Μετανάστες!

Καθώς πάενα στο μελισσότοπο, ένα βουϊτό με έκοψε..
Το σμάρι περνούσε πάνω απ'τη κεφαλή μου σαν να με κορόϊδευε..
Το ξάνοια έκπληκτος και ζοχάδας..
Ενόμιζα οτι όλα τ'αχα τακτοποιήσει σωστά στις κυψέλες και φέτος (μια που έχω λίγο παραπανήσιο χρόνο) δεν θα μου΄φευγε σμάρι..
Ως φαίνεται τα μελισσάκια δεν με συμμερίζονταν και αποφάσισαν να μεταναστεύουν.. Και εκεί που το ξάνοια καθώς απομακρύνονταν προς τον κατήφορο στο λαγκάδι, ξαφνικά έκανε μια αριστερή (.. πάντα!..) στροφή και άρχισε να ανηφορίζει πάλι σε πυκνό σχήμα.. Να μην τα πολυλέω.. έπεσε με ορμή σ'ένα κυπαρισάκι μέσα στο χωράφι και λίγο πιο κάτω από τον μελισσότοπο.. Η "μπάλα" έσπασε και το σμήνος άρχισε να στριφογυρίζει το δεντράκι με δυνατό βουϊτό..

Ήταν η πρώτη φορά που είδα σμάρι να "πιάνει" τόπο.. Ως οτου να κατέβω σπίτι να πάρω τη μηχανή και να γυρίσω, είχαν κάνει το τσαμπί. Αλλά τα πούστικα πήγαν κι' έπιασαν στα ψηλά κλαδιά.. Τώρα!


Και μια κοντινή

Κουβάλησα μια κυψέλη με φρέσκα κεριά, την ακούμπισα εκεί κοντά, της έβαλα μέσα και λίγα λεμονόφυλλα που όπως με δασκάλεψαν των αρέσει η οσμή και έκατσα λίγο εκεί κοντά με την ελπίδα να πάνε μέσα μερικές και να τον αρέσει το νέο σπίτι... μήπως και αποφύγω να κάνω τον Ταρζάν στα γεράματα.. Τα μελλισάκια πήγαν, είδαν και απήλθαν που λένε οι γραμματικοί.. Έτσι λοιπόν κατάστρωσα το σχέδιο δράσης.


Το κυπαρισσάκι είναι στην άκρη ενός πολύ μικρού λαγκαδιού που ακόμη τρέχει το νερουλάκι. Από κάτου είναι κατήφορος. Κουβάλησα μια μικρή σκάλα, προσπάθησα να τη στήσω στα ίσια μέσα στο λαγκαδάκι.. Δύσκολο πράμα βέβαια..Την έστησα όμως όπως-όπως και αφού ντύθηκα, ανέβηκα πάνω με το άδειο κουτί που θα έριχνα το σμάρι.. Ανέβηκα - ανέβηκα άλλο λίγο και η σκάλα άρχισε να κουνιέται σαν σε σεισμό ιταλιάνικο.. Είπα μέσα μου.. οι άντρες δεν φοβόνται, και ανέβηκα κι'άλλο ένα σκαλί...

Σήκωσα με κόπο το κουτί να πάει σχεδόν κάτω απ'το κλαδί και πάνω που ήμουν έτοιμος, η σκάλα άρχισε να γέρνει αριστερά! Άρπαξα τη βάση του κλαδιού που ήταν το σμάρι για να στηριχτώ πιο πολύ, έβαλα μια φωνή και απογειώθηκα...Ε λοιπόν δεν θα το πιστέψετε, αν και Πασχαλιάτικα όλο και για κάποιο θάμα θα έχετε ακούσει.. Ενώ εγώ ακολούθησα την σκάλα στην γλιστερή κατηφόρα μεσ'τα νερά, το κουτί έμπλεξε στα πιο κάτω γερά κλαδιά του κυπαρισιού κι'έστεξε εκεί γερμένο .. πάλι αριστερά! Αφού συνήλθα απ'τη τρομάρα και είδα οτι ήμουν γερός με ένα μικρό "κουτσούρεμα" στην αριστερή μου ωμοπλάτη.. κοίταξα ψηλά να δώ το σμάρι.. Πουθενά! Πληθυσμός στριφογύριζε με μανία εκεί γύρω αλλά το τσαμπί είχε σπάσει.. Άρχισαν να μαζεύονται σε μικρά κομουλάκια εκεί γύρω και αποφάσισα ν'ανέβω ξανά τον ... γολγοθά!

Έβαλα τη σκάλα πάλι, πήρα το καπνιστήρι κι'ανέβηκα. Και ω του θαύματος, μια συμπαγής μάζα είχε πέσει μεσα στο κουτί.. Ρε αν δεν είναι αυτό θάμα, τότε πιο είναι; Η απόσταση που "βούτηξε" το σμάρι ήταν περίπου 2 μέτρα και πέτυχε το γερμένο κουτί.. Σημάδι όμως! Να μην τα πολυλέω.. κατέβασα τη κυψέλη, της έβαλα μέσα 5-6 πλαίσια με κεριά, την έκλεισα και την ακούμπισα κάτω απ'το δέντρο.. Το βραδάκι ήταν όλα τα κορίτσια μέσα, νωρίς-νωρίς!


Η πλάκα είναι οπως προσπαθούσα να στήσω τη σκάλα, είδα στη πυκνή βάση του δέντρου, παλιές κερύθρες από άγριο που έζησε εκεί για λίγο ως φαίνεται και είχε άδοξο τέλος..