Διαβάζω με ικανοποίηση στα ΜΜΕ οτι η φάβα Σαντορίνης συμπεριλαμβάνεται πλέον, μαζί με άλλα επτά ευρωπαϊκά αγροτικά προϊόντα, στον κοινοτικό κατάλογο των Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης και Προστατευόμενων Γεωγραφικών Ενδείξεων (ΠΟΠ και ΠΓΕ). Εύγε και μπράβο σε όσους πάλεψαν επί πολλά χρόνια γι'αυτή την αναγνώριση ενός τοπικού προϊόντος. Τα εμπορικά σύνορα που διευρύνονται με αυτή την αναγνώριση, θα δώσουν ασφαλώς άλλο ένα ισχυρό οικονομικό κίνητρο στους Σαντορινιούς παραγωγούς να συνεχίσουν και να επεκτείνουν την παραδοσιακή αυτή καλλιέργεια. Μέχρι τώρα, μαζί με τη φάβα Σαντορίνης, έχουν καταχωρηθεί στον κοινοτικό κατάλογο των ΠΟΠ και ΠΓΕ αγροτικών προϊόντων συνολικά 88 ελληνικά προϊόντα (27 ελαιόλαδα, 10 επιτραπέζιες ελιές, 20 τυριά, 23 φρούτα, λαχανικά, ξηροί καρποί και όσπρια, ένα προϊόν αρτοποιίας, ένα ψαριών, ένα μέλι, δύο μαστίχας, τσίχλας, ένα αιθέριο έλαιο και ένα μπαχαρικό). Εκκρεμούν αιτήσεις για κατοχύρωση άλλων οκτώ προϊόντων (μανταρίνι Χίου, πατάτα Νάξου, σταφίδα Ηλείας, ξυνόγαλο Σητείας, αρνάκι Ελασσόνας, αγουρέλαιο Χαλκιδικής και ξερά σύκα Ταξιάρχη).
Ο συνεταιρισμός εσπεριδοκαλλιεργητών Χίου έχει ζητήσει από το 2008 την ένταξη στον κατάλογο ΠΟΠ- ΠΓΕ τού μανταρινιού Χίου. Η ποικιλία θεωρείται από τις καλύτερες και πιο αρωματικές στον κόσμο. Ακόμη και τα άγουρα μανταρίνια που παράγονται στο νησί είναι ευωδιαστά. Μάλιστα το άρωμά τους ξεχειλίζει από τους οπωρώνες του Κάμπου και, όπως λένε, φτάνει ως τη θάλασσα.
Τη θέση της στον ευρωπαϊκό κατάλογο περιμένει να πάρει και η πατάτα Νάξου η οποία άρχισε να καλλιεργείται στο νησί από τα μέσα του 19ου αιώνα. Πρόκειται για τους βρώσιμους κονδύλους τού φυτού Solanum tuberosum οι οποίοι είναι λείοι με σάρκα λευκοκίτρινη. Είναι μετρίου μεγέθους, καθαροί, ομοιόμορφοι και δεν εμφανίζουν μορφολογικά ελαττώματα και προσβολές από ασθένειες. Η ποιότητα της πατάτας Νάξου διαμορφώνεται από το μικροκλίμα που χαρακτηρίζει το νησί, δηλαδή τη σχετικά χαμηλή υγρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες. Είναι ιδανική για ψήσιμο, τηγάνισμα και πουρέ, όχι όμως για βράσιμο διότι μπορεί να διαλυθεί.
Η είδηση ΕΔΩ: www.tovima.gr
Διαβάζοντας τα παραπάνω και εχοντας στο νού μου την λαχταριστή εικόνα μιας φρέσκιας "μόστρας", σκέφτομαι οτι θα μπορούσε και η φημισμένη κοπανιστή Μυκόνου να αποκτήσει την κατοχύρωση σαν Π.Ο.Π. Η πατρίδα μας είναι υποχρεωμένη για οικονομικούς λόγους να στηρίξει με όλα τα μέσα τον πρωτογενή τομέα, του οποίου η ανάπτυξη θα μας δώσει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στην Ε.Ε. Η χρήση των παραδοσιακών τοπικών προϊόντων σε όλους τους τόπους εστίασης, ιδιαίτερα στους τουριστικούς τόπους είναι επιβεβλημένη πλέον.
Επιπροσθέτως η διεθνής καμπάνια για την ωφελιμότητα της μεσογειακής διατροφής που παρατηρούμε να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, είναι μια πολύ ευνοϊκή συγκυρία για τα τοπικά προϊόντα των νησιών μας και παράλληλα θα παρακινήσει όλο και περισσότερους νέους να ασχοληθούν με την γη και τα γενήματά της.
2 σχόλια:
Φίλε Ζέπο,
η κοπανιστή είναι Π.Ο.Π. Κυκλάδων.
Για να γίνει ένα προϊόν Π.Ο.Π. Μυκόνου, πρέπει εκτός από την ιδιαιτερότητα της συνταγής και του τρόπου παρασκευής να συγκεντρώνει κι άλλες παραμέτρους όπως (στην συγκεκριμένη περίπτωση), παραγωγή από ζώα γεννημένα και μεγαλωμένα στο νησί, να υπάρχει τυποποίηση και ιδιωτικός φορέας (π.χ. συνεταιρισμός) που θα διεκδικήσει την Πιστοποίηση.
Αυτός είναι και ο λόγος που ένα μεγάλο προϊόν όπως η λούζα, δεν υπάρχει έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει Π.Ο.Π.
Στην παρουσίαση των βιβλίων μου "Μυκονιάτικη Μαγειρική" και "Χοιροσφάγια στη Μύκονο" το 2003 μας είχα διαθέσει όλο το χρόνο της ομιλίας μου όχι στα βιβλία μου, αλλά στην αναγκαιότητα κάποια από αυτά τα πράγματα που έχω καταγράψει να πιστοποιηθούν και να γίνουν Π.Ο.Π.
Τότε ο Ηλίας Μαμαλάκης μας είχε εξηγήσει τη διαδικασία και καταλάβαμε όλοι τις δυσκολίες.
Όμως τίποτα δεν είναι ανυπέρβλητο. Θα δεις στο πρόγραμμα της Κ.Ε.Πο.Μ. πολλαπλή αναφορά στη στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής. Ποτέ δεν είναι αργά.
Τότε που τα έλεγα αυτά, η λούζα έκανε δειλά βήματα στην Αγορά.
Τώρα ζουν πολλές οικογένειες από το προϊόν και πίστεψέ με, αν την πιστοποιήσουμε ως Π.Ο.Π. μπορεί ολόκληρο το νησί "να ζει γύρω από τη λούζα" διαθέτοντας στην παγκόσμια Αγορά ένα εξαιρετικό προϊόν. Αν μάλιστα μπορούσαμε να έχουμε μεγάλη παραγωγή γάλατος από δικά μας ζωντανά και διορατικούς επαγγελματίες η κοπανιστή θα είχε πλασαριστεί δίπλα στα "μπλε" τυριά με αξιώσεις ποιότητας εξαιρετικές.
Άμα προσθέσουμε και το brand name της Μυκόνου, τότε τα πράγματα για τον Μυκονιάτη παραγωγό θα ήταν διαφορετικά.
Δυστυχώς όμως στην αντίληψη των ανθρώπων που μας κυβερνούν υπάρχει μόνο το μπετόν.
Πρόχειρα βρήκα εδώ κάτι... ρίξε μια ματιά: http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:W0eBIwEGSw8J:www.kalathakilimnou.gr/%3Fp%3Dp_12+%CE%BF.%CF%80.%CE%B1.%CF%80+%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%8A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B1&cd=15&hl=el&ct=clnk&gl=gr&client=firefox-a
Την καλημέρα μου.
Καλά και άγια αυτά που λες Δημήτρη και έχω γνώση για τα γραπτά σου τα σχετικά με την προώθηση των παραδοσιακών τοπικών προϊόντων.
Πλην όμως τίποτα δεν έχει γίνει σχετικά παρ'όλη το μεγάλο - όπως και συ διαπιστώνεις - οικονομικό ενδιαφέρον.
Εκτιμώ οτι "οι καιροί" για το νησί μας αλλάζουν και η "εύκολη" λύση της επαγγελματικής απασχόλησης με τον τουρισμό θα γίνεται όλο και δυσκολότερη. Το "πακέτο" διολισθαίνει προς το σημείο κορεσμού και οι κερδίζοντες θα λιγοστεύουν.
Η διέξοδος του πρωτογενους τομέα και της παραγωγής παραδοσιακών προϊόντων έχει ένα λαμπρό μέλλον. Μάλιστα σήμερα, αλλά και αύριο, με την έκρηξη της ιντερνετικής αγοράς, οι προοπτικές για στροφή σε αυτού του είδους το εμπόριο, θα αποδειχθεί "χρυσοφόρα" για όσους τολμήσουν. Γνωρίζω 2 έλληνες στην Γερμανία που πωλούν παραδοσιακά προϊόντα της Μυτιλήνης μέσω διαδικτύου και έχουν χεστεί στο τάλλαρο...
Όμως η παραγωγή αγνών και σωστών τοπικών προϊόντων, προϋποθέτει ΚΑΙ σκληρή δουλειά, ΚΑΙ τιμιότητα, ΚΑΙ όραμα..
Δημοσίευση σχολίου