον κρύο καπνό να βγαίνει από τα χείλη μας και τα ρουθούνια μας. Ήταν περίφημο!

Το σερβίρισμα συνεχίστηκε με την καρμπονάρα που ήταν λεπτές λωρίδες από καλαμάρια που έμοιαζαν με νουντλς ρυζιού. Αφού το καλαμάρι ισιώσει καλά και κατόπιν παγώσει, κόβεται σαν ταλιατέλες και μετά αφού ξεπαγώσει, τυλίγεται σαν "φωλιά" και τοποθετείται στη μέση ενός μεγάλου πιάτου. Το πιάτο ήλθε στο τραπέζι μας με έναν ωμό κροκό αυγού τοποθετημένο στη μέση της φωλιάς από καλαμάρι. Ο σερβιτόρος μετά έριξε σιγά-σιγά μέσα στο κέντρο της φωλιάς τον ζεστό ζωμό κοτόπουλου με σαφράν και κεφαλοτύρι και σε 30 δευτερόλεπτα η καρμπονάρα ήταν έτοιμη.... Ήταν γευστικότατη!

H παραπάνω σκηνή θα μπορούσε να συμβαίνει σε έργο επιστημονικής φαντασίας κάπου σε άλλο πλανήτη. Όμως συμβαίνει σήμερα, τώρα, για τους μυημένους και μεις ...χαμπάρι δεν έχουμε πάρει ρε γμτ!!

Η κ. Κόχυλα περιγράφει στα ΝΕΑ την εμπειρία της από την
Μοριακή κουζίνα, του Ελληνοαυστραλού σεφ Γιώργου Καλομπάρη. Ο Γιώργος ήταν καλεσμένος του εγχωρίου μοριακού σεφ Χριστόφορου Πέσκια "για να μαγειρέψει ορισμένους από τους μοριακούς μεζέδες του για τους Αθηναίους διανοούμενους της γεύσης..", όπως η κ. Κόχυλα σημειώνει.

Μάλιστα αναφέρει στο ρεπορτάζ της μια καθόλου ασήμαντη λεπτομέρεια που αφορά και τους δύο μοριακούς αλλά και την τέχνη τους:..
"Ο Πέσκιας και ο Γιώργος Καλομπάρης είχαν στρέψει την προσοχή τους σε ένα τάπερ. Όχι για να εξετάσουν κάποιον σουρεαλιστικό μοριακό αέρα, αλλά να καταβροχθίζουν τα πολύ στερεά και «μαμαδίστικα» γεμιστά της πεθεράς του Πέσκια! Ήταν καθησυχαστικό, για το μυαλό μου, που σε δύο από τους φάρους της μοριακής γαστρονομίας, της γαστρονομίας α λα Willy Wonka, που έχουν προσφέρει στους συνδαιτυμόνες δημιουργήματα όπως αέρα λεμονιού, χαβιάρι από κανταλούπ και σπαγκέτι από νερό με παρμεζάνα, αρέσει περιστασιακά να απολαμβάνουν ένα πιάτο σπιτικού, παραδοσιακού φαγητού."

Μάλιστα!! Είχαν πέσει οι μοριακοί με τα μούτρα στα γεμιστά της ελληνίδας πεθεράς!

Άσπρα μούρα.. μαύρα μούρα!

Μέσα στ'αμπέλι έχω τρείς μικρές μουριές, μια σε κάθε "σκάλα". Όταν τις φύτευα νόμιζα οτι ήταν οι δυό άσπρες και η τρίτη μαύρη.. Βγήκαν και οι τρείς μαύρες..

Δεν έχω παράπονο όμως. Αυτή την εποχή δίνουν τα μυρωδάτα τους μούρα. Πάντα καθώς περνώ δίπλα τους κοντοστέκομαι και τσιμπολογώ έως ότου βαφτούν τα δάχτυλα μαύρα!! Τα μούρα είναι πολλά, τόσο πολλά ώστε να περσεύουν και για όλα τα πτηνά που το περιμένουν με την ίδια ανυπομονησία.. Ιδιαίτερα οι κουρούνες! Και μετά καταχέζουν όλο το μέρος με μελανόσκατα!!

Γιαούρτι της σακούλας, μούρα και μέλι είναι το πρωινό για τις μέρες αυτές. Ανάμεσα έχει εναλλακτικό με βερύκοκα που γίνονται τις ίδιες περίπου ημερομηνίες. Μετά θα πιάσουμε τις αμπουρνέλες και στο τέλος του Ιούλη που θα γυαλίσουν τα σύκα, ποιός μας φτάνει!! Θά' χουμε να τρώμε ως τον τρύγο!

Σε δουλειές να βρισκόμαστε!!

Σήμερα πάλι βρέχει!! Δεν ξανάγινε αυτό..
Ρε συ Ιούνη μήνα έχουμε το πήρατε χαμπάρι;
Δηλαδή πότε θα καλοκαιριάσει γμτ το κέρατό του...
Τον Αύγουστο;
Είναι η τρίτη φορά που μου ξεπλένει τα θειάφισμα του αμπελιού μου....

Είπα φέτος να το πιάσω με το ημερολόγιο και να το ακολουθήσω σύμφωνα με τα "σεμινάρια" .. αλλά δεν μ'αφήνει η βροχή..
Αφήνω να περάσουν λίγες μέρες από την βροχή και το ξέπλυμα, να στρώσει λίγο ο καιρός, να πιάσουν οι λιακάδες και τα πρωινά ελαφροβόρια και μετά να το θειαφίσω πάλι..

Αμ δε!! Αμέσως μετά το θειάφισμα βρέχει..
Μια σιγανή ποτιστική βροχή, που σε άλλες εποχές πριν τα σεμινάρια αμπελουργίας.. θα έλεγα οτι είναι ευλογία, τώρα την σιχτιρίζω κανονικά και με το παραπάνω!!!

Μάλιστα.. με το παραπάνω!

Οι εξωτικοί χοροί των μελισσών

Kαλοκαίρι έρχεται ταχέως και χωρίς επιστροφή, στα πανηγύρια και στις γιορτές θα χορέψομε, στα κλάμπ και στα παραλιακά IN εστιατόρια θα ξεφαντώσουν οι επισκέπτες των νησιών μας, χορεύοντας ακαταπόνητοι μέχρι πρωίας. Ο χορός και το τραγούδι κατά την παλαιοανθρωπολογία, ήταν οι πρωταρχικοί τρόποι επικοινωνίας των ανθρωπίδων, πριν από την ομιλία. Ο χορός με τις κινήσεις του σώματός μας ακόμη και σήμερα, είναι ένα μέσο να δείξουμε τα συναισθήματά μας, να δηλώσουμε την εσωτερική μας διάθεση, να μεταφέρουμε γενικά πληροφορίες στους άλλους.
Ποιός μπορεί να αντισταθεί στο "κάλεσμα" από τις λάγνες κινήσεις των γοφών μιας χορεύτριας του χορού της κοιλιάς, ή του εξωτικού χορού των γυναικών Μαορί ή τον εντυπωσιακό ρυθμικό χορό των Ποντίων, των Κρητικών, στους μπάλλους των νησιωτών ή ακόμη και στον ρυθμικό λίκνισμα της ρέγκε;
Το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει σε πολλά είδη πτηνών, εντόμων αλλά και ζώων..

Οι κινήσεις του σώματος με ρυθμό και με ιδιαίτερη συχνότητα, μαζί με τους ανάλογα παραγόμενους ήχους, είναι μια βασική μέθοδος επικοινωνίας και μεταφοράς πληροφοριών και για τις μέλισσες.. Η ανακάλυψη από τις εργάτριες ενός νέου τόπου ανθοφορίας, μιας νέας πηγής νερού ή μιας νέας πιθανής τοποθεσίας για αφεσμό που αποτελεί την φυσιολογική μέθοδο πολλαπλασιασμού των μελισσών, μεταφέρεται στην κοινότητα μιας κυψέλης-φωλιάς ως πληροφορία με μια αξιοθαύμαστη όσο και "εξωτική" εκτέλεση χορευτικών κινήσεων, συνοδευόμενων με ήχους εν είδη..μουσικής υπόκρουσης!

Δεν ξέρω ακριβώς τι μ'έπιασε σήμερα και αποφάσισα να γράψω λίγα περιληπτικά για τους χορούς της μέλισσας που εγώ τουλάχιστον βρίσκω άξια θαυμασμού! Οι μελισσοχοροί σχεδόν ποτέ δεν παρατηρούνται (μόνο τυχαία) από τον μελισσοκόμο και δεν είναι ένα βασικό στοιχείο απαραίτητης γνώσης, αλλά είναι τόσο γοητευτικός ο τρόπος που μεταβιβάζουν ή λαμβάνουν τις πληροφορίες, όσο και μυστήριος και για μένα εξωτικός!
Όλα αυτά έχουν ερευνηθεί από επιστήμονες και είναι πολύ εντυπωσιακές οι λεπτομέρειες των κινήσεων που κάνουν οι μέλισσες. Όλες οι χορευτικές κινήσεις γίνονται για να δώσουν την κατεύθυνση, την απόσταση και το είδος του στόχου. Οι άλλες εργάτριες μέλισσες αντιλαμβάνονται τις κινήσεις της "χορεύτριας" στο σκοτάδι της κυψέλης, ακολουθώντας την από πολύ κοντά, ακουμπώντας την και παράλληλα "ακούγοντας" τον ήχο που παράγει με τα φτερά της και τις δονήσεις του σώματός της..

Αντιγράφω από την πολύ καλή "ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ" του Μ.Υφαντίδη, μια περίληψη των πολύ σπουδαίων "επιδόσεων" των χορευτριών του μελισσόκοσμου:

Πρώτος που περιέγραψε τις χορευτικές κινήσεις των μελισσών ήταν ο Pater Sprintzner το 1778, ωστόσο οι παρατηρήσεις του έμειναν άγνωστες για πάνω από ένα αιώνα, μέχρι που ο Νομπελίστας βιολόγος Karl von Frisch δημοσίευσε στο βιβλίο του "Από τη ζωή των μελισσών", τις περίφημες πλέον παρατηρήσεις του ερμηνεύοντας την χορευτική γλώσσα των μελισσών.


Ο κυκλικός χορός υποδηλώνει οτι ο στόχος βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την κυψέλη-φωλιά, ενώ δεν περιέχει ακριβή πληροφορία για το μέγεθος της απόστασης ούτε για την κατεύθυνση. Στον κυκλικό χορό η χορεύτρια διαγράφει διαδοχικά μικρούς κύκλους με φορά διαδρομής αντίθετη κάθε φορά μετά την πλήρη ολοκλήρωση ενός κύκλου..
Ο χορός της "παλλόμενης κοιλιάς" ή μικτός χορός, περιέχει νέα στοιχεία και πληροφορίες που αφορούν την απόσταση και κατεύθυνση του στόχου. Εκτελώντας αυτόν τον χορό η μέλισσα διαγράφει διαδοχικά καμπυλόγραμμες και ευθύγραμμες διαδρομές και πάλλει την κοιλιά της δεξιά-αριστερά, με ορισμένη κάθε φορά συχνότητα, στη διάρκεια μόνο της ευθύγραμμης διαδρομής. Στην ευθύγραμμη διαδρομή, που παραμένει σταθερή για μικρά χρονικά διαστήματα, η μέλισσα παράγει συχνά και ήχους με την βοήθεια των μυών του θώρακα, χωρίς αισθητή δόνηση των φτερών της. Τελειώνοντας κάθε φορά την μικρού μήκους ευθύγραμμη διαδρομή (από 7 έως 11 χιλιοστά) η χορεύτρια επιστρέφει στην αφετηρία της, διαγράφοντας εναλλάξ δεξιόστροφη και αριστερόστροφη ημικυκλική διαδρομή. Ο "μικτός χορός" είναι σημαντικός από βιολογική άποψη, καθώς μεταφέρει κρίσιμες πληροφορίες ακριβείας. Τα χαρακτηριστικά του μεταβάλλονται ανάλογα με τις πληροφορίες που θέλουν να μεταδόσουν, σαν ένα πραγματικό σήμα ηλεκτρονικής ακτινοβολίας! Δηλαδή το μήκος και η κατεύθυνση της ευθύγραμμης διαδρομής, η διάρκεια που πάλλεται η κοιλιά και η διάρκεια των ήχων που παράγονται, έχουν απόλυτη σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις της διαδρομής έως τον στόχο!!

Η ευθύγραμμη διαδρομή μεταφέρει μάλλον τις σημαντικότερες πληροφορίες. Την άποψη αυτή ο Frisch την στηρίζει στο οτι οι εργάτριες που ακολουθούν την χορεύτρια από πολύ κοντά, συχνά διακόπτουν την επαφή τους (με τις κεραίες), στο τέλος της ευθύγραμμης διαδρομής, επιστρέφουν νωρίτερα στην αφετηρία της κίνησης και εκεί μόλις επιστρέψει και η χορεύτρια την αγγίζουν πάλι στην κοιλιά με τις κεραίες τους. Με αυτό το "άγγιγμα" αντιλαμβάνονται οχι μόνο την κατεύθυνση της χορεύτριας αλλά και τους ήχους που παράγει, που μάλιστα ίσως να είναι οι πιο σημαντικοί για το είδος και την ποιότητα της πληροφορίας, γιατί οι "άηχοι" χοροί δεν αυξάνουν τον αριθμό των νεοφερμένων μελισσών στη θέση που υποδυκνείει η χορεύτρια!
Οι μέλισσες δεν έχουν φυσικά κάποιο όργανο να μετρούν την απόσταση, αλλά το καταπληκτικό είναι οτι μπορούν και την υπολογίζουν, ανάλογα με το ποσόν της ενέργειας που καταναλώνουν έως τον στόχο! Για το λόγο αυτό υπάρχουν πολύ μικρές διαφορές ανάμεσα στις χορεύτριες. Έτσι οι γηραιότερες εργάτριες δηλώνουν μεγαλύτερη μια ορισμένη απόσταση απ'ότι οι νεότερες. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τις μέλισσες που λαμβάνουν τις πληροφορίες. Οι νεότερες μέλισσες λόγω απειρίας, δεν ερμηνεύουν πολύ σωστά τις κινήσεις και τους ήχους, βελτιώνονται όμως γρήγορα. Ετσι ανάλογα με την τυχαία σύνθεση της ομάδας που ακολουθεί την χορεύτρια, γίνεται αντιληπτή η ακρίβεια των πληροφοριών.


Οι χορεύτριες "λικνίζονται" κατά κανόνα στις κατακόρυφες επιφάνειες των κηρηθρών. Στις κυψέλες όμως συχνά εκτελούν τον χορό τους στη σανίδα προσγείωσης μπροστά στην είσοδο. Η κατεύθυνση της ευθύγραμμης διαδρομής του χορού τότε, έχει την ίδια γωνία με την θέση του ήλιου, με την κατεύθυνση της πραγματικής πτήσης προς τον στόχο και η χορεύτρια πρέπει να βλέπει τον ήλιο ή ένα κομμάτι γαλανού ουρανού.. Αντίθετα εάν ο χορός γίνεται στο σκοτάδι των κατακόρυφων κηρήθρων, η χορεύτρια με αξιοθαύμαστο τρόπο μεταφέρει στον κατακόρυφο άξονα με την βοήθεια της βαρύτητας (που αντιλαμβάνεται με τα όργανα ισορροπίας) την ίδια γωνία με την θέση του ήλιου, σαν να ήταν έξω στο φως!


Όταν η χορεύτρια κινείται κατακόρυφα και από κάτω και προς τα πάνω, σημαίνει: πετάξτε προς τον ήλιο, όταν κινείται κατακόρυφα και προς τα πάνω: πετάξτε αντίθετα από τον ήλιο, μια γωνία 30^o αριστερά από την κατακόρυφο και προς τα πάνω σημαίνει: πετάξτε 30^o αριστερά από την κατεύθυνση προς τον ήλιο..

Η αύξηση της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος, φαίνεται οτι αναγκάζει τις χορεύτριες να αυξάνουν λίγο τον ρυθμό του χορού τους..
Με τον κώδικα αυτό μπορεί να αναγγελθεί κάθε κατεύθυνση γύρω από την κυψέλη..

Η πιστή μεταβίβαση της πληροφορίας εκτός από τους παραπάνω παράγοντες που την επηρεάζουν (ηλικία εργατριών, θερμοκρασία), φαίνεται οτι κάποιο ρόλο παίζουν ο άνεμος, η θέση του ήλιου ως προς το ζενίθ (έχει σημασία στις τροπικές χώρες) και σε κάποιο βαθμό ο γήινος μαγνητισμός. Βρέθηκε επίσης οτι μικρές δόσεις εντομοκτόνων, μικρότερες των θανατηφόρων, τροποποιούν τα χαρακτηριστικά του χορού λίγο αλλά αρκετό για να γίνεται ένα μικρό λάθος στην ερμηνία του χορού και φυσικά στην απόδοση του μελισσιού..

Η ποιότητα της τροφής, (αφθονία, απόσταση) μεταβάλλει την ζωηρότητα του χορού.. Ενας πολύ ζωηρός χορός, εξάπτει άμεσα το ενδιαφέρον των εργατριών. Όταν επιστρέψουν πολλές μαζί συλέκτριες, αρχίζουν να εκτελούν χορευτικές κινήσεις και έχει παρατηρηθεί οτι τότε, δημιουργείται ένας..ανταγωνισμός μεταξύ τους για το ποιές θα μπορούσαν με τον χορό τους να προσελκύσουν περισσότερες συλλέκτριες στην παρακολούθηση του χορού, άρα και στην πηγή της πληροφορίας!

Ένα ωραίο βίντεο που βρήκα για τους χορούς της μέλισσας

Υπάρχουν και άλλα δευτερεύουσας σημασίας είδη χορών που εκτελούνται στην κυψέλη όπως ο χορός της καθαριότητας που εκτελείται από τις οικιακές νεαρές μέλισσες, και αφορά τον καθαρισμό των άχρηστων σωματιδίων (σκουπίδια).
Ο χορός του καθαρισμού του σώματος της εργάτριας που είναι άκρως εντυπωσιακός και συνοδεύται με ακραίες κινήσεις και απαραίτητη "συνδρομή" άλλης εργάτριας η οποία με τα σαγόνια της καθαρίζει αγγίζοντας το δονούμενο κορμί της χορεύτριας!!
Ο χορός της "χαράς"..όπου μια εργάτρια τοποθετεί τα πόδια της σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος μιας άλλης ενώ ταυτόχρονα κινείται με μια ρυθμική κίνηση μπρος-πίσω, μετά από λίγο ακουμπά μια άλλη συνεχίζοντας τον ίδιο χορό και ούτω καθ'εξής.. Οι χοροί αυτοί ονομάστηκαν από τον Haydak που πρώτος τους περιέγραψε "χοροί της χαράς" λόγω του γεγονότος οτι εκτελούνται πάντα οταν όλα είναι εντάξει στο μελίσσι, ένα ήσυχο απόγευμα ή βραδάκι μετά από μια καλή συγκομιδή!!
Ο χορός μασάζ..όπου αρχίζει όταν κάποια μέλισσα γέρνει αφύσικα και ιδιότροπα το κεφάλι της πάνω στην κηρήθρα. Τότε οι άλλες διπλανές της αρχίζουν να την "ψαχουλεύουν" με τα μπροστινά τους πόδια και με τις κεραίες τους. Σκαρφαλώνουν πάνω της, περνούν με ταχύτητα από κάτω της ή τραβούν τα πόδια και αγγίζουν τα πλευρά της συνεχώς. Η μέλισσα που "αρρώστησε" τότε ανοίγει διάπλατα τα σαγόνια της και τεντώνει τα πόδια και την προβοσκίδα της σε μια κίνηση που δείχνει μια ηδονική αποδοχή της περιποίησης... Μετά από λίγα λεπτά συνεχούς περιποίησης αποκαθίσταται η ηρεμία και η "άρρωστη" μέλισσα συμπεριφερεται πάλι εντελώς φυσιολογικά...

Χοροί της κοιλιάς.. χοροί μασάζ.. χοροί της χαράς! Ε..είναι ή δεν είναι εξωτικοί οι χοροί των μελισσών;