Αρχίσαμεεε!

Το πατητήρι μπήκε μπροστά και φέτος, κόντρα στην μιζέρια και στην περιρρέουσα γκρίνια. Και ω του θαύματος ο μούστος συνεχίζει ακόμη να είναι γλυκόπιοτος και πλήρης .. βαθμών.

Το συγκεκριμένο τσαμπί της εικόνας είναι από την φετεινή παραγωγή του Παριανού (Μονεμβασιά), είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα και οχι ο κανόνας. Η πλειοψηφία ήταν μικρότερου μεγέθους αλλά ευτυχώς γερά σε ποσοστό 95% περίπου. Εδώ και σε όλη την Ελλάδα οι αμπελουργοί γκρινιάζουν για μεγάλες ζημιές από τον περονόσπορο και μικρή παραγωγή. Εγώ βλέπω ότι είμαι στα ίδια με πέρσυ περίπου.

Αρχισα λοιπόν με το Παριανό που έδωσε τελικά 13,4 βαθμούς μπομέ, παρόλο οτι πριν μόλις 5 μέρες στις δοκιμαστικές μετρήσεις έδινε 12.. Αρκούν ως φαίνεται 3-4 μέρες για να πάρει φωτιά!

Αγριοκούνελα κοκκινιστά με κρεμμύδια σβησμένα με κρασί και μπαχάρι.

Τα υλικά σας!

2 αγριοκούνελα,
2 ποτηράκια λάδι,
1 σφηνάκι ρακή,
3 μεγάλα κρεμμύδια,
1 ποτηράκι κρασί μπρούσκο,
1 βαθύ πιάτο φρέσκιες ντομάτες ξυσμένες,
1 κουταλάκι ζάχαρι,
1 μικρή καυτερή πιπεριά,
3 φύλλα δάφνης,μπαχάρι,κανέλα,αλατοπίπερο.

Κόβουμε σε μερίδες τα αγριοκούνελα, πλένουμε, αλατοπιπερώνουμε και τα τσιγαρίζουμε σε λάδι με τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια. Σβήνουμε με το ρακί και αφήνουμε να πάρουν μια βράση. Ρίχουμε το κρασί, την ψιλοκομμένη πιπεριά, την δάφνη, το μπαχάρι και όσο αλάτι χρειάζεται. Ανακατεύουμε καλά για λίγη ώρα και μετά ρίχνουμε και τις φρέσκιες ντομάτες και την ζάχαρη. Χαμηλώνουμε τη φωτιά αρκετά και περιμένουμε με υπομονή έως ότου το κρέας να διαχωρίζεται πολύ εύκολα από τα κόκκαλα...


Μιλάμε για μια καλοκαιρινή συνταγή για τροφοσυλλέκτες σκηνίτες. Σε νησιά που υπάρχουν αγριοκούνελα είναι πολύ εύκολο να τα πιάσετε με τον παρακάτω τρόπο. Θα στήσετε τη σκηνούλα σας σε ερημική παραλία από το προηγούμενο βράδυ, αλλά και ο υπνόσακος δεν σας χαλάσει την διάθεση. Ετοιμάζετε μετά σε μια απάνεμη γωνιά την πυροστιά σας, οπου θα ψηθούν για το βράδυ της αναμονής οι πανσέτες, τα παϊδάκια και τα ρέστα από τα τσουβάλια με κουμπάνιες που θα έχετε κουβαλήσει με το βαρκάκι σας. Θα φυλάξετε σε σκιερό μέρος το φορητό ψυγείο με τα νερά, τα κρασιά, τις μπύρες, τις κοκακόλες και τις απαραίτητες σόδες για την καλή χώνεψη και μετά θα αρχίσετε - με το μαλακό - το φαγοπότι και την οινοποσία κάτω από τα αστέρια και παρέα με το μελτέμι που είναι τελείως αναγκαίο για να σας δροσίσει την κάψα!

Όταν επιτέλους κοντεύετε να σκάσετε και δεν πάει άλλο, θα σβήσετε την φωτιά και το ραδιάκι και θα αφήσετε τα όνειρά σας στον νησιώτικο μορφέα. Το πρωί - πρωί θα σηκωθείτε, θα πάτε στην "διπλανή" τουαλέτα της παραλίας, θα ξυπνήσετε το σκυλί σας - αν έχετε - και σε χρόνο από λίγα λεπτά έως μερικές ώρες, θα έχετε στο ντορβά σας δυο τρία αγριοκούνελα που θα σας παρακαλάνε να τα μαγειρέψτε...

Μην αντέχοντας άλλο τα παρακάλια, επιβάλλεται η άμεση επιβίβασή σας στο βαρκάκι, ή στο μοντέρνο φουσκωτό (το προτιμώ!) και η αναχώρηση για το φιλόξενο περιβάλλον της κουζίνας σας..

Που τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Να σε λίγο έχει αναχώρηση για ένα μικρό παράδεισο και είπα να σας τα πω!

Ιστότοποι της παρακμής!

Ήλθε στο νησί πριν 10 μέρες. Παράτησε το φουσκωτό του στο νέο λιμάνι του Τρούλου όπου να΄ναι και βάλθηκε να ανακαλύψει την παρακμή!

Οι συντελεστές λοιπόν που κατά τον Ζούγκλα, έχουν κάνει το νησί ένα τόπο απόλυτα παρακμιακό, είναι τα γυφτάκια που οι ασυγκίνητοι εκμεταλευτές της παιδικής εργασίας τα βάζουν να ζητιανεύουν , οι αφρικανοί που πουλάνε μαϊμούδες, τα σκουπίδια στα στενά με την ανοχή των "ασυνείδητων Δημοτικών αρχόντων", οι λιμενικοί που αγωνίζονται να "επιζήσουν" σε ένα ακριβό νησί με ένα δεύτερο μεροκάματο ..

Μόλις λοιπόν γύρισε στην πρωτεύουσα, που ως γνωστόν δεν έχει παιδάκια ζητιάνους, ούτε στα φανάρια θύματα των εκμεταλευτών, δεν έχει σκουπίδια στους δρόμους, ούτε μπράβους νυχτερινών κέντρων, ούτε βέβαια υπήρξαν ποτέ ασυνείδητοι δημοτικοί άρχοντες, έστησε πρωτοσέλιδο στην ιστοσελίδα του με τον πασιάρικο μεγατίτλο: "Η Μύκονος της παρακμής".

Με αυτόν τον απαράδεκτο και λίαν προσβλητικό τίτλο, τσουβάλιασε με τόσο ανόητο και πρόστυχο τρόπο όλους τους χιλιάδες κατοίκους του νησιού που δουλεύουν 20άωρα τίμια και σκληρά. Τους μαγαζάτορες, τους εστιάτορες, τους ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων δωματίων, τους ξενοδόχους και όλους τους υπαλλήλους τους.. Τις μεγάλες εταιρείες φίρμες που ανοίγουν υποκαταστήματα στο νησί, τα τεράστια κρουαζιερόπλοια που αφήνουν χιλιάδες επισκέπτες κάθε μέρα...Όλοι αυτοί ζούν, δουλεύουν ή επισκέπτονται ένα απόλυτα παρακμιακό τόπο. ΟΛΟΙ.. Αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες που λατρεύουν το νησί μας και έρχονται κάθε χρόνο σχεδόν. Πλήρης ταύτιση με την παρακμή κατά τον ζούγκλα αφού τους αρέσει να έρχονται στη "Μύκονο της παρακμής". Δεν βρίσκουν τίποτα άλλο! Ετσι θα είναι αφού το αποφάσισε ο τιμητής των πάντων που δεν δίστασε να πλασάρει το νανοβιονικό του γιλέκο σαν το "νερό του καματερού" κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων.

Εάν όμως είναι ο "δημοσιογραφικός" ζήλος για πωλήσεις, ο οποίος υπαγορεύει παρόμοιο πρόστυχο τσουβάλιασμα ενός νησιού ολόκληρου, βαφτίζοντας συγκεκριμένα μελανά σημεία σε μια απόλυτη παρακμή, αναρωτιέμαι τι μπορεί να συμβαίνει σε μας που αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα σχεδόν μια παρόμοια συλλογική προσβολή. Γιατί αν είναι λογικό να στηλιτεύεις και να κριτικάρεις τα άσχημα που συμβαίνουν, επιβεβλημένο να προβάλλεις λύσεις για τα προβλήματα που σίγουρα θα υπάρχουν σε ένα μικρό τόπο που για λίγους μήνες τον χρόνο πλημμυρίζει από εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες, τόσο απαράδεκτο είναι να δέχεσαι να τσουβαλιάζονται όλοι με παρόμοιο πρόστυχο τίτλο.

Άλλο η αντιπολίτευση στον Μέγα και άλλο να καταπίνεις τις βρωμιές του ζούγκλα!
Να μην βρίσκουμε δηλαδή ΟΥΤΕ μία λέξη να υπερασπίσουμε το νησί που ζούμε!