Μια οι δουλειές που δεν τελειώνουν ποτέ.. μια οι καλοσύνες που μας μαγεύουν και μας οδηγούν στους υγρούς παράδεισους της γείτονος Δήλου.. δεν έχουμε ασχοληθεί με το ιστολόγιό μας!Για τον λόγο αυτό, ένα κέρασμα από την συκιά μου, η οποία αδιαμαρτύρητα δίνει το καθημερινό πιάτο της εικόνας!
Καλά να περνάτε! Λίγες μείνανε!!
7 σχόλια:
Πέρα απο τα υπέροχα μαύρα, έχεις και άσπρα. Έχω 20 δέντρα. Μαζεύει όλο το χωριό. Απο τα ωραιότερα φρούτα.
Λουμπάρδικα τα λέμε εδώ τα μαυριδερά Νίκο... Λεπτόσπορα και γεμάτα μέλι...
Καλημέρα!
Για όπιον δε ξέρει: πέντε σύκα κολατσιό το πρωϊ. Απ' τη συκιά. Αυτά με το δάκρυ.
Λουμπάρδικα!
Μμμμμ!
Δημήτρη στο ξαναλέω! Αν έχεις μέρος στο αμπέλι για μια συκιά πες μου να σου κρατήσω τον χειμώνα κλαδί με ρίζες από τα λουμπάρδικα.. Εχω μια παλιά σε ένα τοίχο, που έγειρε τα κλαδιά της χαμηλά στο χώμα και πιάνουν...
Καλημέρα!
Τον Οκτώμβρη κόβεις ένα κλαδί και αφού το πληγώσεις με ένα μαχαίρι το φυτεύεις σα καταβολάδα. Την πρώτη χρονιά το περιποιήσαι και γίνεται.
Ναι έτσι συνήθως φυτεύουμε, αλλά στη περίπτωση που λέω έχω μια παλιά συκιά που εξακολουθεί να ζεί ριζωμένη στα χαμηλά μιας ξερολιθιάς στο κτήμα μου. Κοντά έχει νερά ακόμη και το καλοκαίρι (λίγα). Λίγα κλαδιά της είναι οριζόντια σχεδόν και ακουμπάνε στο χώμα. Ταφήνω εγώ έτσι γιατί ριζώνουν εκεί που ακουμπάνε, και τα παίρνω από κει (τα κόβω πάνω από το ρίζωμα) και πιάνουν αμέσως...
Δημοσίευση σχολίου