Ο Χταπόδης του λιμανιού...

Σύμφωνα με τους παλαιούς θρύλους και τις διηγήσεις... το τέρας χταπόδι ζούσε στο γιαλό και πότε - πότε άρπαζε τα κακά παιδιά ή κάνα ψαρά μεθυσμένο...
Άλωστε και ο μέγας φυσιοδίφης(!) των βυθών και των ουρανών Βίκτορας Ουγκός, κάτι παρόμοια όντα περιέγραψε, την τρομερή εκείνη μέρα που ο Ναυτίλος κονταροχτυπήθηκε καταμεσής του ωκεανού...

Ε λοιπόν σας πληροφορώ οτι εδώ και λίγες ημέρες, ένα λιγότερο υπάρχει από αυτά τα τρομακτικά όντα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο λιμάνι μας.. Το νίκησε κατά κράτος ο κάπταιν Μηνάς και η περιφανής του νίκη γιορτάστηκε σε δυό δόσεις... Η μια ήταν με μερικούς πλοκαμούς του στα κάρβουνα και η δεύτερη με χοντρό μακαρόνι ...

Μην σας ξεγελά η μισοκακόμοιρη έκφραση του οφθαλμού του τρομερού όντος. Η μάχη ήτο αμφίρροπη και το βλέμμα του κατάντησε έτσεδα από το ...γούλιασμα! Οφείλω να σας ομολογήσω οτι η επιλογή μου να συνοδευτούν οι δοξαστικές εκείνες στιγμές με φετεινό Ροδίτη/Παριανό, ήταν ναι μεν πετυχημένη αλλά κατέβασε τη στάθμη του βαρελιού μου γενναία...