Το ξενυχτήσαμε........

Η πλώρη μου αγέρωχα ξανοίγει την ιερή Δήλο
Η θάλασσα στις 9 το βράδυ.. γυαλί!
Τα λίγα μίλια έφυγαν πίσω μας και δέσαμε στριμωγμένοι σαν σε λεωφορείο για τον πλατύ γυαλό Αυγουστιάτικα!


Η φεγγαράδα έριχνε άπλετο φως στα αρχαία έργα και πήραμε με γοργό βήμα το μονοπάτι για την παλαίστρα.. Φτάσαμε μετά από ένα τεταρτάκι, αλλά μουσκίδι στον ιδρώτα. Ζέστη και κούνουπες να ορμάνε πεινασμένοι στα ιδρωμένα μας μούτρα και μεις στήσαμε στα γρήγορα την τράπεζα σε μια απόμερη γωνιά, δίπλα στο μισογκρεμισμένο τοίχο του αρχαίου σπιτιού..


Οι γυναίκες του πανηγυριού ανακάτευαν με προσοχή τα βραστά, έκοβαν σαλάτες, ενώ το πολύχρωμο μέγα πλήθος συνέχιζε να καταφθάνει στην μισοφωτισμένη παλαίστρα.. "Ωχ!! η καλωσύνη θα μας εφέρει κόσμο και κόσμο.." παραμίλαγε ο Δημήτρης, αυτός που κάθε χρόνο ακάματος οργανώνει το πανηγύρι..


Η "γιρλάντα" με τα φώτα στη μέση άναψε και φάνηκαν οι πανηγυριώτες να .. ζεσταίνονται..


Κάπου μέσα κει ένας τσαμπουνιέρης άφησε τον πιεσμένο αέρα από τον ασκό να βγεί με φούρια και η παραπονιάρικη νότα μας τριγύρισε.


Τα ποτήρια κατέβαιναν γρήγορα στα διψασμένα μας λαρύγγια και οι πρώτες βιαστικές κοπέλες έπιασαν να χοροπηδάνε στον αρχαίο σκοπό χτυπώντας με δύναμη τα γεροδεμένα τους πόδια στο δάπεδο της αρχαίας παλαίστρας.


Στις 2 η ώρα το αχνισμένο μυρωδάτο γιαχνί πήρε τη σειρά του... Κόντεψα να πέσω μέσα!!


Ήταν άλλο ένα πανηγύρι της Αγίας Κυριακής στην αρχαία Δήλο..

Κι'από χρόνου!