Ο ΕΡΟΣ συνεχίζοντας την προσπάθεια να γεμίσουν οι αμπελώνες μας με γηγενείς ποικιλίες, έφερε και μας μοίρασε την φετεινή παρτίδα με ρίζες μπολιασμένες με μαύρη "ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ" και άσπρο "ΠΑΡΙΑΝΟ".
Τα κιβώτια με τις ρίζες στοιβάχτηκαν στο μικρό καμαράκι στην μάντρα του Γεωργίου και κει ο ακούραστος γραμματέας του συλλόγου μας, ο Γιάννης ο δάσκαλος κάθησε και τις μοίραζε κατά πως είχαν δηλωμένα στα κιτάπια του τα μέλη μας. Τόσες κουντούρες και τόσα παριανά ο Νίκος, τόσα ο Γιώργος και οι ρίζες έφευγαν με γρήγορο ρυθμό, οι κούτες άδειζαν και ο Γιάννης ένα καημό είχε, μήπως παρουσιαστούν κάποιοι αργοπορημένοι και δεν έχει μείνει ρίζα να τους δώσει και γκρινιάζουν...
Εγώ πήρα καμιά δεκαριά κουντούρες μόνο και χθές άρχισα το φύτεμα. Χθες ήταν μια ανοιξιάτικη μέρα, μια Κυριακή που ήλθε σαν θείο δώρο μετά από διήμερη φουρτούνα με απαγορευτικά. Μια απίστευτη γαλήνη λουσμένη με το δυνατό φως του ήλιου και τα ξυδάκια λολάθηκαν! Ένα λαμπρό κίτρινο χρώμα έβαψε τα χώματα δίπλα στις ξερολιθιές, στα ακαμάτευτα χωράφια.
Ακόμη έχω στ'αυτιά μου το συνεχές βουϊτό από τα μελισσάκια που τρυγούσαν την άφθονη γύρη των λουλουδιών. Όπου κι' αν γύριζα το βλέμμα μου, έβλεπα μέλισσα σε κίτρινο φόντο. Αφού προσπάθησα μάταια να πάρω καμιά κοντινή φωτογραφία της προκοπής, μούρθε να ανέβω έως το μικρό μελισσοκομείο μου να τις πάρω την ώρα που μπαινοβγαίνουν στην κυψέλη. Φαντάστηκα ότι μια και είναι μοναδική ευκαιρία σήμερα με τη λιακάδα θα υπάρχει μεγάλη κίνηση.
Το πλήθος υπήρχε βέβαια αλλά η κίνηση ήταν με μεγάλη ταχύτητα και όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα να πάρω μια με πολλές μέλισσες στην είσοδο. Ζύγωσα ακόμη περισσότερο και ως φαίνεται τις τσάτισα με την επιμονή μου και άρπαξα την πρώτη τσιμπιά της χρονιάς στο γυμνό μου μπράτσο! Άντε και στα υπόλοιπα που έρχονται μια και ζυγώνει ταχέως η πραγματική Άνοιξη!
